ลุงกับป้าแบ็คแพ็ครอบโลก ตะลุยสหรัฐอเมริกา เม็กซิโก อเมริกากลาง อเมริกาใต้ และอัฟริกา 26 ประเทศ 74 วัน ตอนที่ 24 นกแก้ว Macaw พิรามิด Copan, Hondurus มรดกโลก
(ตอนอยู่ตปท. ภาพนิ่งล้นไอโฟน จึงลบออกหลังโพสต์เพจแล้ว ส่วนพันทิปโหลดหน้ารีวิวไม่ได้ ต้องกลับมาทำใทย ตอนนี้ขอให้ชมยูทูปไปก่อน ถ้ารีบชมภาพนิ่ง ให้ไปที่เพจ ลุงกับป้าแบ็คแพ็ครอบโลก)
https://www.youtube.com/watch?v=IfXwgjaKZw8&index=40&list=PLNNEpgjidh3oCKG68o2D1556PUm4cZ-IN
https://www.youtube.com/watch?v=bvdBL4h5pMY&index=41&list=PLNNEpgjidh3oCKG68o2D1556PUm4cZ-IN
https://www.youtube.com/watch?v=vv9K_GuCRYQ&list=PLNNEpgjidh3oCKG68o2D1556PUm4cZ-IN&index=42
https://www.youtube.com/watch?v=BsL0awDKNyM&index=43&list=PLNNEpgjidh3oCKG68o2D1556PUm4cZ-IN
https://www.youtube.com/watch?v=SheASE8EyKw&index=44&list=PLNNEpgjidh3oCKG68o2D1556PUm4cZ-IN
พฤหัสบดีที่ 7 ก.ค. เวลา 08.00 น. ออกจากที่พักโดยฝากสัมภาระไว้ เอาติดไปแค่ชุดใส่นอน เพราะเสื้อผ้าที่จะใส่วันพรุ่งนี้เราจะซักคืนนี้ ที่ห้องพัก ที่เราจองไว้เป็นห้องนอนเดี่ยวที่เราตากผ้าได้ คุณ Josue ให้คนงานไปส่งเราขึ้นรถด้วย เขาออกมานั่งดูเราที่รถเข็นขายของหน้าหอพัก จนเราขึ้นรถ😊😊😊😊
เมืองนี้ อาคารบ้านเรือนที่มีทรัพย์สินมากๆ ต้องมีกล้องวงจรปิดเพื่อรักษาทรัพย์สินของตนเอง 😣😣😣😣 นอกจากนั้น ยังต้องติดเหล็กดัด และจ้างรปภ. ส่วนตัวอีก...ช่างอันตรายจริงๆ แต่กันไว้ดีกว่าแก้ นั่นแหละนะ....
เมืองนี้ ถึงจะไม่ใช่เมืองหลวง แต่ก็มีเศรษฐกิจที่ใหญ่มาก มีสนามบินด้วย และน่าจะเป็นเมืองที่มีสถานประกอบการมากมาย ผู้คนส่วนใหญ่เป็นมิตร แต่จนท.ไม่คล่องแคล่วว่องไว ดูจากการไม่ดูแลรูปร่าง ทั้งชายและหญิง ผู้หญิงทำงานแบบทุ่มเท ในขณะที่ผู้ชาย ดูเหมือนทำงานตามหน้าที่ เราเห็นตำรวจหญิงยืนโบกรถ ในขณะทีตำรวจชายอีก 2 นาย ยืนดูเฉยๆ🙄🙄🙄🙄 ตอนที่เราไปถึงท่ารถ เราเดินตรงไปที่สนง.ขายตั๋วของ Hedman พนง.ขายตั๋ว ที่ท่าทางเป็นผู้ที่มีความสำคัญในบริษัท กำลังง่วนอยู่กับการขายตั๋ว เธอเงยหน้าขึ้นมา ยิ้ม และ ทักทาย แล้วถามว่า จะไปขึ้นรถแล้วใช่ไหม วันนี้มีคำถามอะไร หรือไม่😁😁😁😁😁ดูจากบุคลิก เหมือนเธอมีประสบการณ์จากการให้บริการบนเครื่องบิน....พอป้าบอกว่า ใช่...เธอ
