วันนั้นออกจากบ้านแต่เช้า ด้วยชุดสวยงามใส่สเตย์ไว้กันพุงโผล่ย้อย...
ใส่ตั้งแต่ 8 โมง เช้า..................................
ดดดดดดดด ลากยาวถึง 4 ทุ่มยังประชุมไม่เสร็จ
ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อึดอัดทรมานมาก สเตย์รัดพุง รัดจนเลือดลมแทบไม่เดิน หายใจไม่ทั่วท้อง ต้องออกไปห้องน้ำตลอดเวลาเพื่อผ่อนคลาย
ครั้นจะถอดทิ้ง ก็จะเหลือแต่อิกระโปรงบานๆ ถ้าถอดไปอาจจะมีอะไรร่วงหล่นระหว่างทางได้ นั่งทรมานต่อไปจนประชุมเสร็จ 5 ทุ่ม
หึหึหึ (หัวเราะให้กับความทรมานของตัวเอง)
ขึ้นมาบนรถ ก็สองจิตสองใจ จะถอดออกดีมั้ยวะ หรือว่าไม่ถอดดี
ดึกแล้วรถคงไม่ติด เดี๋ยวก็ถึงบ้านละไม่ถอดดีกว่า
.
ดดดดด.....
ช่างเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดมากกกกกกกกกกกกกกก
เชี่ย !!!! ขับรถไปก็ทรมานไป จนทนไม่ไหว "เอาวะ ขืนทนอย่างนี้ต่อไปอิเสตย์นี่ต้องรัดจนไส้ขาดแน่ ถอดเลยดีกว่า"
.
.
คืนนั้นบนถนนมอเตอร์เวย์ คุณอาจเห็นรถคันหนึ่งวิ่งเซไปเซมา ไม่ได้เป็นเพราะเมานะคะ นั่นเป็นเพราะเธอกำลังพยายามถอดสเตย์อยู่
.
.
การถอดเป็นอะไรที่ยากพอๆ กับการใส่ แล้วนึกภาพต้องมาถอดบนรถในขณะที่ขับรถไปด้วย มันจะยากขนาดไหน
.
ใช้ความพยายามอย่างยิ่งยวดดึงลงมาได้จนพ้นพุงได้ แต่มาติดอยู่ที่ตูด นั่นยิ่งสร้างความทรมานไปอีก พุงว่าใหญ่แล้ว ตูดนี่สิใหญ่กว่าสภาพสเตย์ที่โดนดึงมันจะม้วนๆลงมาเป็นเหมือนเชือกเส้นใหญ่ ความรุนแรงของการรัดมันจะมากยิ่งขึ้น สภาพพุงของเราตอนนี้โดนรัดแน่นสุดๆ จนไขมันทั้งหมดมากองอยู่ข้างบน ทั้งแสบทั้งคัน สุดยอดของความทรมาน
ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น พยายามถอดไปเรื่อยๆ จนมาติดอยู่ตรงขา เชี่ยะ!!!! ทรมานสุดๆๆ ต้องขับรถด้วยสภาพขาโดนหนีบ ขาใหญ่มากสเตย์รัดจนขยับขาไม่ได้
.
อดทนไว้นุ้ย สี่แยกข้างหน้า ขอกรูเจอไฟแดงทีเถ้อะ จะได้เขี่ยะสเตย์นี่ทิ้งได้สักที
.
เปล่าเลย .......................เขียวตลอดทาง สุดท้ายมาเจอไฟแดงสุดท้ายก่อนทางเข้าบ้าน
ดดดดด!!!! จะปล่อยกรูเข้าบ้านหน่อยก็ไม่ได้
.
ด้วยความทรมานในคืนนี้ จึงเป็นบทเรียนของการใส่สเตย์ครั้งต่อไปของเรา
ต่อมาอีก 2-3 วัน ..เราออกจากบ้านแต่เช้าเช่นกัน พร้อมกับสเตย์ตัวเดิม (นึกว่ามันจะพังไปแล้วหลังจากโดนหมุนกองไว้ที่ขา ..แต่มันยังอยู่) วันนี้เลิกประชุมดึกเหมือนเดิม 2 ทุ่ม
.
พอถึงรถ ...หึหึหึ (หัวเราะให้กับความหยั่งรู้ของตัวเอง) เราจะไม่ตัดสินพลาดอีกต่อไป ถอดตั้งแต่ตอนนี้เลยดีกว่า
.
.
ขับรถไปอย่างปลอดโปร่งโล่งสบาย สักพักแม่โทรมา..
"นุ้ย!! แวะซื้อเบียร์เข้ามาให้แม่ด้วยนะ"
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย จะลงไปยังไงถอดสเตย์ไปแล้ว ..... แล้วจะใส่กลับไปเหมือนเดิมยังไง ใส่ในห้องยังลำบาก แล้วนี่ในรถ
.
จอดรถหน้าเซเว่น คนที่สัญจรแถวนั้นจะเห็นรถคันหนึ่งปิดไฟมืดๆ รถโคลงไปมาเสมือนมีคนสะบึ้ยละหื้ยกันในรถ เปล่าเลย...มันเป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่งกำลังพยายามใส่สเตย์อยู่ ....แค่นั้นเอง
.
.
