สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเรา ปกติเราเป็นผู้อ่านตลอด ไม่คิดเลยว่าจะมาเป็นคนตั้งกระทู้...
เข้าเรื่องเลยนะคะ...
เราคบกับแฟนมาได้สักระยะหนึ่ง ก็คบกันแบบปกติเหมือนคู่อื่นๆ คือไปเที่ยว ไปหากัน ไปทำบุญ กินข้าว ดูหนัง โทรหากัน คุย line ดูแลกันและกันเวลาอยู่ด้วยกัน เดือนหนึ่งเราจะเจอแฟนประมาณ 3-4 ครั้ง เนื่องจากแฟนเราทำงานเป็นกะ วันหยุดก็ไม่ค่อยตรงกับเรา แต่เรายึดวันหยุดแฟนเป็นหลัก เราเลยลาพักผ่อนวันที่แฟนหยุดงาน เพื่อจะได้ไปหาแฟน เวลาอยู่ด้วยกันก็แสดงความรักต่อกัน แต่ก็มีเรื่องทะเลาะกันบ้างตามประสา เรามักจะเป็นฝ่ายง้อ ถึงจะผิดหรือไม่ผิด เพราะเรารักษาเขาไว้ในชีวิต เรามักเป็นฝ่ายไปปรับความเข้าใจ ทุกครั้งที่ทะเลาะเมื่อปรับความเข้าใจแล้วก็จะดีขึ้น รักกันเหมือนเดิม แต่ช่วงต้นเดือน ส.ค. เราทำ ot 2 อาทิตย์ติดต่อกัน ทำให้ไม่มีเวลาไปหาแฟน และแฟนก็ไม่มีเวลามาหาเรา แต่แฟนเราก็ไม่ได้โกรธหรือคิดมากอะไร เพราะเข้าใจว่าติดงาน แฟนเรายังบอกเลยว่าไว้เจอวันอื่นก็ได้ เนื่องจากช่วงนั้นแฟนเราเลิกงานดึก เราก็เลิกดึก เลยไม่ค่อยได้คุยกัน เรากับแฟนทะเลาะกันบ่อย แฟนเราเริ่มเปลี่ยนไป ไม่ค่อยอ่าน line ไม่ค่อยคุยกับเรา เราเลยถามถึงวันหยุดงาน เพราะเราจะไปหา จะไปปรับความเข้าใจ ให้ความสัมพันดีขึ้นเหมือนที่ผ่านมา วันนั้นเราไปหาแฟนตอนเช้า เพราะแฟนเราเข้างานบ่าย 3 (เราเคยไปหาเวลานี้เป็นประจำ) ไปถึงหอแฟนประมาณ 9 โมง ได้มีเวลาอยู่ด้วยกันประมาณ 5 ชั่วโมงก็ยังดี และได้ไปส่งแฟนเข้าทำงานอีกด้วย เมื่อเราไปถึงหอแฟน แฟนเราออกไปทำงานแต่เช้า ทั้งๆที่เข้างานบ่าย 3 และออกไปโดยไม่บอกเราเลย ทั้งๆที่เราบอกว่าจะไปหา เราโทรหาหลายสายมากค่ะ แต่ก็ยอมรับสาย เราถามว่าทำไมไม่รอเจอเราก่อน เขาก็บอกว่าออกมาทำงานแล้ว จะทำไมอ่ะ ก็ออกมาแล้ว แค่นี้นะจะไปทำงานแล้ว เราเสียใจมากค่ะ ร้องไห้หนักมาก ยืนร้องไห้กับแม่บ้านที่หอแฟน แฟนไม่ยอมรอเจอเรา เขาหนีเรา ทั้งๆที่เขาไม่เคยเป็นแบบนี้ แล้วเขาก็บล็อคเบอร์เราไปเลย รูปหน้าปก line และ e-mail เคยเป็นรูปคู่เรากับเขาตอนไปเที่ยวเกาะล้าน เขาก็เปลี่ยนรูปไปใช้รูปอื่นที่ไม่ใช่รูปคู่เรากับเขา และไม่นานเขาก็บล็อค line เราไปอีก เราคิดว่าเขาแค่โมโหเราคงยังไม่หายโกรธ เราจะไปง้ออีกครั้ง คราวนี้เราต้องเจอให้ได้ เพราะเราตั้งใจไปขอโทษ ตั้งใจไปง้อ ตั้งใจไปเจอ ตั้งใจไปเครีย