ส่งเสียงเรียก คนข้างใน...พนง.หนุ่ม หน้าตาคล้ายๆ เธอเดินออกมา ถามว่า มีอะไรให้ช่วยไหม....อือออ...มี 3 คน ในสนง.นี้ ที่พูดภาษาอังกฤษได้...เป็นธุรกิจครอบครัว จริงๆ....เขาเดินไปส่งเราที่ห้องรอรถ จำลองแบบมาจากสนามบิน มีซุ้มให้เดินลอด มีจนท. ในเครื่องแบบพร้อมปืนสั้น ยืนรอเช็ค มีตะกร้าวางบนโต๊ะให้ใส่ของ เหมือนขึ้นรางเลื่อน เข้าตู้สแกน .... แต่ ไม่มีอะไร แค่ให้เราเอาของออกจากตัว ก่อนลอดซุ้ม 😂😂😂😂😂 ซุ้มก็ไม่ได้มีเครื่องตรวจจับใดๆ พอเดินลอดซุ้ม เราก็กางแขนออก เขาเบี่ยงตัวหลบ โดยไม่ได้ดูด้วยซ้ำ....ที่นั่งรอ ทำเลียนแบบที่นั่งบนเครื่องบิน เก้าอี้มีเท้าแขน และมีที่ใส่แก้วน้ำ ทางออกก็มีเชือกกั้น เดินผ่านงวงช้าง แต่รถที่จอดรออยู่ ดูเก่ามาก ไม่แน่ใจว่า ใช่รถที่เราจะขึ้นไปมั้ย😂😂😂😂😂. ตอนเดินออกผ่านงวงช้าง แล้วก็เดินต่อไปที่ลานจอดรถ ทำเอาเท่...แต่ก็มีความคิดสร้างสรรค์ทีเดียว...อย่างน้อยก็หลบแดด หลบฝนได้ประมาณ 20 เมตร
รถออก 10.45 น. วิ่งออกประตู อ้อมไปผ่านหน้าสถานีขนส่ง ใหญ่โตราว สนามบิน แต่มองเห็นว่ามีชั้นเดียว เพราะสร้างบนไหล่เขา ที่สูงกว่า เป็นสถานีรถเข้า ออก และที่จอดรถแท็กซี่กับรถส่วนบุคคล สำนักงานขายตั๋ว ร้านค้า ศูนบ์อาหาร ส่วนที่เชิงเขาเป็นจอดรถประจำทาง และห้างสรรพสินค้า ธนาคาร เป็นเมืองเล็กๆ เมืองหนึ่ง พอรถออกไปนอกสถานีขนส่งแล้ว จึงรู้ว่า เมืองนี้เป็นเมืองอุตสาหกรรมจริงๆ ที่เคยสงสัยว่า เขาปลูกอ้อยไว้ตรงไหน ก็ได้เห็นไร่อ้อยที่อยู่ในรั้วลวดหนาม ภูเขาหัวโล้นที่มีพืชต้นเตี้ยๆ การเลี้ยงวัว แบบที่มีม้าไว้ขี่ต้อนฝูงวัว...เราเห็นเขาใช้รถม้าไปเก็บขยะที่ตลาดด้วย....เห็นเขาเอาเคราฤาษีแห้งๆ มาย้อมทำเส้นใย เอาไปทำเป็นดอกไม้ประดิษย์...รถที่เรานั่ง ไปดัวเตมาลาด้วย เขาเอาใบผ่านแดนมาให้ผู้โดยสารกรอก มีขนมกับน้ำอัดลมแจกด้วย.
วันนี้รถวิ่งไม่เร็ว สภาพถนนไม่เรียบเหมือนตอนมาจากเตกูผซิกัลปา บางที่ตอกเหล็กข้ามถนน กันรถวิ่งเร็ว บางที่ทำคันหลังเต่า กว้างประมาณ 1 เมตร
รถวิ่งอยู่บนไหล่เขาตลอด มีต้นไม้เฉพาะริมถนน นอกนั้นเป็นเขาหัวโล้น ที่ทำไร่พืชล้มลุก ดูเหมือนพืชเกือบทุกอย่างต้องอาศัยธรรมชาติ ไม่มีระบบชลประทาน น้ำบาดาล หรือประปาหมู่บ้าน มีภูเขาหินอยู่มากเหมือนกัน เขาปล่อยแล้วแตธรรมชาติจะจัดสรร ไม่เหมือนในกัวเตมาลา ที่ชาวบ้านมีความอุสาหะ เอาวัสดุ แหลม กระทุ้งลงไปตรงที่เป็นดินเล็กน้อย แล้วหยอดเมล็ดข้าวโพด ใช้ประโยชน์จากความขาดแคลน ผลไม้ที่มีเหมือนเมืองไทย นอกจากไม่หลากหลายแล้ว ส่วนใหญ่ รสชาติสู้ไทยไม่ได้ แต่ที่กินแล้วติดใจ ก็มีผักที่ซื้อมาผัด หวาน กรอบมาก สับปะรด ที่ซื้อเมื่อวานก็หวานฉ่ำ กล้วยหอมทองก็ใช้ได้ แอ๊ปเปิ้ลสีทองก็กรอบ อร่อย นอกนั้นยังห่างไกลของเรา เหมือนผลไม้แถบเพื่อนบ้าน เห็นมีแต่สละที่บาหลี เท่านั้น ที่หวาน กรอบ กินแล้วติดใจ
