เริ่มเรื่องเลยละกัน เพื่อไม่ให้เสียเวลา ย้อนไปเมื่อ 11ปีที่แล้ว เรามีแฟนแทนชื่อพี่เขาว่าพี่ เอ ละกันนะ เรากับพี่เอคบกันตั้งแต่เราอยู่ม.3 พี่เขาเป็นรุ่นพี่ในโรงเรียน จนจบม.3เราก็ย้ายมาเรียน รร.พาณิชย์ ก็คบกันด้วยดีมาตลอดมีทะเลาะกันบ้างตามประสาวัยรุ่น 55 จนเราขึ้นปวช.2ทาง รร.จัดให้ไปฝึกงานพร้อมกับพี่ ปวส.2 เราเลยมีโอกาสได้รู้จักกับพี่คนนึงขอแทนพี่เขาว่า พี่ ก.ละกันนนะ พี่ก.เป็นผู้หญิงน่ารัก พูดจาดีคือเหมือนคนโลกสวยอะ เราฝึกงานกะพี่แกเข้าเดือนนึง พี่แกชอบดราม่ากับเราตลอดว่ามีคนมาระรานแกชอบบอกว่าแกแย่งผัวคนอื่น ตอนนั้นเราเชื่อพี่ก.นะแกดูใสจริงๆ แล้วเราก็อีโลกสวยคนนึง เวลาเลิกงานแฟนเราจะมารับ ส่วนพี่ก.จะกับรถโดยสารเราเลยชวนแกกับด้วย กับ3คนเฮฮาปาจิงโก๊ะ แวะกินนั้นนี่ด้วยกันจนเข้าเดือนที่ 2 มีอยู่วันนึงป้าเรามาจากต่างจังหวัด เลยจะมารับเราไปกินข้าวมารอที่ทำงานกับพ่อกับแม่เรา เราเลยต้องให้พี่เอ กับพี่ก. กับกันแค่สองคนเพราะพีเอออกมารอก่อนที่แม่เราจะโทรมาบอกว่าจะมารับ แต่เราไม่คิดหึงหวงอะไรเลยคือไว้ใจไงพี่ก.นี่ใสขนาดนี้ทำเรื่องเลวไม่ได้หรอก ส่วนพี่เอคบมาก็ไม่เคยทำให้เราเสียใจเลยสักครั้ง จากวันนั้นก็ปกติฝึกงานครบ 3เดือนพี่ก.ก็เรียนจบส่วนเราปิดเทอม ใช้ชีวิตปกติไปช่วยงานพี่เอ ทุกเสาร์อาทิตย์ไม่มีพิรุธอะไร จนวันหนึ่งเพื่อนสนิทเราโทรเข้ามาหาขอแทนมันว่า แบมละกัน
แบม: กูมีอะไรจะบอก
เรา: อะไรอะพูดมาซิ จะเม้าท์ใคร
แบม: พี่กูเห็นอีพี่เอ ซื้อตุ๊กตามาให้ อีพี่ก.วันรับใบประกาศ
เรา: เงิบไปพักหนึ่ง
แบม: สรุปจะเอาไงต้องเคลียนะกูไม่ได้ยุแต่มันแปลกๆ
เรา: เออขอบใจมาก กูเคลียก่อน
พอวางจากแบมเสร็จเราก็นั่งคิดอยู่พักใหญ่ก่อนจะโทรถามหาพี่เอ

เรา: พี่เอมีเรื่องจะคุย
พี่เอ: ว่าไงจ๊ะ
เรา: พี่เอซื้อตุ๊กตาไปให้พี่ก.หรอวันรับใบประกาศ
เงียบไปพักใหญ่ๆ
พี่เอ: อืมใช่ เห็นว่าเรียนจบไงเลยซื้อไปแสดงความยินดีไม่มีอะไร
เรา: อืม ไม่มีไรก็ไม่มีอะไร
พี่เอ: ใครบอกอะ อยากยุให้ทะเลาะกันรึไง
เรา: ถ้าไม่คิดอะไรจะกลัวทะเลาะทำไมแค่ถามไม่ได้จะทะเลาะ
พี่เอ: อืมก้ดีแล้วคิดว่าจะหูเบา
เรา: แค่นี้นะ
เราว่างสายแล้วก็พยามคิดว่ามันคงไม่มีอะไร สักพักนึงอีแบมโทรมาถามมันก็ไม่ได้อะไรมาก มีแต่เตือนๆเราว่าให้ดูดีๆตามประสาเพื่อน
เราก็คบกันปกติแบบไม่มีอะไร จนเปิดเทอมเราก็ไปเรียนปกติไม่เคยพูดเรื่องเก่าๆ เพราะไม่อยากทะเลาะ คบกันมาไม่เคยด่าขึ้นกูไม่เคยทะเลาะกันแรงๆเลย เปิดเทอมปวช.3มาได้สักเดือนกว่า ก็มาถึงจุดพีคซะที เลิกโง่หูตาสว่างก็วันนี้และ
