ผมรู้สึกเฉยๆกับแฟนแล้วครับ

กระทู้คำถาม
คือ ตอนนี้ผมมีแฟน คบกันมาได้เกือบๆ1ปี
พักหลังๆมานี้ผมยุ่งกับบางอย่าง เราเลยไม่ค่อยได้คุยกันครับ
ปกติแล้วเราก็คุยผ่านไลน์ โทรคุยบ้าง เจอกันบ้าง
เมื่อก่อนมันก็ยังดี ผมรู้สึกดีเวลาอยู่กับเค้า
แต่ช่วงนี้ผมรู้สึกว่าผมไม่ค่อยจะรู้สึกอะไรเท่าไหร่
ประมาณว่า เวลาคุยกัน ก็รู้สึกเฉยๆ ขี้เกียจคุย
เวลาไปไหนมาไหนด้วยกันก็รู้สึกเฉยๆ เบื่อๆ
มีความรู้สึกว่า ไม่อยากจะต้องคอยเทคแคร์ใครแล้ว
แต่เค้าดีกับผมมาก ไม่งี่เง่า ไม่ทำให้ลำบากใจเลย เสมอต้นเสมอปลายมาตลอด
ผมรู้ว่าผมอาจจะเป็นคนที่แย่ แต่ทำไงได้ มันเป็นแบบนี้ไปแล้วอะครับ
ผมไม่รู้ว่าจะบอกเค้ายังไง ว่าผมไม่ได้รู้สึกกับเค้าเหมือนเดิมแล้ว
จะบอกก็กลัวเขาเสียใจ แต่ผมรู้สึกเฉยๆไปแล้วจริงๆ


ไม่รู้จะทำยังไง ขอคำแนะนำหน่อยครับ

ตั้งกระทู้ครั้งแรก ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยครับ
อาจจะดูเหมือนความรักเด็กๆ .....แต่ก็...เด็กจริงๆแหละครับ อย่าด่าผมเลย...
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 5
เขาเรียกว่าจุดอิ่มตัวค่ะ คุณจะรู้สึกเบื่อๆเเฟนของคุณ แล้วช่วงนี้ถ้ามีคนเข้ามาคุณจะสนใจคนๆนั้นมากกว่า แล้วเเน่นอนคุณต้องเลือกขอกใหม่มากกว่า แต่ลองคิดกลับกัน ในวันที่คุณอยู่กับเขาคุณมีความสุขมากเเค่ไหน เขาดีขนาดนั้นซึ้งคุณไม่มีทางรู้ได้เลยว่าคนใหม่จะดีเท่าเขาหรือเปล่า แล้วคุณจะไม่มาเสียใจในสิ่งที่คุณเลือกเพราะถ้าเขาเจออีกคนที่ดีกว่า คุณจะไม่เสียดายเขา???
ความคิดเห็นที่ 41
คุณคิดดีหรือยังในการบอกเลิกใครสักคน...

บางครั้งที่เบื่ออาจเพราะทุกอย่างที่ผ่านเข้ามาจำเจและซ้ำซาก
แต่ทั้งหมดนั้นไม่ได้แปลว่าพวกคุณเข้ากันไม่ได้...

คุณบอกว่าตัวเองยังเด็ก...
ในที่นี้อาจหมายถึงอายุ ในอีกกรณีอาจหมายถึงประสบการณ์ในการใช้ชีวิตยังน้อย

หากยึดตามประสบการณ์ส่วนตัวที่เคยมีหรือพบเจอมาจากคนรอบข้างที่เข้ามาปรึกษา
เหตุผลหนึ่งที่อยากบอกเลิกเพราะมีคนที่ใกล้ชิดทำให้มีความสุขมากกว่า คนที่อยู่ด้วยกันบ่อยๆอย่างแฟนจึงออกจะธรรมดาในความรู้สึก
มันเป็นเรื่องธรรมดาที่จะชอบใครสักคนแบบนั้น... มีความสุขมากกว่าที่ได้พูดคุย ได้รู้จัก ได้อยู่ใกล้ๆ
ความรู้สึกชื่นชอบที่มีให้อีกคนโดยไม่รู้ตัวจะทำให้คนใกล้ตัวยิ่งจืดจางลง
..........คุณรู้ไหมว่ามีคนตั้งเท่าไหร่ที่เลิกกับคนรักแบบนั้นแล้วเก็บมาเสียใจทีหลัง
บางครั้งคนที่ทำให้มีความสุขอาจอยู่ในสถานะของเพื่อนนั่นจะดีที่สุดแล้ว เพราะหากเกินขอบเขตนั้นเราจะเข้าไปในโลกของอีกฝ่ายมากขึ้นและรับรู้ถึงข้อเสียที่จะไม่มีวันแสดงออกมาในเวลาปกติ แล้วหากเป็นแบบนั้นความสุขจะเปลี่ยนไป แล้วคุณจะหวนคิดถึงคนที่ดีกับคุณทุกอย่างที่ทิ้งไว้ข้างหลัง