ตั้งใจทำให้ความสัมพันดีขึ้น เราเลยไปรอเพื่อที่จะเจอเขาที่หอ ตั้งแต่ 2 ทุ่ม เพราะคิดว่าเขาจะเลิกงานกลับมาหอตอน 3 ทุ่ม เพราะเป็นเวลาประจำที่เขาจะ line มาหาเราเสมอว่าถึงห้องแล้วนะอ้วน (อ้วน คือ คำที่เขาใช้เรียกเรา) 3 ทุ่มผ่านไป เขายังไม่กลับมา เราเลยคิดว่าคงเลิก 5 ทุ่มมั้ง เพราะรอกลับพร้อมพี่ที่ทำงาน เขาน่าจะกลับถึงหอประมาณเที่ยงคืน เพราะเป็นเวลาเดิมที่เขา line มาบอกเราว่าถึงห้องแล้ว (แฟนเราทำงานเป็นกะ แต่ละวันจะเข้างานและเลิกงานไม่เหมือนกัน) เรารอจนเที่ยงคืนก็แล้ว เขาก็ยังไม่กลับมา เราเลยคิดว่ารอกลับตอน bts ใกล้หมดมั้ง ตี 1 คงถึงหอ เราก็รอต่อค่ะ ตี 1 ก็ยังไม่มา เราเริ่มกังวนแล้วว่าแฟนเราเป็นอะไรหรือป่าว เพราะเขาไม่เคยผิดเวลาแบบนี้ อีกอย่าง เราเดินทางกลับหอเราก็ไม่ได้แล้วด้วย เพราะ bts หมดแล้ว เราเลยนั่งรออยู่ใต้หอแฟนทั้งคืน เราคิดว่าแฟนคงกลับมาแล้ว เลยตัดสินใจ add facebook พี่ที่ทำงานเดียวกับแฟน เพื่อถามว่าแฟนเราเลิกงานรึยัง กลับหอรึยัง พี่ที่ทำงานแฟนเราเขาบอกว่าแฟนเรากลับมาแล้ว ตั้งแต่บ่าย 3 เราอึ้งมากค่ะ เพราะเรารออยู่ใต้หอแฟนตลอด แสดงว่าแฟนเราเขากลับมานานแล้ว ก่อนที่เราจะมาถึง ตอนนั้นเป็นเวลา ตี 2 เราเลยส่ง mail ไปหาแฟน บอกว่าเรารออยู่ใต้หอนะ ลงมาเปิดประตูรับเราเข้าห้องหน่อย เราง่วงมาก เริ่มปวดไมเกรน เราส่ง mail ไปหลายฉบับ แต่ก็ไม่มีการตอบกลับจากแฟนเรา เราก็เลยนั่งรอให้หอแฟนถึงเช้า เราไม่ได้นอนทั้งคืน เราคิดต่างๆนานาห่วงแฟนว่าแฟนเราจะเป็นอันตรายอะไรไหม แฟนเราป่วยหรือเป็นไข้รึเปล่าถึงเงียบหายไป พอตอนประมาณ 8 โมงเช้า น้องชายแฟนเราโทรมาบอกเราว่าแฟนเราไม่ได้อยู่ที่หอ แฟนเราขนของไปอยู่กับเพื่อนแล้ว ไม่กลับมาแล้ว เราอึ้งมาก ช็อคมากเพราะแฟนเราเป็นคนที่ไม่ค่อยมีสังคม แล้วแฟนเราจะไปอยู่กับใคร น้องชายแฟนเรายังยืนยันว่าเขาหนีเราไปแล้วเพราะแฟนเราหมดรักเรา วินาทีนั้นเราสั่นไปทั้งตัว กลัวทุกสิ่ง ใจสั่น สักพักแฟนเราก็ส่ง mail มาบอกว่า "ยังลืมแฟนเก่าไม่ได้ ยังรักแฟนเก่าอยู่ แฟนเก่ากลับมาคุยกับเขาเหมือนเดิมแล้ว ตัดใจเถอะนะ" เราแทบล้มทั้งยืน เจ็บไปทั้งใจ ชาไปทั้งใจ ทรมานมาก ร้องไห้กับแม่บ้าน กอดแม่บ้านทั้งน้ำตา แม่บ้านเขาคงสงสารเราค่ะ เขาเห็นเรารอแฟนมาทั้งคืน ไม่ได้หลับไม่ได้นอน เขาคงเข้าใจความรู้สึกเรา แม่บ้านเลยเข้ามากอดเรา มาปลอบเรา เรายืนร้องไห้ตรงนั้นเกือบ 2 ชั่วโมง เรากลับหอตอนประมาณ 