ดูหนังเรื่องนี้ เพราะเห็นว่ากว่าผู้ประพันธ์ผู้เลื่องชื่อจะยอมให้เอามาทำ ผู้กำกับต้องพิสูจน์ตัวเองมากมาย
มีอารมณ์แปลกๆบางอย่างที่รู้สึกคุ้นเคยมาก่อนกับงานแบบหว่องคาไว
ซึ่งเป็นอีกหนึ่งคนที่ จขกทไม่เก็ทงานเลย ดูแล้วก็ลืม ดูไปก็ไม่เข้าใจ ว่าหนังจะสื่อสารอะไร
คำพูด และวิธีคิดหลายอย่างของตัวละคร  และพล็อตของมุราคามิ จขกท ไม่เข้าใจเลย

หลายเสียงบอกว่า ถ้าคุณเป็นวัยรุ่นคุณจะเข้าใจความเจ็บปวดของวัยรุ่น
พอดี จขกท เป็นวัยเกือบชรา นั่นอาจจะเป็นประเด็นหลักก็ได้ที่ทำให้ จขกท ไม่เข้าใจมันเลย
อย่างไรก็ตามหนังมีภาพงาม เวลาของหนังย้อนไปราว 50 ปีก่อน ซึ่ง จขกทยังไม่เกิด
ดังนั้น มันน่าจะสือสารได้เช่นกันว่า  ไม่ว่าเวลาไหน วัยรุ่นก็คือวัยรุ่น แสวงหาค้นหาตัวตนและความรัก

หรืออาจจะเพราะ จขกท ไม่มีประสบการณ์แห่งความเจ็บปวดในวัยรุ่นด้วยละมัง
ผ่านช่วงนั้นมาโดยไม่มีปัญหากับตัวเอง กับครอบครัว กับสังคมอะไรเลย เพราะเป็นคนมั่นใจมาแต่เด็ก

จขกท พยายามดูจนจบ ซึ่งไม่รู้สึกว่ามีอะไรร่ำไรติดค้างให้นึกถึงเลย  จบแล้วรู้สึกโล่งใจ
ผู้แสดง แสดงได้ดีนะ  ดูแล้วก็เชื่อว่าเขาเป็นตัวละครนั้น พระเอกหน้าตาน่ารักมารู้ทีหลังว่าคือ L จากเดธโน้ต

ที่เขียนมาตรงนี้ เพราะอยากบอกว่าเสียดายจัง  
เสียดายที่ตัวเองไม่สามารถเข้าใจและอินได้อย่างที่หลายคนเขาอินกัน
อยากมีความรู้สึกเช่นนั้นบ้าง  น่าเสียดาย