สวัสดีคะ เราเลิกกับแฟนเพราะเขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับเราแล้ว
ทั้งๆที่มีเรื่องราวมากมาย ทั้งความสัมพันธ์ ที่ดูว่ายังรู้สึกอยู่
ก่อนอื่นขอเล่าเรื่องของเราก่อนนะคะ เราเป็นเพื่อนกันมาก็หลายปีอยู่
แต่เราอยู่ห่างกันเลยคุยในฐานะเพื่อน จนวันนึงเราได้มีโอกาศคบกัน
มันมีความสุขมากๆเลย เขาไม่เคยมีเรื่องผญให้เสียใจ ไปไหนไปด้วยกัน
อยู่ด้วยกันเกือบทุกวัน บอกรัก บอกคิดถึงกันเหมือนแฟนทั่วไป
มีอะไรเล่าให้เขาฟังแบ่งปันกันตลอด จนคนรอบข้างคิดว่าเราคงไม่เลิกกันง่ายๆ
แต่.. เราก็มีทะเลาะกันบ้างนะ แต่เราจะกลับมากอดและคืนดีกัน ไม่ปล่อยให้ใครลำบากใจ
เราไว้ใจ และรักเขามาก เรื่องปกติที่คนรักจะทำด้วยกัน
จนวันที่เขาบอกให้เราทำใจ ว่ามันมาถึงจุดที่เขาไม่รู้สึกแล้ว ตามหัวข้อเลย
และมันไม่กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ เราพยายามและทำความเข้าใจกับสิ่งที่เกิด
เราตามไปขอเขากลับมา เราอยากให้เขากลับมามากๆ เราคิดแค่ว่าทุกคู่มีช่วงเบื่อ แล้วเราจะกลับมา
รักกัน การกระทำเราบางอย่างอาจดูโง่ๆ แต่การรอใครอีกคนรู้สึก มันมีหวังหรือไม่มีหวังก็ตาม
เราคิดถึงเขาทุกวัน ขอเรากลับไปเป็นเพื่อนเราก็ยอม เผื่อวันนึงเขาจะรู้สึกอีกครั้ง
แต่ความจริง... เราต้องยอมรับและชินไปเอง
แต่ความหวัง... เราอยู่ด้วยหวังอันน้อยนิด
เราก็จะรอ
ปล.กระทู้แรกผิดพลาดอย่างไรขออภัยคะ
ปล.2 อยากรู้จริงว่าคนๆนึงจะไม่รู้สึกง่ายๆเลยหรอ
แฟนไม่ได้รู้สึกอะไรกับเราแล้ว
ทั้งๆที่มีเรื่องราวมากมาย ทั้งความสัมพันธ์ ที่ดูว่ายังรู้สึกอยู่
ก่อนอื่นขอเล่าเรื่องของเราก่อนนะคะ เราเป็นเพื่อนกันมาก็หลายปีอยู่
แต่เราอยู่ห่างกันเลยคุยในฐานะเพื่อน จนวันนึงเราได้มีโอกาศคบกัน
มันมีความสุขมากๆเลย เขาไม่เคยมีเรื่องผญให้เสียใจ ไปไหนไปด้วยกัน
อยู่ด้วยกันเกือบทุกวัน บอกรัก บอกคิดถึงกันเหมือนแฟนทั่วไป
มีอะไรเล่าให้เขาฟังแบ่งปันกันตลอด จนคนรอบข้างคิดว่าเราคงไม่เลิกกันง่ายๆ
แต่.. เราก็มีทะเลาะกันบ้างนะ แต่เราจะกลับมากอดและคืนดีกัน ไม่ปล่อยให้ใครลำบากใจ
เราไว้ใจ และรักเขามาก เรื่องปกติที่คนรักจะทำด้วยกัน
จนวันที่เขาบอกให้เราทำใจ ว่ามันมาถึงจุดที่เขาไม่รู้สึกแล้ว ตามหัวข้อเลย
และมันไม่กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ เราพยายามและทำความเข้าใจกับสิ่งที่เกิด
เราตามไปขอเขากลับมา เราอยากให้เขากลับมามากๆ เราคิดแค่ว่าทุกคู่มีช่วงเบื่อ แล้วเราจะกลับมา
รักกัน การกระทำเราบางอย่างอาจดูโง่ๆ แต่การรอใครอีกคนรู้สึก มันมีหวังหรือไม่มีหวังก็ตาม
เราคิดถึงเขาทุกวัน ขอเรากลับไปเป็นเพื่อนเราก็ยอม เผื่อวันนึงเขาจะรู้สึกอีกครั้ง
แต่ความจริง... เราต้องยอมรับและชินไปเอง
แต่ความหวัง... เราอยู่ด้วยหวังอันน้อยนิด
เราก็จะรอ
ปล.กระทู้แรกผิดพลาดอย่างไรขออภัยคะ
ปล.2 อยากรู้จริงว่าคนๆนึงจะไม่รู้สึกง่ายๆเลยหรอ