10 โมง ร้องไห้ไปตลอดทางตั้งแต่นั่งวินมอไซต์ นั่ง bts นั่งรถเมล์กลับหอ ร้องไห้แบบไม่อายใคร ในใจเราเกิดคำถามมากมาย นี่เหมือนกับการอกหักครั้งแรกของเราค่ะ เราตั้งตัวไม่ทัน ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้นความรักความผูกพันระหว่างเรากับแฟน มั่นคง มาตลอด เราทุ่มเททุกอย่างให้แฟน เรารักแฟนมาก ทำทุกอย่าง เสียสละทุกอย่าง และยอมเขาทุกอย่าง เพราะเขาคือชีวิตของเรา เราซื่อสัตย์ รักและดูแลแฟนมาตลอด ก่อนที่เราจะคบกับแฟน เราถามเขามาตลอดนะว่าลืมแฟนเก่ารึยัง เขาก็บอกว่าลืมแล้วค่ะ เขาสัญญาจะรักเราคนเดียว ไม่หักหลัง ไม่เจ้าชู้ ไม่แทงข้างหลังแน่นอน เพราะแฟนเก่าของแฟนเราเขาทิ้งแฟนเราเพราะแฟนเราไม่มีอนาคต แฟนเราบอกว่าจะไม่กลับไปคบกับแฟนเก่าแล้ว และตลอดเวลาที่คบกันเรามักจะย้ำเตือนแฟนเสมอว่าเราคือคนปัจจุบันของเขานะ เรารักเขามากนะ เราจะสร้างอนาคตไปด้วยกัน เขาและเรายังยิ้มและสัญญากันอยู่เลย เราพยายามติดต่อแฟนเราทุกทาง แต่เขาบล็อคทุกเบอร์ บล็อค line และคงจะบล็อค sms และ mail เราด้วย ทำให้เราติดต่อเขาไม่ได้อีกเลย
นี่น่ะหรือคนที่เคยรัก คนที่เคยผูกพันกัน กินด้วยกัน อยู่ด้วยกัน ดูแลกันมา มาทิ้งกันแบบนี้เพราะแฟนเก่ากลับมา ไม่รักแฟนปัจจุบันแล้วหรือ? ความผูกพันที่สร้างร่วมกันมา ไม่มีความหมายกับใจแล้วหรือ? คำว่ารักที่เคยให้กันในวันแรกที่ตกลงเป็นแฟนกันลืมแล้วหรือ? ยังจดจำความสุขที่เราเคยมีร่วมกันได้ไหม?
เราเสียใจมากกับเหตุการณ์ครั้งนี้ เราขออนุญาตบอกแฟนเราผ่านกระทู้นี้ ขอใช้ pantip เป็นสื่อฝากบอกแฟนเรานะคะ...
"ถ้าวันใดไม่เหลือใคร ถ้าวันใดทุกข์ ถ้าวันไหนมีปัญหา ถ้าแฟนเก่าที่คบอยู่ไม่รักแล้ว หรือเขาไม่เห็นค่า ขอให้นึกถึงเค้าเป็นคนแรกนะ กลับมาหาเค้าได้เสมอนะ เค้ายังรักและรอให้กลับมาเสมอ ถึงแม้ที่ผ่านมาจะทำให้เราเสียใจแค่ไหน แต่เราก็พร้อมให้อภัยเสมอ เพราะเธอคือ"คนสำคัญของชีวิตฉัน" คิดถึงมากที่สุดเลยนะ สัญญาจะรักเสมอและจะรักตลอดไป"
"โทรมาได้ตลอดนะ line มาได้ตลอดนะ mail มาได้ตลอดนะ เราไม่ได้บล็อคอะไรเลย เรายังรอให้เธอกลับมานะ"
ขอบคุณทุกคนที่อ่านมาจนจบนะคะ
พร้อมกับขอกำลังใจจากชาว pantip
ขอบคุณ pantip ที่เป็นช่องทางให้เราได้สื่อสารความรู้สึกให้แฟนเราค่ะ ขอบคุณมากนะคะ
กลับไปคบกับแฟนเก่าแล้วทิ้งแฟนคนปัจจุบัน ที่ผ่านมาคนปัจจุบันไม่มีความหมายเลยหรอถึงทิ้งกันไปง่ายดาย
เข้าเรื่องเลยนะคะ...
