สวัสดีค่ะ เราเป็นแม่บ้าน ไม่ได้ทำงาน ตอนนี้เราอยู่บ้านกับลูกสาว พ่อสามี น้องสามี สามีทำงานอยู่ต่างจังหวัด จะกลับทุกวันเสาร์-อาทิตย์ หรือวันอาทิตย์วันเดียว สิ่งที่เราเบื่อและมันกำลังจะกลายเป็นความเครียด คือเรื่องกับข้าว ที่ต้องหาให้กับสมาชิกในบ้าน ลูกสาววัยเรียน (อนุบาล) ก็หาอาหารนอกบ้านบ้าง สลับกับการทำให้กินเองบ้าง อันนี้ไม่มีปัญหาเท่าไหร่ แต่ที่เราเบื่อจนมันกลายเป็นท้อคือ พ่อสามีที่เค้ากินยากมาก เค้าเป็นคนอิสาน เค้าก็จะกินแต่อาหารอิสาน ย้ำว่าจงรักภักดีกับบ้านเกิดมาก ทุกวันแกจะต้องกินข้าวเหนียว กินส้มตำ ลาบ น้ำตก ลาบเลือด อะไรเทือกนี้ วนกันไป แล้วกินซ้ำกันไม่ได้ เช่น มื้อกลางวันกินน้ำตกเหลือ ตอนเย็นนำมาอุ่นเพื่อไม่ต้องซื้อกับข้าวใหม่ ไม่กินจร้า ให้น้องสามีไปซื้อมาใหม่ แล้วที่เหลือ เราก็ต้องกินเอง ซึ่งเราไม่ใช่คนอิสานเราเบื่อกับอาหารจำพวกนี้มาก เพราะมันต้องหาซื้อ หาให้กิน เก็บล้างอยู่แบบนี้ทุกวัน จนบางทีเราแอบไปอ้วกในห้องน้ำเรามันเอียนมาก ไม่ใช่ว่ารังเกียจนะ เราเองก็กินเหมือนกัน แต่มันก็สลับกันไปกับ กับข้าวทั่วไป แกงเขียวหวานบ้าง แกงขี้เหล็ก อะไรแบบนี้
นาน ๆ สามีเราจะกลับมาบ้านที เราก็อยากออกไปกินข้าวนอกบ้านบ้าง เค้าก็พากันไปแล้วร้านที่เค้าเลือกกินกันก็คือ ร้านลาบน้ำตก ซึ่งมันก็ไม่ได้แตกต่างอะไรจากที่กินอยู่ทุกวัน เพียงแค่ออกไปกินนอกบ้าน
เราอยากกินชาบู อยากกินอาหารญี่ปุ่น นาน ๆ ครั้งก็ได้ชวนสามีไปกินเค้าก็ว่ามันไม่อร่อย เราก็นึกน้อยใจว่า เค้ายอมกินไม่อร่อยสักมื้อให้เรากินให้อร่อยหน่อยไม่ได้เหรอ คือเราต้องกินตามพ่อเค้าแบบนี้ทุกวันทุกมื้อ ก็อยากช่วยเค้าประหยัดเงิน เพราะต้องแยกกันของลูกสาวก็อย่างนึง ของพ่อเค้าก็อย่างนึง ถ้าจะหาให้เราอีกอย่างนึง มันก็จะเกินงบต่อมื้อที่เราตั้งไว้มื้อละ 100 บาท กินกันให้พอ 3-4 คน ลาบน้ำตกถุงนึงก็ 60-70 แล้ว
บางทีเราก็ทำกับข้าวกินเองก็ทำได้แต่ง่าย ๆ อย่างผัดผัก ต้มจืด ก็กินกับลูกสาว พ่อสามีก็ไม่กิน ยังไงก็ต้องออกไปซื้อให้ต่างหาก มีอยู่ครั้งนึง ตอนช่วงเราลาคลอด ฝนตกเราหาของในตู้เย็นทำกับข้าวตอนเย็น เพราะออกไปซื้อไม่ได้ เจอหัวปลีที่ซื้อเอาไว้ เลยเอามาผัดกับพริกแกงใส่หมู (เป็นอาหารทางเหนือ) ซึ่งเราก็ว่ามันอร่อยนะ พอเราทำเสร็จก็ดูลูกไปตามปกติ ออกมาจากห้องเห็นผัดหัวปลีเรายังวางอยู่ที่เดิม เราเลยถามว่าพ่อไม่ได้กินข้าวเหรอ แกบอกว่ากินแล้ว กินกับมะขามเปียก เงิบ!!!!! สิคะ เค้าไม่กินกับข้าวที่เราทำ ยอมกินข้าวกับมะขามเปียก ซึ่งตอนนี้อยู่ด้วยกันมามากกว่า 5 ปี เราก็ยังไม่เคยเห็นแกกินข้าวกับมะขามเปียกอีกเลย
