หน้าเปิด


ในตอนที่นางิเป็นเด็ก นางิถาม ยูคาริโกะ แม่ของตัวเองว่าทำไมถึงแต่งงานกับพ่อ ยูคาริโกะก็บอกเพราะว่า... "แม่รวยไง" นางิถึงกับตกใจถามจริงเหรอ ยูคาริโกะยืนยันว่าจริง พ่อนางิเข้ามาหาเพราะต้องการเงิน นางิเลยว่าเลยว่าพ่อเลวที่สุด แต่ยูคาริโกะบอกก็ไม่จริงเสมอไปหรอก หลังจากนั้นพ่อก็หลงใหลในรูปกายอีก นางิยิ่งว่าเลยว่ายิ่งเลวร้ายเข้าไปใหญ่ ถามเลยว่าไม่มีเกี่ยวกับความรักเลยเหรอไง ยูคาริโกะก็หัวเราะและบอกว่านางิยังไม่เข้าใจสินะ บอกเลยว่าความรักน่ะเต็มพิกัดอยู่แล้ว แต่งงานกัน มีลูก สาบานว่าจะอยู่ร่วมกัน มันต้องเป็นความรักอยู่แล้ว เพราะงั้นยูคาริโกะจึงบอกกับนางิว่า

ยูคาริโกะ: ตราบที่ลูกยังมีเงิน...
ยูคาริโกะ: ลูกก็จะมอบความสุขแก่ใครสักคนที่หาดีไม่ได้และยังสิ้นหวังอย่างพ่อของลูกได้

ตอนนั้นนางิก็คิดเลยว่า "พ่อเราสิ้นหวังเหรอเนี้ย" และจะถามต่อไปก็มีแต่หดหู่ใจ นางิก็เลยไม่ได้ถามอะไรต่ออีก


กลับมาปัจจุบัน นางิที่กำลังวาดการ์ตูนและนึกถึงเรื่องที่คุยกับแม่ขึ้นมาเลยทำเอานางิวิตกขึ้นมานิดๆ แต่ก็พยายามคิดบวกว่าฮายาเตะไม่ได้ไร้ประโยชน์สักหน่อย อย่างน้อยตัวเธอก็คิดแบบนั้น พอหันมามองจิฮารุที่เคยพูดอีกว่าเมื่อเงินหมดความสัมพันธ์ก็จบไปด้วย เพราะงั้นเงินจึงเป็นสิ่งสำคัญสำหรับอนาคตของนางิ ยิ่งทำให้นางิเริ่มคิดจริงจังถึงอนาคตที่อยู่ร่วมกับฮายาเตะ และเริ่มคิดแล้วว่าเงินคงเป็นสิ่งจำเป็นจริงๆ เริ่มคิดว่าตัวเองจะต้องได้มรดกของตระกูลเพื่อแต่งงานอย่างมีความสุขกับฮายาเตะ


ด้านฮายาเตะที่กำลังเดินกลับคฤหาสน์และคิดเรื่องที่มาเรียบอกจะเลิกเป็นเมด ฮายาเตะคิดว่าถ้ามาเรียเลิก นางิก็จะไม่มีใครเป็นที่พึ่งได้อีก แต่เมื่อมาเรียพูดมาแบบนั้นแล้วก็คงไม่เปลี่ยนใจแน่ เมื่อเป็นแบบนี้ฮายาเตะจึงยิ่งกำมณีราชาทั้งสามอันในมือแน่นขึ้นกว่าเดิม คิดว่าแบบนี้นางิต้องยิ่งได้รับมรดกมาให้ได้ไม่ว่ายังไงก็ตาม เพื่อให้มีชีวิตปกติสุขได้โดยไม่มีมาเรีย เขาจะต้องเอากุญแจมาให้ได้ไม่ว่าศัตรูที่มาขวางจะเป็นใครก็ตาม

