เย็นวันก่อนได้ยินผู้หญิงสองคนคุยกันบนรถไฟฟ้า คนนึงเป็นคนบ่น ส่วนอีกคนเป็นคนฟัง ประโยคสนทนาคือ พูดถึงน้องคนนึงในบริษัทว่า เนี่ยทำหน้าเหนื่อยๆ เบื่อๆตลอดเวลา เหมือนเหนื่อยมากอ่ะแก เป็นโปรแกรมเมอร์ งานสบายจะตาย
คือเราก็เป็นโปรแกรมเมอร์นะ งานเครียดใช้สมองมาก เหนื่อยมากๆ  คนที่เขียนโปรแกรมได้มีน้อยมากซึ่งคนทั่วไปจะไม่มีทางรู้เลยว่ามันไม่เหมือนการเรียนแบบท่องจำหรือคิดเลขนอกจากคนที่หลงเข้ามาเรียนและย้ายสายกันเป็นแถว เราเรียนได้เกรดเกือบสี่ตลอดม.ปลาย จน มาเรียนเขียนโปรแกรมถึงได้รู้ว่าบางทีความขยันแทบไม่ช่วยเลย สำหรับการเขียนโปรแกรมมันต้องคนมีสกิลทางนี้จริงๆหรือไม่ก็ใจรัก อยากทำด้านนี้จริงๆ  
ได้ยินแบบนี้แล้วเพิ่งทราบว่าคนภายนอกเขามองงานโปรแกรมเมอร์เป็นงานสบาย