เราคบกับแฟนมาได้สักระยะหนึ่ง ก็คบกันแบบปกติเหมือนคู่อื่นๆ คือไปเที่ยว ไปหากัน ไปทำบุญ กินข้าว ดูหนัง โทรหากัน คุย line ดูแลกันและกันเวลาอยู่ด้วยกัน เดือนหนึ่งเราจะเจอแฟนประมาณ 3-4 ครั้ง เนื่องจากแฟนเราทำงานเป็นกะ วันหยุดก็ไม่ค่อยตรงกับเรา แต่เรายึดวันหยุดแฟนเป็นหลัก เราเลยลาพักผ่อนวันที่แฟนหยุดงาน เพื่อจะได้ไปหาแฟน เวลาอยู่ด้วยกันก็แสดงความรักต่อกัน แต่ก็มีเรื่องทะเลาะกันบ้างตามประสา เรามักจะเป็นฝ่ายง้อ ถึงจะผิดหรือไม่ผิด เพราะเรารักษาเขาไว้ในชีวิต เรามักเป็นฝ่ายไปปรับความเข้าใจ ทุกครั้งที่ทะเลาะเมื่อปรับความเข้าใจแล้วก็จะดีขึ้น รักกันเหมือนเดิม แต่ช่วงต้นเดือน ส.ค. เราทำ ot 2 อาทิตย์ติดต่อกัน ทำให้ไม่มีเวลาไปหาแฟน และแฟนก็ไม่มีเวลามาหาเรา แต่แฟนเราก็ไม่ได้โกรธหรือคิดมากอะไร เพราะเข้าใจว่าติดงาน แฟนเรายังบอกเลยว่าไว้เจอวันอื่นก็ได้ เนื่องจากช่วงนั้นแฟนเราเลิกงานดึก เราก็เลิกดึก เลยไม่ค่อยได้คุยกัน เรากับแฟนทะเลาะกันบ่อย แฟนเราเริ่มเปลี่ยนไป ไม่ค่อยอ่าน line ไม่ค่อยคุยกับเรา เราเลยถามถึงวันหยุดงาน เพราะเราจะไปหา จะไปปรับความเข้าใจ ให้ความสัมพันดีขึ้นเหมือนที่ผ่านมา วันนั้นเราไปหาแฟนตอนเช้า เพราะแฟนเราเข้างานบ่าย 3 (เราเคยไปหาเวลานี้เป็นประจำ) ไปถึงหอแฟนประมาณ 9 โมง ได้มีเวลาอยู่ด้วยกันประมาณ 5 ชั่วโมงก็ยังดี และได้ไปส่งแฟนเข้าทำงานอีกด้วย เมื่อเราไปถึงหอแฟน แฟนเราออกไปทำงานแต่เช้า ทั้งๆที่เข้างานบ่าย 3 และออกไปโดยไม่บอกเราเลย ทั้งๆที่เราบอกว่าจะไปหา เราโทรหาหลายสายมากค่ะ แต่ก็ยอมรับสาย เราถามว่าทำไมไม่รอเจอเราก่อน เขาก็บอกว่าออกมาทำงานแล้ว จะทำไมอ่ะ ก็ออกมาแล้ว แค่นี้นะจะไปทำงานแล้ว เราเสียใจมากค่ะ ร้องไห้หนักมาก ยืนร้องไห้กับแม่บ้านที่หอแฟน แฟนไม่ยอมรอเจอเรา เขาหนีเรา ทั้งๆที่เขาไม่เคยเป็นแบบนี้ แล้วเขาก็บล็อคเบอร์เราไปเลย รูปหน้าปก line และ e-mail เคยเป็นรูปคู่เรากับเขาตอนไปเที่ยวเกาะล้าน เขาก็เปลี่ยนรูปไปใช้รูปอื่นที่ไม่ใช่รูปคู่เรากับเขา และไม่นานเขาก็บล็อค line เราไปอีก เราคิดว่าเขาแค่โมโหเราคงยังไม่หายโกรธ เราจะไปง้ออีกครั้ง คราวนี้เราต้องเจอให้ได้ เพราะเราตั้งใจไปขอโทษ ตั้งใจไปง้อ ตั้งใจไปเจอ ตั้งใจไปเครีย ตั้งใจทำให้ความสัมพันดีขึ้น เราเลยไปรอเพื่อที่จะเจอเขาที่หอ ตั้งแต่ 