เรามีอาสะใภ้คนนึงค่ะ นิสัยเอาแต่ใจ แรกๆก็เป็นกับอาเราคนเดียว พอเวลาผ่านไปเริ่มมีการพัฒนาสกิล เริ่มออกอาการพร่ำเพื่อ เวลาอารมณ์ไม่ดี ย่าเราถาม นก็ตะคอกใส่ย่าเรา ใช้ย่าเราบ้าง พูดแรงๆบ้าง เราว่ามันแย่เกินไป ต่อให้พ่อแม่เลี้ยงมาตามใจขนาดไหน ก็ไม่ควรจะมา ทำกับย่าเราแบบนี้

แล้วแทนที่อาเราจะดุ ตักเตือนเมียบ้าง แต่ทำเป็นเฉย ตอนนี้นางเลยเป็นคนที่ใหญ่ที่สุดในบ้านไปแล้ว (มั้ง) อะไรๆก็นางๆ อาเราดูเป็นคนหลงเมียไปเลยทั้งๆที่เมื่อก่อนไม่เป็น

เวลานางทำกับข้าวกินก็จะทำไปกินกันแค่ครอบครัวเขา ทำเสร็จก็ยกเข้าห้อง ย่าเราทำกับข้าวกินเองทุกวันเลยนะ บ้านเราก่อนมาทำงานเราก็กวาดก็ทำ นางหรอตื่นมาก็ซักผ้าของตัวเอง วันดีคืนดีเม็นไม่มา ทะเลาะกับลูกเสียงดังโวยวาย

เราว่านางอาการหนักเกินไป ไม่เป็นเราคงไม่เข้าใจหรอก เวลาเราอึดอัดแบบอยากจะด่าออกไปย่าเราก้ห้ามเราตลอด คือทำไมต้องทนให้เขามาด่าย่า ด่าเรา ด้วยล่ะ ทั้งๆที่ก็เป็าแค่คนนอก เป็นสะใภ้ด้วยซ้ำ

อาเราก็ไม่ค่อยคุยกะปู่ย่า คุยแต่กับเมีย กับลูก

นิสัยแย่ค่ะ เลยอยากเอามาแชร์