เวลารู้สึกแย่..จะรู้สึกเหมือนได้หยุดเวลาชีวิตเอาไว้ให้เราจมอยู่กับความรู้สึกนี้ เวลาได้หยุดนิ่ง ทุกอย่างหยุดนิ่ง
แต่ความจริงก็คือ"เวลาไม่ได้ถูกหยุด"
เวลาชีวิตของเรามันยังเดินต่อไปเรื่อยๆ
อย่างไม่เคยหยุดเดินสักวินาที

การที่เราหลอกตัวเองว่าเวลาถูกหยุดเอาไว้แล้ว
และนั่งจมอยู่ในห้วงแห่งความหดหู่
เวลาชีวิตที่แท้จริงก็ได้ผ่านไปอย่างก็ไร้ค่า คือเสียโอกาสที่จะเอาเวลาชีวิตเหล่านั้นไปเก็บเกี่ยวหรือสร้างสิ่งดีๆให้กับตัวเอง,ไปเก็บเกี่ยวและเสพความสุขทางกายหรือทางใจ,สร้างความทรงจำดีๆให้คิดถึง

พอเราโตขึ้นมา...เวลาเกิดความรู้สึกแย่จะทำการไว้ทุกข์ให้กับมันสั้นกว่าตอนเด็กๆ คือเสียใจแต่จบเร็วกว่าตอนเด็กๆ
เพราะได้ตระหนักแล้วว่าต่อให้ทุกข์ใจแค่ไหน จมอยู่กับมันนานเท่าไหร่..แต่ถ้าเวลาชีวิตยังไม่หยุดเดินก็ต้องมีวันที่เราเงยหน้าขึ้นมาและเดินต่อไปตามเข็มนาฬิกาอยู่ดี
แทนที่จะรอให้กรอบซึ่งมโนไว้ว่าเวลาได้ถูกหยุดสูญสลายไปเอง
คือรอให้ระยะเวลาช่วยให้ความทุกข์จางลงและเราก็เงยหน้าขึ้นมาได้เองตามธรรมชาติ แทนที่จะเป็นแบบนั้น..ทำไมไม่ฝืนเงยหน้าขึ้นมาเองล่ะ? เพราะเราต่างรู้ล่วงหน้าแล้วว่าต่อให้วันนี้เศร้าใจแค่ไหน วันหนึ่งเราก็ต้องเงยหน้าจากความทุกข์และเดินต่อไปตามเข็มนาฬิกาของชีวิตที่เดินอยู่เรื่อยๆอย่างไม่หยุดหย่อนอยู่ดี

ยิ่งเงยหน้าขึ้นมาเร็วเท่าไหร่ก็มีเวลาชีวิตที่จะเก็บเกี่ยวความสุขมากขึ้น....
ความปรารถนาของชีวิตมนุษย์คือการมีความสุขมิใช่หรอกหรือ...