...ในอีกเหตุการณ์หนึ่ง คุณไม่ได้เจอใครที่ทำให้มีความสุขกว่าแต่คนข้างกายอยู่ๆก็ไม่รู้สึกน่าสนใจ
ผู้คนส่วนหนึ่งมักจะเป็นแบบนั้น เหตุผลส่วนใหญ่มาจากกลัวว่าอีกฝ่ายจะทอดทิ้งหากเข้าไปจู้จี้จุกจิกในชีวิตเกินพอดี
เมื่อไม่เข้าไปก้าวก่ายมากเกินไปนั่นจะทำให้เรารู้สึกว่าอีกฝ่ายเป็นคนดีจริงๆ แต่จืดชืดจนไม่รู้รส
ไร้การทะเลาะเบาะแว้ง... ไม่มีการงอนง้อเพื่อให้ชีวิตมีสีสัน... และชีวิตก็จะเริ่มจืดจางลงไป
..........ความเบื่อหน่ายนั้นทำให้คนเลิกกันมานักต่อนัก จะมีสักกี่คนที่เดินไปด้วยกันได้โดยไม่มีอุปสรรค
ที่คุณได้พบเจออาจเป็นอุปสรรคหนึ่งในชีวิตเพียงเท่านั้น หรือก็คือหนึ่งในตัวชีวัดถึงความมั่นคงในจิตใจที่มีอยู่
หากผ่านไปได้ความรู้สึกที่มีทั้งสองฝ่ายจะมั่นคงยิ่งขึ้น แต่นั่นหมายถึงว่าคุณลองท้าทายกับอุปสรรคนี้ไปแล้ว
นั่นล่ะคำถาม ...คุณลองแล้วหรือยัง

คนเราชอบเป็นแบบนี้...
อยากได้แฟนแบบนั้น คู่แบบนั้นน่าอิจฉา แบบนั้นดีกว่า แบบนี้ดีกว่า ทำไมเขาถึงไม่เป็นอย่างใจ
...จริงๆแล้วปัญหาเกิดขึ้นกับทุกคู่ แค่บางครั้งคนเหล่านั้นไม่ได้แสดงออกมาให้คุณได้เห็น
จับเข่าคุยกันแล้วสู้กับมันก่อน...
อยากได้อยากมี อยากทำอะไร พูดคุยกันดูสิ

บางครั้งอาจจะไม่ต้องเลิกลากันไปเพียงแต่ห่างกันบ้าง บางเวลาก็นัดเจอกัน กินข้าว ดูหนัง หรือไปเที่ยวก็แล้วแต่
ชีวิตสงบๆของชีวิตคู่บางทีมันก็ทำให้มีความสุขดี ไม่ต้องหวือหวามากมายแต่ขอเพียงแต่เข้าใจ
...ไม่บอกเขาก็ไม่รู้ ไม่ถามเราก็ยิ่งไม่รู้
แค่มองตาแล้วพูดออกไป ไม่มีอะไรน่ากลัวเลยจริงๆ

ทุกสิ่งล้วนอยู่ที่การตัดสินใจของคุณเอง
หากเลือกที่จะละทิ้ง...
จงคิดเสมอว่าวันข้างหน้าจะไม่เสียใจภายหลังที่พลาดจากคนๆนี้
คิดก่อนว่าจะเลือกแบบไหน ระหว่าคนที่รู้จักมานานและนิสัยโอเคกับคนที่จะรู้จักในวันข้างหน้าที่ไม่รู้นิสัยจริงๆที่อาจจะดีกว่าหรือเลวร้ายกว่าก็ตาม