บ้านเรือนที่อยู่ริมทาง ดูเก่า และอยู่ไม่สบาย โรงเรียน และมหาวิทยาลัย ดูเหมือนไม่มีความพร้อม มีรถบรรทุกวัว แล่นอยู่ทั่วไป เช่นเดียวกับ การเลี้ยงวัวตามไหล่เขา นอกจากวัว และม้า แล้ว ยังมีแพะ อีกด้วย
ความจริงฝนก็คงจะชุกตามฤดูกาล สังเกตจากต้นไม้ข้างทาง ที่มีเฟิร์น กล้วยไม้ กับ เคราฤาษี เกาะ แสดงว่า มีความชื้นสูง แต่เพราะโดยทั่วไป ไม่มีต้นไม้ใหญ่บนภูเขา จึงไม่มีการดูดซับน้ำสำรอง พอฝนตกลงมา น้ำก็ลงสู่แม่น้ำลำคลอง ไหลลงสู่ทะเล หรือ ระเหยไปกับความแห้งแล้งอย่างรวดเร็ว ผู้คนในฮอนดูรัส มีหน้าตาออกไปทางฝรั่ง พันธุ์ผสม สีผม สีตา ไม่เข้มเท่าคนในเอลซัลวาดอร์ แต่มีจมูกโด่ง และโครงสร้างสมส่วน แต่น่าจะเป็นเพราะนิสัยการกิน ทำให้ไขมันพอกพูน เมื่อระบบการเผาผลาญเปลี่ยนไป แต่ผู้หญิงจำนวนไม่น้อยที่แต่งหน้าจัด โดยเฉพาะ ปาก คิ้ว ตา
เวลา ใกล้ 14.00 น. พนง.มาเก็บตั๋ว น่าจะเข้าเขตโคปานแล้ว คันจำกัดความเร็วของรถ ถี่มาก. น่าจะใช่จริงๆ ลงเนินเป็นถนนฝุ่น แล้วก็เห็นกองหินอ่อนในรั้วที่ล้อมด้วยลวดหนาม อีกประมาณ 300 เมตร ต่อมา เห็นมีลานจอดรถอยู่ซ้ายมือ มีป้าย ยินดีต้อนรับ แต่ไม่รู้ว่า ตรงประตูเขียนว่าอย่างไร ด้านขวาของรถก็มองไม่เห็นอะไร เพราะปิดม่านเสียหมด รถวิ่งลงเขา ต่อไปอีกประมาณ 1 กม. เห็นมีประตูเหล็กขวางอยู่ รู้ทันทีว่า ถึงลานจอดรถของบริษัทแล้ว พอหน้ารถจ่อประตู รปภ. ก็เลื่อนประตูเปิด มึนตึ้บละทีนี้ พอรถเข้าหมดคัน ประตูรั้วก็ปิด...ผู้โดยสารมีอาการแย่งกันลง เพราะนั่งรถแอร์ 3 ชม. ไม่จอดที่ไหนเลย ห้องน้ำก็ไม่เปิดให้ใช้ ดีที่มีห้องน้ำจ่ออยู่ก่อนขึ้นบันได ออกไปข้างนอกท่ารถ😊😊😊😊
ถามแม่ค้า ว่า จะไปเมืองโบราณได้อย่างไร แม่ค้าบอกว่า นั่งแท็กซี่ไป คนละ 10 HNL พอไปถามราคา คนขับบอกว่า คนละ $ 2 ระยะทาง 1 กม. จะเดินไปก็ได้ เราไม่ย่อกับระยะทางแค่นั้น แต่รถบันทุกวิ่งฝุ่นตลบ แดดก็ร้อน และเป็นทางขึ้นเขาซะอีก😥😥😥😥 กะจะเดิน แต่พอดีมีรถมาเสนอราคา คนละ 20 HNL ก็เลย ตกลง...มันไม่ไกลจริงๆ และมันก็คือ ตรงที่มีลานจอดรถ มีป้ายยินดีต้อนรับ นั่นแหละ....โธ่เอ๊ย...