พอฮายาเตะกลับมาถึงคฤหาสน์ก็เจอกับนางิและจิฮารุพอดี ฮายาเตะขอโทษเรื่องที่หาช็อคโกแลตดีๆไม่ได้ก่อนแต่นางิบอกไม่เป็นไรและถามว่ามาเรียไม่อยู่ด้วยเหรอ พอพูดถึงมาเรียฮายาเตะก็ยิ่งคิด แต่ก็เลี่ยงไม่พูดเรื่องจะลาออกกับนางิตามที่มาเรียขอไว้และอ้างไปว่ามาเรียไปหาช็อคโกแลตอีกทีเลยแยกกัน

แล้วฮายาเตะก็บอกนางิว่าเขาจะออกไปข้างนอกอีกรอบ นางิแปลกใจเพราะมันดึกแล้ว จิฮารุถามเรื่องเร่งด่วนเหรอ ฮายาเตะบอกใช่ บอกว่าคงรอเรื่องมรดกของตระกูลไม่ได้แล้ว นางิเลยแปลกใจ ฮายาเตะบอกอาจไม่ได้กลับจนเช้าเลยและขอตัว แต่ก่อนฮายาเตะจะไปนางิถามฮายาเตะก่อนว่าทำไมถึงรีบร้อนเรื่องมรดก ฮายาเตะบอกเพราะเป็นสิ่งจำเป็น

ฮายาเตะ: มันเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับอนาคต(ของคุณหนู)ครับ!
นางิ: (เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับอนาคต(ของพวกเรา)งั้นเหรอ!!)


นางิที่เข้าใจผิดไปเองเลยหน้าแดงใหญ่และถามฮายาเตะต้องทำเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ ฮายาเตะบอกแน่นอน เงินไม่ใช่ทุกสิ่ง หากมีหัวใจที่ดีก็สามารถมีความสุขได้แม้ไม่มีเงิน เงินไม่ใช่สิ่งจำเป็นหากตัวเขาคิดเรื่องความสุขของตัวเอง แต่มันเป็นสิ่งจำเป็นเมื่อคิดว่านางิจะมีความสุขได้(ในอนาคตที่จะไม่มีมาเรียอยู่ด้วยอีกต่อไป)

ฮายาเตะ: ผมจะทำคุณหนู...มีความสุข!!
นางิ: (ทำให้เรา...มีความสุข(เรื่องแต่งงาน)!!)

คำพูดของฮายาเตะที่ทำเอานางิเขินจนใจเต้นไปหมดแล้ว รวมถึงจิฮารุก็ยังโดนแดเมจไปกับเขาด้วย นางิก็เลยบอกเข้าใจแล้ว(แต่เข้าใจผิด)ที่ฮายาเตะทำเพื่ออะไร ฮายาเตะก็ขอยืนยันอย่างหนักแน่นเลยว่า...

ฮายาเตะ: ผมน่ะ...คิดแต่เรื่องความสุขในอนาคต(สำหรับนางิ)!!

เลยยิ่งทำเอานางิเขินจนตัวสั่นพูดอะไรไม่ออก จิฮารุก็อีกคนที่เข้าใจผิดไปกันใหญ่และเริ่มคิดว่าความรู้สึกของฮายาเตะที่มีต่อนางิมันช่างรุนแรงเสียเหลือเกิน นางิก็บอกเข้าใจแล้วและขอฝากฮายาเตะด้วย ฮายาเตะก็บอกให้วางใจได้เลย กลายเป็นการเข้าใจผิดของนางิที่นับวันจะยิ่งไปกันใหญ่ขึ้นไปอีก


อีกด้าน อิซึมิกับอาเธเน่ที่มาจุดที่มาคิน่าโดยเล่นงาน เมื่อเจอหน้ากากของโฮเซ็นที่แตกอยู่ก็ได้รู้ถึงสถานการณ์วิกฤตแล้ว


จบตอน