แมร่งๆๆๆๆๆ....อยากจะไปดูดไขมัน
(ใครชอบเรื่องเล่าชีวิตเพลียๆของเราไปติดตามอ่านเรื่องอื่นๆ ในเพจ "เรื่องนุ้ยๆ" ได้นะจ๊ะ
ความทรมานของการใส่สเตย์...ถ้าไม่เคยใส่คงไม่เคยรู้
ใส่ตั้งแต่ 8 โมง เช้า..................................
ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อึดอัดทรมานมาก สเตย์รัดพุง รัดจนเลือดลมแทบไม่เดิน หายใจไม่ทั่วท้อง ต้องออกไปห้องน้ำตลอดเวลาเพื่อผ่อนคลาย
ครั้นจะถอดทิ้ง ก็จะเหลือแต่อิกระโปรงบานๆ ถ้าถอดไปอาจจะมีอะไรร่วงหล่นระหว่างทางได้ นั่งทรมานต่อไปจนประชุมเสร็จ 5 ทุ่ม
หึหึหึ (หัวเราะให้กับความทรมานของตัวเอง)
ขึ้นมาบนรถ ก็สองจิตสองใจ จะถอดออกดีมั้ยวะ หรือว่าไม่ถอดดี
ดึกแล้วรถคงไม่ติด เดี๋ยวก็ถึงบ้านละไม่ถอดดีกว่า
.
ช่างเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดมากกกกกกกกกกกกกกก
เชี่ย !!!! ขับรถไปก็ทรมานไป จนทนไม่ไหว "เอาวะ ขืนทนอย่างนี้ต่อไปอิเสตย์นี่ต้องรัดจนไส้ขาดแน่ ถอดเลยดีกว่า"
.
.
คืนนั้นบนถนนมอเตอร์เวย์ คุณอาจเห็นรถคันหนึ่งวิ่งเซไปเซมา ไม่ได้เป็นเพราะเมานะคะ นั่นเป็นเพราะเธอกำลังพยายามถอดสเตย์อยู่
.
.
การถอดเป็นอะไรที่ยากพอๆ กับการใส่ แล้วนึกภาพต้องมาถอดบนรถในขณะที่ขับรถไปด้วย มันจะยากขนาดไหน
.
ใช้ความพยายามอย่างยิ่งยวดดึงลงมาได้จนพ้นพุงได้ แต่มาติดอยู่ที่ตูด นั่นยิ่งสร้างความทรมานไปอีก พุงว่าใหญ่แล้ว ตูดนี่สิใหญ่กว่าสภาพสเตย์ที่โดนดึงมันจะม้วนๆลงมาเป็นเหมือนเชือกเส้นใหญ่ ความรุนแรงของการรัดมันจะมากยิ่งขึ้น สภาพพุงของเราตอนนี้โดนรัดแน่นสุดๆ จนไขมันทั้งหมดมากองอยู่ข้างบน ทั้งแสบทั้งคัน สุดยอดของความทรมาน
ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น พยายามถอดไปเรื่อยๆ จนมาติดอยู่ตรงขา เชี่ยะ!!!! ทรมานสุดๆๆ ต้องขับรถด้วยสภาพขาโดนหนีบ ขาใหญ่มากสเตย์รัดจนขยับขาไม่ได้
.
อดทนไว้นุ้ย สี่แยกข้างหน้า ขอกรูเจอไฟแดงทีเถ้อะ จะได้เขี่ยะสเตย์นี่ทิ้งได้สักที
.
เปล่าเลย .......................เขียวตลอดทาง สุดท้ายมาเจอไฟแดงสุดท้ายก่อนทางเข้าบ้าน
.
ด้วยความทรมานในคืนนี้ จึงเป็นบทเรียนของการใส่สเตย์ครั้งต่อไปของเรา
ต่อมาอีก 2-3 วัน ..เราออกจากบ้านแต่เช้าเช่นกัน พร้อมกับสเตย์ตัวเดิม (นึกว่ามันจะพังไปแล้วหลังจากโดนหมุนกองไว้ที่ขา ..แต่มันยังอยู่) วันนี้เลิกประชุมดึกเหมือนเดิม 2 ทุ่ม
.
พอถึงรถ ...หึหึหึ (หัวเราะให้กับความหยั่งรู้ของตัวเอง) เราจะไม่ตัดสินพลาดอีกต่อไป ถอดตั้งแต่ตอนนี้เลยดีกว่า
.
.
ขับรถไปอย่างปลอดโปร่งโล่งสบาย สักพักแม่โทรมา..
"นุ้ย!! แวะซื้อเบียร์เข้ามาให้แม่ด้วยนะ"
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย จะลงไปยังไงถอดสเตย์ไปแล้ว ..... แล้วจะใส่กลับไปเหมือนเดิมยังไง ใส่ในห้องยังลำบาก แล้วนี่ในรถ
.
จอดรถหน้าเซเว่น คนที่สัญจรแถวนั้นจะเห็นรถคันหนึ่งปิดไฟมืดๆ รถโคลงไปมาเสมือนมีคนสะบึ้ยละหื้ยกันในรถ เปล่าเลย...มันเป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่งกำลังพยายามใส่สเตย์อยู่ ....แค่นั้นเอง
.
.
แมร่งๆๆๆๆๆ....อยากจะไปดูดไขมัน
(ใครชอบเรื่องเล่าชีวิตเพลียๆของเราไปติดตามอ่านเรื่องอื่นๆ ในเพจ "เรื่องนุ้ยๆ" ได้นะจ๊ะ