รถก็จอด แต่เราไม่รู้ เพราะป้ายมันอยู่ขวามือ แล้ว พนง. บนรถ ก็ไม่บอกเรา🤔🤔🤔🤔ทำให้เราต้องจ่ายเพิ่มอีก 40 HNL = 60 บาท😥😥😥😥มีค่าผ่านประตู คนละ 330 HNL แต่ถ้าจ่ายเป็นดอลล่าร์ ต้องจ่าย $15 ซึ่งเราจะขาดทุนมากเลย เพราะ $ 1= 22.792 HNL = 35 บาท เพราะฉะนั้น จ่ายเป็นเงินท้องถิ่นดีกว่า....แผนที่ที่แจกให้ กับแผนที่ที่อยู่บนฝาผนัง คนละระบบ ดูอย่างไรก็ไม่รู้เรื่อง แต่เราก็ไม่จ้างไกด์อยู่ดี 😆😆😆😆😆เดินเข้าไปเจอดงไม้ใหญ่ มีแผนที่บอกอีก มีลานตั้งเต๊นท์ขายสินค้า นักแสดงเดินกลับสวนกับเรา คนงานกำลังรื้อเต๊นท์ มีบางส่วน กำลังกินอาหาร หลังจากเสร็จงาน.... เดินต่อไปมีป้ายบอก ว่า ทางเดินสำรวจธรรมชาติ จากนั้นเป็นประตูเข้าเมืองเก่าจริงๆ ... เวลาที่เราเข้าไป มันบ่ายมาก จนท. เริ่มออกอาการอยากกลับบ้านแล้ว ...มีนักท่องเที่ยวไม่มาก ลักษณะของสิ่งก่อสร้าง ก็เหมือนๆ เมืองเก่ามายา ที่อยู่บนคาบสมุทรยูคาตาน มีพลาซ่าหลัก และหมู่ปิรามิด แต่ที่เมืองนี้ มีส่วนที่เป็นที่อยู่อาศัย และ หินแกะสลักดูมีศิลปะ สมบูรณ์มากกว่าที่อื่น เขาทำหลังคามุงให้ด้วย บริเวณอื่นๆ มีเสาไม้ตอกกั้นทางเข้า ให้เข้าเฉพาะ ส่วนที่เป็นพลาซ่าหลัก....ปิรามิดที่สูงที่สุด ก็ปิดไม่ให้ขึ้น เนื่องจากกำลังปฏิสังขรณ์ทางขึ้น....
เมืองโบราณโคปาน เป็นมรดกโลก อีกแห่งหนึ่งของมายัน จนท.ที่เฝ้าปิรามิดทั้งหมด น่าจะเป็นทายาทมายันแท้ๆ ดูจากรูปร่าง หน้าตา และผิวพรรณ แต่มายันที่โคปานตัวไม่โต....แสดงให้เห็นว่า พวกมายัน มีอารยะธรรมมาก่อนใครๆ จนสามารถครอบครองดินแดนที่อุดมสมบูรณ์ เกือบทั้งหมดของคาบสมุทรยูคาตาน....ที่โคปาน มีต้นบาโอบาบพันปี หลายต้น มันใหญ่จริงๆ และมีลักษณะแตกต่างจากต้นไม้ชนิดอื่น อย่างเห็นได้ชัด ดูจากโคนต้นก็รู้ว่า มันใช่เลย🤗🤗🤗🤗🤗
เราเป็นนักท่องเที่ยวสองคนสุดท้าย ที่จนท.รอให้ออกจากสถานที่ เพราะพอเราลงจากปิรามิด ที่อยู่ข้างๆ ปิรามิดใหญ่สุด จนท. ก็ลงมา เอาผ้าเต๊นท์ คลุมรูปสลักหินที่ไม่มีหลังคา คงกันฝนตกชะ ตอนกลางคืนแต่เราก็ออกมา....เราเดินออกมาเล่นกับนกแก้วมาคอว์ อยู่ครู่ใหญ่ ดูมันกินผักสับ กับเม็ดมะละกอสุก สงสัยจะกินเนื้อหมดไปแล้ว นกแก้วมาคอว์ ตัวใหญ่ สีสวย ร้องเสียงดัง เป็นเจ้าถิ่น มีตัวอะไร คล้ายๆ แมว สีน้ำตาลเข้ม หาอาหารกินอยู่แถวนั้นด้วย แสดงว่า เป็นป่าอุดมสมบูรณ์จริงๆ สมแล้วที่พวกมายันเลือกจับจอง แต่ก็ถูกยึดโดยสเปน จนได้..😣😣😣😣 ออกไปที่ขายตั๋ว จนท. สาวยังอยู่ จึงถามหาใจ กลางเมือง กับ โรงแรม โดยเอาชื่อ กับแผนที่ที่เราถ่ายจากตอนจองให้ดู....
