กำหนดให้ผักตบกลายมาเป็นเมนูอาหารประจำวันสำหรับเด็กนักเรียนในท้องถิ่นนั้นๆ โดยกำหนดให้ผักตบมาจากแหล่งน้ำของตัวเอง เช่น ปราณบุรี

แล้วเราก็กำหนดงบสำหรับจัดซื้อพิเศษไว้ช่วงเวลาหนึ่ง อาจจะสามปีห้าปี ว่ากันไป

และออกกฏหมายควบคุมให้เป็นพืชที่ห้ามปลูกห้ามเลี้ยงห้ามครอบครองไปอีกชั้นหนึ่ง

เมื่อเราสร้างดีมานด์ได้แล้วโดยควบคุมซัพพลายไปพร้อมกัน การจัดหาผักตบมาขายไม่น่าจะแค่ไปเด็ดๆแล้วพอ น่าจะเกิดการกวาดขึ้นฝั่งมาขายครับ ส่งผลให้จำนวนผักตบลดลงได้จนหมดไปในที่สุด

เรื่องความปลอดภัยก็มีงานวิจัยยืนยันอยู่แล้ว ไม่น่าเป็นอะไรครับ คิดว่าไงครับ