ผมอ่านศึกษา เกี่ยวกับโรคตัวเอง และการหยุดยาจิตเวชเองในอินเตอร์เน็ตมาบ้าง ก็เห็นว่าส่วนมากบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า
อย่าหยุดยาเอง! ได้ไม่คุ้มเสีย

คือบอกก่อนว่าผมเป็นจริงแต่ไม่ได้ร้ายแรงขนาดที่คุณคิด ตอนแรกที่ตัดสินใจไปหาหมอจิตแพทย์ ก็เพราะอยากได้ยามากินเฉยๆ

ผมเป็นคนชอบอยู่คนเดียว ย้ำคิดย้ำทำกับของใช้แค่ laptop กับ mobile phone ไม่ย้ำกับอย่างอื่น เช่น ปิดน้ำ ปิดแก๊ส หรือปิดประตู ซ้ำๆ
ผมไม่ชอบเข้าสังคม คิดว่าการอยุ่ห้อง เล่นเน็ต นั่งหน้าคอม มันสบายใจกว่าเยอะ ได้กิน ได้เล่น ไปในที่ๆเราอยากค้นหา อินเตอร์เนตให้ผมได้แทบจะทุกอย่างที่อยากค้นหา อยากดู หรือเล่น
ผมชอบคิดมาก ไม่สนครอบครัว ไม่สนคนอื่น ขวางโลก คิดไม่เหมือนคนอื่น ไม่ชอบตามกระแส  

ไม่เคยมีการกระทำแปลกๆอะไรขนาดนั้น ไม่เคยปวดหัว หรือนอนไม่หลับ

ผมไปหาหมอ เล่าอาการตามความจริง ปรากฎว่าพอได้ยามากินไปได้1เดือนครึ่ง ก็อยากจะเลิกกินแล้ว เพราะอะไร?
1.กินแล้วไม่ได้รุ้สึกเปลี่ยนไปทางที่ดีเหมือนที่หวัง ยังรุ้สึกเหมือนเดิม รุ้สึกดีขึ้นแค่2-3อาทิตย์แรก พอหลังจากนั้น ผมก็เปนเหมือนเดิม คล้ายๆว่าร่างกายมันจูนกับยาได้แล้ว ไม่มีผลอะไรๆกับร่างกายอีกแล้ว
2. ค่าใช้จ่าย ผมเคยคิดเสมอว่า เพื่อนๆรอบตัวบางคนเครียดกว่าผมก็มีเยอะแยะ เขายังอยุ่ได้เลย

ประเด็นคือ ผมพอเข้าใจ ถ้าผู้ป่วยกินยาพวกนี้แล้วเลิกเอง อาการจะแย่ลงกว่าก่อนที่หาหมออีกอย่างงั้นหรอ? ไม่ใช่เลิกแล้ว แค่กลับมามีอาการเหมือนก่อนไปหาหมอ?

คนบางคนเป็นโรคร้ายแรง อยุ่บนโลกได้อีกไม่นาน เขายังทรมานกว่าผมอีก ผมยังรุ้สึกว่าตัวเองเปนแค่นี้ จะดิ้นรนอะไรนักหนา ไม่ถึงกับตายหรอก
บางครั้งผมก็รุ้สึกเหมือนคนเห็นแก่ตัว ที่คอยแต่จะหาทางแก้ไขให้ตัวเอง มากกว่าช่วยเหลือหรือตอบกระทู้คนอื่นๆในพันทิป