(ยังมีต่อ)
[CR] ลุงกับป้าแบ็คแพ็ครอบโลก ตะลุยสหรัฐ เม็กฯ เมกากลาง เมกาใต้ อัฟริกา 26 ประเทศ 74วัน ตอน 24 นก Macaw พิรามิด Copan ฮอนดูรัส
(ตอนอยู่ตปท. ภาพนิ่งล้นไอโฟน จึงลบออกหลังโพสต์เพจแล้ว ส่วนพันทิปโหลดหน้ารีวิวไม่ได้ ต้องกลับมาทำใทย ตอนนี้ขอให้ชมยูทูปไปก่อน ถ้ารีบชมภาพนิ่ง ให้ไปที่เพจ ลุงกับป้าแบ็คแพ็ครอบโลก)
https://www.youtube.com/watch?v=IfXwgjaKZw8&index=40&list=PLNNEpgjidh3oCKG68o2D1556PUm4cZ-IN
https://www.youtube.com/watch?v=bvdBL4h5pMY&index=41&list=PLNNEpgjidh3oCKG68o2D1556PUm4cZ-IN
https://www.youtube.com/watch?v=vv9K_GuCRYQ&list=PLNNEpgjidh3oCKG68o2D1556PUm4cZ-IN&index=42
https://www.youtube.com/watch?v=BsL0awDKNyM&index=43&list=PLNNEpgjidh3oCKG68o2D1556PUm4cZ-IN
https://www.youtube.com/watch?v=SheASE8EyKw&index=44&list=PLNNEpgjidh3oCKG68o2D1556PUm4cZ-IN
พฤหัสบดีที่ 7 ก.ค. เวลา 08.00 น. ออกจากที่พักโดยฝากสัมภาระไว้ เอาติดไปแค่ชุดใส่นอน เพราะเสื้อผ้าที่จะใส่วันพรุ่งนี้เราจะซักคืนนี้ ที่ห้องพัก ที่เราจองไว้เป็นห้องนอนเดี่ยวที่เราตากผ้าได้ คุณ Josue ให้คนงานไปส่งเราขึ้นรถด้วย เขาออกมานั่งดูเราที่รถเข็นขายของหน้าหอพัก จนเราขึ้นรถ😊😊😊😊
เมืองนี้ อาคารบ้านเรือนที่มีทรัพย์สินมากๆ ต้องมีกล้องวงจรปิดเพื่อรักษาทรัพย์สินของตนเอง 😣😣😣😣 นอกจากนั้น ยังต้องติดเหล็กดัด และจ้างรปภ. ส่วนตัวอีก...ช่างอันตรายจริงๆ แต่กันไว้ดีกว่าแก้ นั่นแหละนะ....
เมืองนี้ ถึงจะไม่ใช่เมืองหลวง แต่ก็มีเศรษฐกิจที่ใหญ่มาก มีสนามบินด้วย และน่าจะเป็นเมืองที่มีสถานประกอบการมากมาย ผู้คนส่วนใหญ่เป็นมิตร แต่จนท.ไม่คล่องแคล่วว่องไว ดูจากการไม่ดูแลรูปร่าง ทั้งชายและหญิง ผู้หญิงทำงานแบบทุ่มเท ในขณะที่ผู้ชาย ดูเหมือนทำงานตามหน้าที่ เราเห็นตำรวจหญิงยืนโบกรถ ในขณะทีตำรวจชายอีก 2 นาย ยืนดูเฉยๆ🙄🙄🙄🙄 ตอนที่เราไปถึงท่ารถ เราเดินตรงไปที่สนง.ขายตั๋วของ Hedman พนง.ขายตั๋ว ที่ท่าทางเป็นผู้ที่มีความสำคัญในบริษัท กำลังง่วนอยู่กับการขายตั๋ว เธอเงยหน้าขึ้นมา ยิ้ม และ ทักทาย แล้วถามว่า จะไปขึ้นรถแล้วใช่ไหม วันนี้มีคำถามอะไร หรือไม่😁😁😁😁😁ดูจากบุคลิก เหมือนเธอมีประสบการณ์จากการให้บริการบนเครื่องบิน....พอป้าบอกว่า ใช่...เธอ