2 ทุ่ม เพราะคิดว่าเขาจะเลิกงานกลับมาหอตอน 3 ทุ่ม เพราะเป็นเวลาประจำที่เขาจะ line มาหาเราเสมอว่าถึงห้องแล้วนะอ้วน (อ้วน คือ คำที่เขาใช้เรียกเรา) 3 ทุ่มผ่านไป เขายังไม่กลับมา เราเลยคิดว่าคงเลิก 5 ทุ่มมั้ง เพราะรอกลับพร้อมพี่ที่ทำงาน เขาน่าจะกลับถึงหอประมาณเที่ยงคืน เพราะเป็นเวลาเดิมที่เขา line มาบอกเราว่าถึงห้องแล้ว (แฟนเราทำงานเป็นกะ แต่ละวันจะเข้างานและเลิกงานไม่เหมือนกัน) เรารอจนเที่ยงคืนก็แล้ว เขาก็ยังไม่กลับมา เราเลยคิดว่ารอกลับตอน bts ใกล้หมดมั้ง ตี 1 คงถึงหอ เราก็รอต่อค่ะ ตี 1 ก็ยังไม่มา เราเริ่มกังวนแล้วว่าแฟนเราเป็นอะไรหรือป่าว เพราะเขาไม่เคยผิดเวลาแบบนี้ อีกอย่าง เราเดินทางกลับหอเราก็ไม่ได้แล้วด้วย เพราะ bts หมดแล้ว เราเลยนั่งรออยู่ใต้หอแฟนทั้งคืน เราคิดว่าแฟนคงกลับมาแล้ว เลยตัดสินใจ add facebook พี่ที่ทำงานเดียวกับแฟน เพื่อถามว่าแฟนเราเลิกงานรึยัง กลับหอรึยัง พี่ที่ทำงานแฟนเราเขาบอกว่าแฟนเรากลับมาแล้ว ตั้งแต่บ่าย 3 เราอึ้งมากค่ะ เพราะเรารออยู่ใต้หอแฟนตลอด แสดงว่าแฟนเราเขากลับมานานแล้ว ก่อนที่เราจะมาถึง ตอนนั้นเป็นเวลา ตี 2 เราเลยส่ง mail ไปหาแฟน บอกว่าเรารออยู่ใต้หอนะ ลงมาเปิดประตูรับเราเข้าห้องหน่อย เราง่วงมาก เริ่มปวดไมเกรน เราส่ง mail ไปหลายฉบับ แต่ก็ไม่มีการตอบกลับจากแฟนเรา เราก็เลยนั่งรอให้หอแฟนถึงเช้า เราไม่ได้นอนทั้งคืน เราคิดต่างๆนานาห่วงแฟนว่าแฟนเราจะเป็นอันตรายอะไรไหม แฟนเราป่วยหรือเป็นไข้รึเปล่าถึงเงียบหายไป พอตอนประมาณ 8 โมงเช้า น้องชายแฟนเราโทรมาบอกเราว่าแฟนเราไม่ได้อยู่ที่หอ แฟนเราขนของไปอยู่กับเพื่อนแล้ว ไม่กลับมาแล้ว เราอึ้งมาก ช็อคมากเพราะแฟนเราเป็นคนที่ไม่ค่อยมีสังคม แล้วแฟนเราจะไปอยู่กับใคร น้องชายแฟนเรายังยืนยันว่าเขาหนีเราไปแล้วเพราะแฟนเราหมดรักเรา วินาทีนั้นเราสั่นไปทั้งตัว กลัวทุกสิ่ง ใจสั่น สักพักแฟนเราก็ส่ง mail มาบอกว่า "ยังลืมแฟนเก่าไม่ได้ ยังรักแฟนเก่าอยู่ แฟนเก่ากลับมาคุยกับเขาเหมือนเดิมแล้ว ตัดใจเถอะนะ" เราแทบล้มทั้งยืน เจ็บไปทั้งใจ ชาไปทั้งใจ ทรมานมาก ร้องไห้กับแม่บ้าน กอดแม่บ้านทั้งน้ำตา แม่บ้านเขาคงสงสารเราค่ะ เขาเห็นเรารอแฟนมาทั้งคืน ไม่ได้หลับไม่ได้นอน เขาคงเข้าใจความรู้สึกเรา แม่บ้านเลยเข้ามากอดเรา มาปลอบเรา เรายืนร้องไห้ตรงนั้นเกือบ 