อยากได้กำลังใจค่ะ มาเรียนมหาลัยไกลบ้านมากๆ เห็นเพื่อนๆกลับบ้านกันไปเลือกตั้ง อยากกลับบ้างแต่บ้านอยู่ไกล ไม่คุ้มที่จะต้องเสียค่ารถไปกลับเพราะเวลาเร่งรัดมีกิจกรรมรอเยอะและแน่นมาก แถมยังเหนื่อยกับรูมเมทด้วยค่ะ...TT  คิดถึงบ้านมากๆท้อทั้งที่มาอยู่ได้แค่หนึ่งอาทิตย์ ร้องไห้แทบทุกวันหลังจากคุยกับแม่  แถมชั้นสองจากด้านบนก็เสียงดังทั้งเคาะทั้งเดินไปมาทั้งคืน ขึ้นไปถามเขาบอกไม่ได้ทำอะไร...เคาะแบบเสียงเคาะไม้กระดานแต่พื้นด้านบนเป็นปูน ทั้งเหนื่อยทั้งกลัว เพิ่งเคยไกลบ้านครั้งแรกค่ะ มาคนเดียวจากต่างจังหวัด รูมเมทก็ไม่ค่อยโอเคเลย(หอสามคนค่ะ) พี่ๆมีวิธีจัดการกับการอยู่ไกลบ้านยังไงบ้างคะ? จัดการกับรูมเมทยังไง หนูคิดที่จะย้ายหอด้วยแต่ยังอยากอดทนก่อนไม่อยากให้พ่อแม่เป็นห่วง อารมณ์ตอนนี้มันเหงาเปล่าเปลี่ยวเหมือนเหลือตัวคนเดียวในที่ๆไม่รู้จักใคร...คิดถึงบ้านค่ะ