ส่งเสียงเรียก คนข้างใน...พนง.หนุ่ม หน้าตาคล้ายๆ เธอเดินออกมา ถามว่า มีอะไรให้ช่วยไหม....อือออ...มี 3 คน ในสนง.นี้ ที่พูดภาษาอังกฤษได้...เป็นธุรกิจครอบครัว จริงๆ....เขาเดินไปส่งเราที่ห้องรอรถ จำลองแบบมาจากสนามบิน มีซุ้มให้เดินลอด มีจนท. ในเครื่องแบบพร้อมปืนสั้น ยืนรอเช็ค มีตะกร้าวางบนโต๊ะให้ใส่ของ เหมือนขึ้นรางเลื่อน เข้าตู้สแกน .... แต่ ไม่มีอะไร แค่ให้เราเอาของออกจากตัว ก่อนลอดซุ้ม 😂😂😂😂😂 ซุ้มก็ไม่ได้มีเครื่องตรวจจับใดๆ พอเดินลอดซุ้ม เราก็กางแขนออก เขาเบี่ยงตัวหลบ โดยไม่ได้ดูด้วยซ้ำ....ที่นั่งรอ ทำเลียนแบบที่นั่งบนเครื่องบิน เก้าอี้มีเท้าแขน และมีที่ใส่แก้วน้ำ ทางออกก็มีเชือกกั้น เดินผ่านงวงช้าง แต่รถที่จอดรออยู่ ดูเก่ามาก ไม่แน่ใจว่า ใช่รถที่เราจะขึ้นไปมั้ย😂😂😂😂😂. ตอนเดินออกผ่านงวงช้าง แล้วก็เดินต่อไปที่ลานจอดรถ ทำเอาเท่...แต่ก็มีความคิดสร้างสรรค์ทีเดียว...อย่างน้อยก็หลบแดด หลบฝนได้ประมาณ 20 เมตร
รถออก 10.45 น. วิ่งออกประตู อ้อมไปผ่านหน้าสถานีขนส่ง ใหญ่โตราว สนามบิน แต่มองเห็นว่ามีชั้นเดียว เพราะสร้างบนไหล่เขา ที่สูงกว่า เป็นสถานีรถเข้า ออก และที่จอดรถแท็กซี่กับรถส่วนบุคคล สำนักงานขายตั๋ว ร้านค้า ศูนบ์อาหาร ส่วนที่เชิงเขาเป็นจอดรถประจำทาง และห้างสรรพสินค้า ธนาคาร เป็นเมืองเล็กๆ เมืองหนึ่ง พอรถออกไปนอกสถานีขนส่งแล้ว จึงรู้ว่า เมืองนี้เป็นเมืองอุตสาหกรรมจริงๆ ที่เคยสงสัยว่า เขาปลูกอ้อยไว้ตรงไหน ก็ได้เห็นไร่อ้อยที่อยู่ในรั้วลวดหนาม ภูเขาหัวโล้นที่มีพืชต้นเตี้ยๆ การเลี้ยงวัว แบบที่มีม้าไว้ขี่ต้อนฝูงวัว...เราเห็นเขาใช้รถม้าไปเก็บขยะที่ตลาดด้วย....เห็นเขาเอาเคราฤาษีแห้งๆ มาย้อมทำเส้นใย เอาไปทำเป็นดอกไม้ประดิษย์...รถที่เรานั่ง ไปดัวเตมาลาด้วย เขาเอาใบผ่านแดนมาให้ผู้โดยสารกรอก มีขนมกับน้ำอัดลมแจกด้วย.
วันนี้รถวิ่งไม่เร็ว สภาพถนนไม่เรียบเหมือนตอนมาจากเตกูผซิกัลปา บางที่ตอกเหล็กข้ามถนน กันรถวิ่งเร็ว บางที่ทำคันหลังเต่า กว้างประมาณ 1 เมตร
รถวิ่งอยู่บนไหล่เขาตลอด มีต้นไม้เฉพาะริมถนน นอกนั้นเป็นเขาหัวโล้น ที่ทำไร่พืชล้มลุก ดูเหมือนพืชเกือบทุกอย่างต้องอาศัยธรรมชาติ ไม่มีระบบชลประทาน น้ำบาดาล หรือประปาหมู่บ้าน มีภูเขาหินอยู่มากเหมือนกัน เขาปล่อยแล้วแตธรรมชาติจะจัดสรร ไม่เหมือนในกัวเตมาลา ที่ชาวบ้านมีความอุสาหะ เอาวัสดุ แหลม กระทุ้งลงไปตรงที่เป็นดินเล็กน้อย แล้วหยอดเมล็ดข้าวโพด ใช้ประโยชน์จากความขาดแคลน ผลไม้ที่มีเหมือนเมืองไทย นอกจากไม่หลากหลายแล้ว ส่วนใหญ่ รสชาติสู้ไทยไม่ได้ แต่ที่กินแล้วติดใจ ก็มีผักที่ซื้อมาผัด หวาน กรอบมาก สับปะรด ที่ซื้อเมื่อวานก็หวานฉ่ำ กล้วยหอมทองก็ใช้ได้ แอ๊ปเปิ้ลสีทองก็กรอบ อร่อย นอกนั้นยังห่างไกลของเรา เหมือนผลไม้แถบเพื่อนบ้าน เห็นมีแต่สละที่บาหลี เท่านั้น ที่หวาน กรอบ กินแล้วติดใจ