2 ชั่วโมง เรากลับหอตอนประมาณ 10 โมง ร้องไห้ไปตลอดทางตั้งแต่นั่งวินมอไซต์ นั่ง bts นั่งรถเมล์กลับหอ ร้องไห้แบบไม่อายใคร ในใจเราเกิดคำถามมากมาย นี่เหมือนกับการอกหักครั้งแรกของเราค่ะ เราตั้งตัวไม่ทัน ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้นความรักความผูกพันระหว่างเรากับแฟน มั่นคง มาตลอด เราทุ่มเททุกอย่างให้แฟน เรารักแฟนมาก ทำทุกอย่าง เสียสละทุกอย่าง และยอมเขาทุกอย่าง เพราะเขาคือชีวิตของเรา เราซื่อสัตย์ รักและดูแลแฟนมาตลอด ก่อนที่เราจะคบกับแฟน เราถามเขามาตลอดนะว่าลืมแฟนเก่ารึยัง เขาก็บอกว่าลืมแล้วค่ะ เขาสัญญาจะรักเราคนเดียว ไม่หักหลัง ไม่เจ้าชู้ ไม่แทงข้างหลังแน่นอน เพราะแฟนเก่าของแฟนเราเขาทิ้งแฟนเราเพราะแฟนเราไม่มีอนาคต แฟนเราบอกว่าจะไม่กลับไปคบกับแฟนเก่าแล้ว และตลอดเวลาที่คบกันเรามักจะย้ำเตือนแฟนเสมอว่าเราคือคนปัจจุบันของเขานะ เรารักเขามากนะ เราจะสร้างอนาคตไปด้วยกัน เขาและเรายังยิ้มและสัญญากันอยู่เลย เราพยายามติดต่อแฟนเราทุกทาง แต่เขาบล็อคทุกเบอร์ บล็อค line และคงจะบล็อค sms และ mail เราด้วย ทำให้เราติดต่อเขาไม่ได้อีกเลย
นี่น่ะหรือคนที่เคยรัก คนที่เคยผูกพันกัน กินด้วยกัน อยู่ด้วยกัน ดูแลกันมา มาทิ้งกันแบบนี้เพราะแฟนเก่ากลับมา ไม่รักแฟนปัจจุบันแล้วหรือ? ความผูกพันที่สร้างร่วมกันมา ไม่มีความหมายกับใจแล้วหรือ? คำว่ารักที่เคยให้กันในวันแรกที่ตกลงเป็นแฟนกันลืมแล้วหรือ? ยังจดจำความสุขที่เราเคยมีร่วมกันได้ไหม?
เราเสียใจมากกับเหตุการณ์ครั้งนี้ เราขออนุญาตบอกแฟนเราผ่านกระทู้นี้ ขอใช้ pantip เป็นสื่อฝากบอกแฟนเรานะคะ...
"ถ้าวันใดไม่เหลือใคร ถ้าวันใดทุกข์ ถ้าวันไหนมีปัญหา ถ้าแฟนเก่าที่คบอยู่ไม่รักแล้ว หรือเขาไม่เห็นค่า ขอให้นึกถึงเค้าเป็นคนแรกนะ กลับมาหาเค้าได้เสมอนะ เค้ายังรักและรอให้กลับมาเสมอ ถึงแม้ที่ผ่านมาจะทำให้เราเสียใจแค่ไหน แต่เราก็พร้อมให้อภัยเสมอ เพราะเธอคือ"คนสำคัญของชีวิตฉัน" คิดถึงมากที่สุดเลยนะ สัญญาจะรักเสมอและจะรักตลอดไป"
"โทรมาได้ตลอดนะ line มาได้ตลอดนะ mail มาได้ตลอดนะ เราไม่ได้บล็อคอะไรเลย เรายังรอให้เธอกลับมานะ"
ขอบคุณทุกคนที่อ่านมาจนจบนะคะ
พร้อมกับขอกำลังใจจากชาว pantip
ขอบคุณ pantip ที่เป็นช่องทางให้เราได้สื่อสารความรู้สึกให้แฟนเราค่ะ ขอบคุณมากนะคะ