ตะวันรอนที่...เชียงคาน

เครดิตภาพ : ไม่ทราบชื่อเจ้าของภาพ ในอินเตอร์เนท


มาเยือนถิ่นความหลังเส้นทางฝัน
เมื่อตะวันคล้อยต่ำริมลำโขง
สายนทีสองฝั่งยังเชื่อมโยง
ไหลคดโค้งโอบเชียงคานเป็นธารใจ

คือเรื่องราวภาพฝันของวันก่อน
วันที่ย้อนเวลากลับมาใหม่
เพื่อคืนมาทวงถามความในใจ
ยังมีเราอยู่หรือไม่ในวันนี้

วันที่เคลื่อนเดือนปีกี่พอศอ
ยังเฝ้ารอด้วยใจฝันอันล้นปรี่
รอวันคืนกลับมาทุกนาที
หอบไมตรีมาสู่ขวัญจาก"บ้านนา"

เมื่อมาถึงจึงรู้ว่าเรามาเก้อ
มิได้เจอคนเชียงคานที่ฝันหา
วอนแม่โขงรองรับซับน้ำตา
ที่หลั่งมาเอ่อล้นจนท่วมใจ

เมื่ออาทิตย์อัสดงตรงคุ้งน้ำ
โขงยามค่ำรินเรื่อยเอื่อยเอื่อยไหล
สู้รอนแรมอ่อนล้ามาแต่ไกล
จะมีใครห่วงหาเอื้ออาทร

โอ้อกเอ๋ยหัวอกนกขมิ้น
แม้นชีวิตไม่สิ้นคงบินร่อน
หมดเรี่ยวแรงอ่อนล้าไร้คาคอน
เราคนจรจะนอนพักกับตักใคร ?

        กมล   ผลภาษี
      4 สิงหาคม 2559