บ้านเรือนที่อยู่ริมทาง ดูเก่า และอยู่ไม่สบาย โรงเรียน และมหาวิทยาลัย ดูเหมือนไม่มีความพร้อม มีรถบรรทุกวัว แล่นอยู่ทั่วไป เช่นเดียวกับ การเลี้ยงวัวตามไหล่เขา นอกจากวัว และม้า แล้ว ยังมีแพะ อีกด้วย
ความจริงฝนก็คงจะชุกตามฤดูกาล สังเกตจากต้นไม้ข้างทาง ที่มีเฟิร์น กล้วยไม้ กับ เคราฤาษี เกาะ แสดงว่า มีความชื้นสูง แต่เพราะโดยทั่วไป ไม่มีต้นไม้ใหญ่บนภูเขา จึงไม่มีการดูดซับน้ำสำรอง พอฝนตกลงมา น้ำก็ลงสู่แม่น้ำลำคลอง ไหลลงสู่ทะเล หรือ ระเหยไปกับความแห้งแล้งอย่างรวดเร็ว ผู้คนในฮอนดูรัส มีหน้าตาออกไปทางฝรั่ง พันธุ์ผสม สีผม สีตา ไม่เข้มเท่าคนในเอลซัลวาดอร์ แต่มีจมูกโด่ง และโครงสร้างสมส่วน แต่น่าจะเป็นเพราะนิสัยการกิน ทำให้ไขมันพอกพูน เมื่อระบบการเผาผลาญเปลี่ยนไป แต่ผู้หญิงจำนวนไม่น้อยที่แต่งหน้าจัด โดยเฉพาะ ปาก คิ้ว ตา
เวลา ใกล้ 14.00 น. พนง.มาเก็บตั๋ว น่าจะเข้าเขตโคปานแล้ว คันจำกัดความเร็วของรถ ถี่มาก. น่าจะใช่จริงๆ ลงเนินเป็นถนนฝุ่น แล้วก็เห็นกองหินอ่อนในรั้วที่ล้อมด้วยลวดหนาม อีกประมาณ 300 เมตร ต่อมา เห็นมีลานจอดรถอยู่ซ้ายมือ มีป้าย ยินดีต้อนรับ แต่ไม่รู้ว่า ตรงประตูเขียนว่าอย่างไร ด้านขวาของรถก็มองไม่เห็นอะไร เพราะปิดม่านเสียหมด รถวิ่งลงเขา ต่อไปอีกประมาณ 1 กม. เห็นมีประตูเหล็กขวางอยู่ รู้ทันทีว่า ถึงลานจอดรถของบริษัทแล้ว พอหน้ารถจ่อประตู รปภ. ก็เลื่อนประตูเปิด มึนตึ้บละทีนี้ พอรถเข้าหมดคัน ประตูรั้วก็ปิด...ผู้โดยสารมีอาการแย่งกันลง เพราะนั่งรถแอร์ 3 ชม. ไม่จอดที่ไหนเลย ห้องน้ำก็ไม่เปิดให้ใช้ ดีที่มีห้องน้ำจ่ออยู่ก่อนขึ้นบันได ออกไปข้างนอกท่ารถ😊😊😊😊
ถามแม่ค้า ว่า จะไปเมืองโบราณได้อย่างไร แม่ค้าบอกว่า นั่งแท็กซี่ไป คนละ 10 HNL พอไปถามราคา คนขับบอกว่า คนละ $ 2 ระยะทาง 1 กม. จะเดินไปก็ได้ เราไม่ย่อกับระยะทางแค่นั้น แต่รถบันทุกวิ่งฝุ่นตลบ แดดก็ร้อน และเป็นทางขึ้นเขาซะอีก😥😥😥😥 กะจะเดิน แต่พอดีมีรถมาเสนอราคา คนละ 20 HNL ก็เลย ตกลง...มันไม่ไกลจริงๆ และมันก็คือ ตรงที่มีลานจอดรถ มีป้ายยินดีต้อนรับ นั่นแหละ....โธ่เอ๊ย...