ตอนนี้บางวันมื้อเย็น น้องสามีก็ซื้อกับข้าวเข้ามา เราก็รอดไป บางวันซื้อมาซ้ำกันบ้าง เค้าซื้อตำถั่ว กับส้มตำมา เราก็ซื้อส้มตำ ก็ต้องทนกินไป เสียดายเงินค่ะ
ปล.ขอพี้นที่บ่นหน่อยนะคะ พูดกับใครก็ไม่ได้ โพสในเฟสก็ไม่ได้ อึดอัดค่ะ
เบื่อการหากับข้าวให้คนในบ้าน
นาน ๆ สามีเราจะกลับมาบ้านที เราก็อยากออกไปกินข้าวนอกบ้านบ้าง เค้าก็พากันไปแล้วร้านที่เค้าเลือกกินกันก็คือ ร้านลาบน้ำตก ซึ่งมันก็ไม่ได้แตกต่างอะไรจากที่กินอยู่ทุกวัน เพียงแค่ออกไปกินนอกบ้าน
เราอยากกินชาบู อยากกินอาหารญี่ปุ่น นาน ๆ ครั้งก็ได้ชวนสามีไปกินเค้าก็ว่ามันไม่อร่อย เราก็นึกน้อยใจว่า เค้ายอมกินไม่อร่อยสักมื้อให้เรากินให้อร่อยหน่อยไม่ได้เหรอ คือเราต้องกินตามพ่อเค้าแบบนี้ทุกวันทุกมื้อ ก็อยากช่วยเค้าประหยัดเงิน เพราะต้องแยกกันของลูกสาวก็อย่างนึง ของพ่อเค้าก็อย่างนึง ถ้าจะหาให้เราอีกอย่างนึง มันก็จะเกินงบต่อมื้อที่เราตั้งไว้มื้อละ 100 บาท กินกันให้พอ 3-4 คน ลาบน้ำตกถุงนึงก็ 60-70 แล้ว
บางทีเราก็ทำกับข้าวกินเองก็ทำได้แต่ง่าย ๆ อย่างผัดผัก ต้มจืด ก็กินกับลูกสาว พ่อสามีก็ไม่กิน ยังไงก็ต้องออกไปซื้อให้ต่างหาก มีอยู่ครั้งนึง ตอนช่วงเราลาคลอด ฝนตกเราหาของในตู้เย็นทำกับข้าวตอนเย็น เพราะออกไปซื้อไม่ได้ เจอหัวปลีที่ซื้อเอาไว้ เลยเอามาผัดกับพริกแกงใส่หมู (เป็นอาหารทางเหนือ) ซึ่งเราก็ว่ามันอร่อยนะ พอเราทำเสร็จก็ดูลูกไปตามปกติ ออกมาจากห้องเห็นผัดหัวปลีเรายังวางอยู่ที่เดิม เราเลยถามว่าพ่อไม่ได้กินข้าวเหรอ แกบอกว่ากินแล้ว กินกับมะขามเปียก เงิบ!!!!! สิคะ เค้าไม่กินกับข้าวที่เราทำ ยอมกินข้าวกับมะขามเปียก ซึ่งตอนนี้อยู่ด้วยกันมามากกว่า 5 ปี เราก็ยังไม่เคยเห็นแกกินข้าวกับมะขามเปียกอีกเลย
ตอนนี้บางวันมื้อเย็น น้องสามีก็ซื้อกับข้าวเข้ามา เราก็รอดไป บางวันซื้อมาซ้ำกันบ้าง เค้าซื้อตำถั่ว กับส้มตำมา เราก็ซื้อส้มตำ ก็ต้องทนกินไป เสียดายเงินค่ะ
ปล.ขอพี้นที่บ่นหน่อยนะคะ พูดกับใครก็ไม่ได้ โพสในเฟสก็ไม่ได้ อึดอัดค่ะ