ออกตัวก่อนค่ะว่าเล่าเรื่องไม่ค่อยเก่ง
เรื่องมีอยู่ว่าฉันกับสามเป็นแฟนกันมา4ปี แต่งงานกันมา3ปี มีลูกชายด้วยกัน1คน อายุ 2.5ปี ก็ใช้ชีวิตปกติ มีทะเลาะกันบ้าง ดีกันบ้าง ตามประสาลิ้นกับฟัน เมื่อประมาณกลางเดือน ก.ค ฉันทะเลาะกับสามีอย่างแรงถึงขั้นลงไม้ลงมือกัน ปกติสามีฉันจะไม่โมโหขนาดนี้ คร่าวนี้ถึงขั้นลงไม้ลงมือ พอเค้าลงไม้ลงมือกับฉัน แล้วไล่ฉัน ฉันก็หอบลูกกลับมาอยู่บ้านแม่เลย ผ่านไป 2 อาทิตย์เค้าก็ไม่มาง้อฉัน ฉันก็เลยโทรไปง้อเค้า แต่สิ่งที่ได้กลับมาเป็นเจ็บปวดมากค่ะ เค้าพูดว่าเค้ารักลูกแต่เค้าเกลียดเรา มันชามากเลยค่ะ แล้วเวลาก็ผ่านไป1อาทิตย์ ฉันก็รู้ความจริงว่าเค้ามีคนอื่น ระหว่างที่เราไม่อยู่บ้าน 2 อาทิตย์เค้าพาหญิงอื่นเข้าบ้าน ชีช้ำกระหล่ำปีเลยค่ะ พอฉันรู้ฉันบุกไปหาผู้หญิงคนนั้นเลยค่ะ แต่แค่ไปพูดบอกว่าฉับกับสามียังไม่ได้หย่ากัน แค่ทะเลาะกันแยกบ้านอยู่ พอตกเย็นสามีมาหาฉันที่บ้านมาขอหย่าเลยค่ะ ต่อหน้าพ่อ แม่ พี่น้องฉัน แต่คนใหญ่ไม่ยอมให้หย่าค่ะ อยากให้คิดทบทวนให้ดี เค้าให้หลังวันเกิดลูก 13 ม.ค ถึงหย่าได้ค่ะ ระหว่างที่ฉันกลับมาอยู่บ้านแม่เค้ามาลูกแค่ครั้งเดียว กับวันที่มาขอหย่า จากกวันนั้นถึงวันนี้เค้าไม่มาหาลูกเลยค่ะ จนตอนนี้ลูกจำพ่อไม่ได้แล้วค่ะ ใจคนเป็นเมียหลวงอย่างเราเจ็บจนพูดไม่ออกเลยค่ะ ร้องไห้ทุกวัน สงสารลูก เราสู้ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ตรงไหน การศึกษาเราก็สูงกว่า หน้าที่การงานเราก็ดีว่า เราจบปริญญาตรีเป็นสถาปนิกค่ะ ส่วนผู้หญิงคนนั้นเป็นแค่พนักงานขายของแซวตามห้องค่ะ ฉันไม่เค้าใจว่าคนเป็นที่เลี้ยงลูกเองกลับมือ อาบน้ำให้ลูกเอง เช็ดฉี่เช็ดอึให้ลูกเอง เค้าไม่คิดถึงลูกเลยหรอค่ะ ถึงไม่มาหาลูกเลย