รถก็จอด แต่เราไม่รู้ เพราะป้ายมันอยู่ขวามือ แล้ว พนง. บนรถ ก็ไม่บอกเรา🤔🤔🤔🤔ทำให้เราต้องจ่ายเพิ่มอีก 40 HNL = 60 บาท😥😥😥😥มีค่าผ่านประตู คนละ 330 HNL แต่ถ้าจ่ายเป็นดอลล่าร์ ต้องจ่าย $15 ซึ่งเราจะขาดทุนมากเลย เพราะ $ 1= 22.792 HNL = 35 บาท เพราะฉะนั้น จ่ายเป็นเงินท้องถิ่นดีกว่า....แผนที่ที่แจกให้ กับแผนที่ที่อยู่บนฝาผนัง คนละระบบ ดูอย่างไรก็ไม่รู้เรื่อง แต่เราก็ไม่จ้างไกด์อยู่ดี 😆😆😆😆😆เดินเข้าไปเจอดงไม้ใหญ่ มีแผนที่บอกอีก มีลานตั้งเต๊นท์ขายสินค้า นักแสดงเดินกลับสวนกับเรา คนงานกำลังรื้อเต๊นท์ มีบางส่วน กำลังกินอาหาร หลังจากเสร็จงาน.... เดินต่อไปมีป้ายบอก ว่า ทางเดินสำรวจธรรมชาติ จากนั้นเป็นประตูเข้าเมืองเก่าจริงๆ ... เวลาที่เราเข้าไป มันบ่ายมาก จนท. เริ่มออกอาการอยากกลับบ้านแล้ว ...มีนักท่องเที่ยวไม่มาก ลักษณะของสิ่งก่อสร้าง ก็เหมือนๆ เมืองเก่ามายา ที่อยู่บนคาบสมุทรยูคาตาน มีพลาซ่าหลัก และหมู่ปิรามิด แต่ที่เมืองนี้ มีส่วนที่เป็นที่อยู่อาศัย และ หินแกะสลักดูมีศิลปะ สมบูรณ์มากกว่าที่อื่น เขาทำหลังคามุงให้ด้วย บริเวณอื่นๆ มีเสาไม้ตอกกั้นทางเข้า ให้เข้าเฉพาะ ส่วนที่เป็นพลาซ่าหลัก....ปิรามิดที่สูงที่สุด ก็ปิดไม่ให้ขึ้น เนื่องจากกำลังปฏิสังขรณ์ทางขึ้น....
เมืองโบราณโคปาน เป็นมรดกโลก อีกแห่งหนึ่งของมายัน จนท.ที่เฝ้าปิรามิดทั้งหมด น่าจะเป็นทายาทมายันแท้ๆ ดูจากรูปร่าง หน้าตา และผิวพรรณ แต่มายันที่โคปานตัวไม่โต....แสดงให้เห็นว่า พวกมายัน มีอารยะธรรมมาก่อนใครๆ จนสามารถครอบครองดินแดนที่อุดมสมบูรณ์ เกือบทั้งหมดของคาบสมุทรยูคาตาน....ที่โคปาน มีต้นบาโอบาบพันปี หลายต้น มันใหญ่จริงๆ และมีลักษณะแตกต่างจากต้นไม้ชนิดอื่น อย่างเห็นได้ชัด ดูจากโคนต้นก็รู้ว่า มันใช่เลย🤗🤗🤗🤗🤗
เราเป็นนักท่องเที่ยวสองคนสุดท้าย ที่จนท.รอให้ออกจากสถานที่ เพราะพอเราลงจากปิรามิด ที่อยู่ข้างๆ ปิรามิดใหญ่สุด จนท. ก็ลงมา เอาผ้าเต๊นท์ คลุมรูปสลักหินที่ไม่มีหลังคา คงกันฝนตกชะ ตอนกลางคืนแต่เราก็ออกมา....เราเดินออกมาเล่นกับนกแก้วมาคอว์ อยู่ครู่ใหญ่ ดูมันกินผักสับ กับเม็ดมะละกอสุก สงสัยจะกินเนื้อหมดไปแล้ว นกแก้วมาคอว์ ตัวใหญ่ สีสวย ร้องเสียงดัง เป็นเจ้าถิ่น มีตัวอะไร คล้ายๆ แมว สีน้ำตาลเข้ม หาอาหารกินอยู่แถวนั้นด้วย แสดงว่า เป็นป่าอุดมสมบูรณ์จริงๆ สมแล้วที่พวกมายันเลือกจับจอง แต่ก็ถูกยึดโดยสเปน จนได้..😣😣😣😣 ออกไปที่ขายตั๋ว จนท. สาวยังอยู่ จึงถามหาใจ กลางเมือง กับ โรงแรม โดยเอาชื่อ กับแผนที่ที่เราถ่ายจากตอนจองให้ดู....
(ยังมีต่อ)
ดูแผนที่ขนาดใหญ่ขึ้น