จึงถามเงือกว่าไฉนจึงไหวหวั่น    สลาตันลมใหญ่ก็ไม่เหมือน
ไม่เห็นแสงสุริยันตวันเดือน    เป็นคลื่นเคลื่อนคลอนลั่นสนั่นดัง ฯ
     * ฝ่ายเงือกน้ำสำเหนียกแน่ในจิตต์    คือว่าฤทธิ์ยักษ์ร้ายมาภายหลัง
ด้วยเดชนางยักษ์ขินีมีกำลัง    ชีวิตครั้งนี้เห็นไม่เป็นตน
จึงทูลองค์พระอภัยว่าใช่อื่น    เสียงครึกครื้นมารนางมากลางหน
คงทันกันวันนี้หนีไม่พ้น    เห็นสุดจนจำม้วยลงด้วยกัน ฯ
     * พระอภัยใจหายไม่วายเหลียว    ให้เปล่าเปลี่ยวนัยนาเพียงอาสัญ
แต่มานะกษัตริย์สู้กัดฟัน    อุส่าห์กลั้นกลืนน้ำตาแล้วพาที
จะไปไหนไม่พ้นผีเสื้อน้ำ    วิบากกรรมจะสู้อยู่เป็นผี
ท่านส่งเราเข้าที่เกาะละเมาะนี้    แล้วรีบหนีไปในน้ำแต่ลำพัง
แล้วว่าแก่สินสมุทรสุดที่รัก    แม้นนางยักษ์จะมารับจงกลับหลัง