ชักจะเหมือนว่าตัวเองเขียนนิยายเข้าไปทุกที
ขอจบเพียงเท่านี้

จะขอเป็นกำลังใจให้คุณสำหรับผูกรักเก่าให้เข้าที่หรือรักใหม่ที่จะมีขึ้นต่อไป
...
ความคิดเห็นที่ 14
ถ้าคิดว่าเรายังไม่พร้อมจะมีใคร หรือจะสามารถใช้ชีวิตร่วมกับใครได้ไปนาน ๆ .. อย่านำใครมาเกี่ยวข้องกับเราเลยค่ะ

"สงสารคนๆนั้นเถอะ คนที่คุณทำร้ายเขาด้วยความรู้สึก"
ความคิดเห็นที่ 16
ผมก็กำลังรู้สึกแบบเดียวกับเจ้าของกระทู้ครับ
บางครั้ง บางเวลา ผมก็รู้สึกเฉยๆ แฟนเค้าก็ดีครับ ดูแลดีทุกอย่าง แต่มันก็มีบางเรื่องที่เรายังรู้สึกว่ามากไปหรือเปล่า
แต่ก็ผมก็ไม่ได้อยากไปหาคนใหม่นะครับ อาจจะเป็นอย่างที่หลาย คห. บอก
เราอาจจะเดินมาถึงจุดอิ่มตัว

แต่ !! ... ผมรู้ตัวเองดีครับว่าผมไม่ค่อยโอเคกับการปรับตัวใหม่ ในการใช้ชีวิตคนเดียว
ตอนมีเค้ารู้เราจะรู้สึกเฉยๆ แต่พอวันไหนทะเลาะกัน มันทำให้รู้ครับว่า เรายังไม่พร้อมที่จะไม่มีเค้าในชีวิต
เรายังรักเค้าอยู่ ผูกพันกับเค้าอยู่

จขกท. ลองคิดดีๆ นะครับ ว่าเราพร้อมไหมกับการอยู่คนเดียว ว่าเราอยู่ได้ไหมถ้าไม่มีเค้า
ถ้าเราไม่พร้อมหรือรู้สึกแย่เวลาไม่มีเค้า เราหันกลับมาทำดี มาแคร์ความรู้สึกซึ่งกันและกันเถอะครับ
แต่ถ้าเราโอเคที่จะอยู่คนเดียว ไม่มีเค้าเราก็คงอยู่ได้ ผมว่า จขกท. ควรจะปล่อยแฟนไปครับ
อย่ายื้อให้เสียเวลาทั้งสองฝ่าย เพราะถ้าฝ่ายใดหมดรักแล้ว มันก็ไม่มีประโยชน์ที่จะยื้ออีกฝ่ายนึงไว้ครับ
ความคิดเห็นที่ 27
ถ้าคุณคิดว่าทบทวนดีแล้วในตอนนี้ สิ่งที่ตามมาจะมี2เส้นทาง

1.เมื่อคุณตัดสินใจลงไป
คุณจะสบายใจไปตลอด

2.เมื่อคุณตัดสินใจลงไป
คุณจะรู้สึกดีที่ได้ปล่อยเขาไป
แต่คุณจะสบายใจได้ไม่นาน
แล้วคุณจะกลับมาคิดว่า
คุณรู้สึกเหมือนขาดอะไรไปสักอย่างในชีวิต
คุณจะเริ่มรู้สึกไม่โอเค
สุดท้ายคุณจะอยากได้เขากลับมา
แต่เขาคงกลับมาหาคุณไม่ได้แล้ว..

กรณีแรก อาจจะเป็นการตัดสินใจที่ถูกของคุณ
เป็นผลดีที่คุณจะมีโอกาสหาคนใหม่และปล่อยเขาไปเจอคนที่ดีกว่า

กรณีสอง มันเป็นการตัดสินใจที่คุณคิดว่า'ถูก'แต่ความจริงแล้วมันผิด
ผลที่ตามมาคือคุณจะเสียใจกับสิ่งที่ทำลงไปตลอด คุณกำลังทำร้ายความรู้สึกคนสองคน
คือตัวคุณเองและแฟนที่รักคุณ แล้วคุณก็รักเขาแต่อาจมีเหตุผลบางอย่าง
ที่ทำให้คุณสับสนว่าคุณรักเขาจริงๆหรือเปล่า

คิดดูดีๆน่ะค่ะ มันไม่ใช่ทุกคนที่คบกันเป็นแฟน เลิกกันแล้วจะกลับมาคืนดีกัน
การทำลายความรู้สึกคนๆนึง มันอาจจะทำให้คนๆนั้นปิดกั้นตัวเองไปตลอด
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่