ก่อนอื่นเลยมันเป็นเรื่องความรักในวัยเรียน
เค้าเป็นรักครั้งแรกของเราค่ะตอนแรกเค้าชอบเราแต่เราไม่ได้ชอบเค้าแต่เค้าชอบเข้ามาคุยกับเราและเค้าบอกชอบเราตอนนั้นทำอะไรไม่ถูกเลยเพราะมันเป็นรักครั้งแรกค่ะอยู่ด้วยกันมีความสุขมากแต่เราดันชอบทำร้ายจิตใจเค้าด้วยการเมินเพราะเราคิดว่าเราไม่คู่ควรกับเค้า. เค้าอัธยาศัยดีมากอาจทำให้เราหวั่นไหวอยู่บ้างตอนนั้นเค้าทำดีกับเรามาตลอดจนเค้าเริ่มท้อและออกห่างจากเราเราเริ่มใจคอไม่ดีเลยที่เราเมินในสิ่งที่เค้าหยิบยื่นมาให้ทั้งความรักและรู้สึกดีเราเริ่มทะเลาะกันเค้าเริ่มเปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือเลยTTแต่เราก็ไม่ได้สนใจอะไรแต่ในใจเจ็บมากเพราะว่าดันชอบเค้ามากแต่เค้าไม่ได้คิดอะไรกับเราแล้วเค้าลดสถานะจากคนสำคัญหรือเราอาจจะคิดไปเองเป็นแค่เพื่อนแต่เค้าเองก็เจ็บไม่ใช่น้อยเรารู้แต่ทำอะไรไม่ได้เราเริ่มห่างกันเรื่อยๆจากเคยคุยเรื่องสนุกๆโมเม้นหวานๆไม่มีแล้วค่ะเค้าดูอารมไม่ดีเหมือนเมื่อก่อนเค้าเคยบอกว่าเลิกชอบเราแล้วเราก็ไม่ได้อะไรแต่ในใจแอบเศร้าเพราะดันชอบเพื่อนคนนี้เค้าดูเหมือนคนไม่มีชีวิตชีวาเศร้ากว่าเมื่อก่อนค่ะและชอบเพ้ออกหักลงเฟสเพ้อความในใจเราอ่านแล้วที่เค้าโพสน่าจะหมายถึงเราแต่อาจจะมีคนอื่นอีกแต่ที่แน่ๆความรู้สึกรักแรกมันบอกได้ว่าเค้าสื่อถึงเราเค้าไม่เคยมีแฟนเป็นตัวเป็นตนที่เห็นกุ๊กกิ๊กก็มีแค่เพื่อนแต่ไม่เห็นเค้าจะคบใครใหม่เราอึดดอัดและทรมานมากเลยเพราะเราชอบและรักเค้ามากแต่เค้าไม่น่าจะรู้เจอกันที่ร.รทุกวันนี้แทบเหมือนคนไม่รู้จักกันค่ะเค้าเริ่มด่าเราเริ่มทำตัวห่างแต่จะมาสนิทกับเพื่อนเราแทนในเฟสเค้ามีเฟสเพื่อนสนิทเราทั้งนั้นค่ะเราดูท่าทีก็ไม่รู้ว่าเค้าต้องการอะไรเราอึดอัดใจมากผ่านมา7ปีแล้วเค้าก็ยังไม่มีใครเลยเคยลองทักเค้าไปเค้าก็บอกว่าไม่มีอะไรก็แค่เพ้อเฉยๆแต่เราว่าเค้าไม่โอเค...

อยากรู้ว่าเค้าเห็นเราเป็นเพื่อนอยู่หรือเปล่าและเค้าเกลียดเราหรือรักเรากันแน่หรือเค้าไม่ได้คิดอะไรกับเราเลย