                          วันนั้นจำได้ติดตา ติดใจและติดในความทรงจำมาจนถึงวันนี้ วันนั้นเราเรียนเลิกเที่ยงปกติจะเลิก บ่าย3 แล้วเพื่อนชวนไปเล่นไพ่ที่หอมัน หอมันก็ไม่ไกลจากหอ อีพี่ก.เท่าไหร่ เรากะว่าถึงหอแล้วจะโทบอกแฟนและพอขี่ไปได้สักพักรถใครวะคุ้นๆพอเลี้ยวเข้าซอยเห็นข้างๆคนขับเท่านั้นแระ  อีพี่เอ อีแบมก็เห็นเหมือนกับเรา
แบม: ตามมั้ย
เรา: เออตามไปดูดิมันไปไหน
แล้วเราก็ขี่ตามมันไป สรุปจอดหน้าหออีพี่ก. เราจะโดดลงจากรถลงไปละคือปรี๊ดมากตอนนั้นคิดในใจอีแบมเลยดึงแขนไว้
แบม: เดียวดูก่อนว่าใครเพื่อไม่ใช่
หมดคำอีแบมอี พี่ ก.มาเปิดประตูจ้าแทบอยากจะกระโดดถีบขาคู่
แบม: ลองโทดิแล้วถามว่าอยู่ไหน
เรากดโทรศัพท์มีสั่นเสียงสั่นมาก แต่มันก็รับนะ
พี่เอ: ว่าไง
เรา: อยู่ไหน
พี่เอ: อยู่ม. อยู่ห้องสมุดเดียว บ่าย 3พี่ไปรับแค่นี้นะเดียวโดนด่าช่วยเพื่อนค้นงานกลุ่มแปบ
แล้วมันก็ว่างสายเลย ไอ้ ไปอีก เรานี้ร้องไม่ออกน้ำตาไม่มีสักหยด
แบม: รู้ห้องอีพี่ก.ปะ
เรา: รู้กูเคยมา
แบม: เดียวเข้าไปเคาะกูโทรหารุ่นน้องกูแปบมันยุหอนี้
สักพักก็มีรุ่นน้องมาเปิดให้ เราตรงดิ่งไปที่ห้องอีพี่ก.เคาะประมาณ 3รอบแบบไม่เรียกสักพักมันมาเปิดพอเห็นน่าเรานะอีก.นี่หน้าซี้ดเป็นไก่ต้มส่วนอีพี่เอ ไม่ต้องถามเราพยามควบคุมสติถามมันไปเสียงสั่นๆว่า
เรา: ที่ทำกันอยู่คืออะไร
มันสองคนไม่มีใครตอบ นิ่งทั้งคู่ ครวนี้เราหกปากเลยจ้า
เรา: อยากคบกันมั้ย อยากคบคบกันเลยกับกูจบกันไอ้ เอต่อไปนี้ไม่ต้องมายุ่งกับกูอีกไปอีแบม
พอเราออกมาจากห้องได้เราก็ถีบมอเตอไซค์อีพี่เอ จนเฟรมข้างแตกอย่างกับคนบ้าคลั่งมันก็ยืนดู คนในหอก็ออกมายืนมองจนอีแบมลากเรากับก่อนกับเราก็ตะโกนด่าอีพี่ก.
เรา: กูไม่แปลกใจหรอก อีก.ว่าทำไมเขาถึงด่าว่าชอบแย่งผัวชาวบ้านเพราะเป็นจริงๆ อยากได้มากกูยกให้จะได้มีผัวเป้นตัวเป็นตน
คือวินาทีนั้นไม่มีคำว่าอายเลยจ้า บ้าหนักมากพออกมาจากหอร้องไห้หนักมาก คิดในหัวกูทำผิดอะไรทำไมต้องเจอคนแบบนี้เรื่องแบบนี้ ไม่ยอมกับบ้านไปนอนร้องไห้อยู่หออีแบม เพื่อนในกลุ่มก็ปลอบกันใหญ่
แบม: กูรู้ว่าเสียใจแต่คน ๆปล่อยไปเถอะมึ
หญิง: จริงๆคนจีบตั้งเยอะช่างมัน
เต้ย(กระเทยเพื่อนสาว): ไม้ใหม่หาตอนไหนก็ได้เชื่อกู
แต่ก็ไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้น ช่วงนั้นเราเพิ่งจัดฟันแล้วเย็นวันนั้นหมอนัดถอนฟันด้วย ก็ไปถอนฟันทั้งตาบวมๆนั่นและ นั่งร้องไห้ตลอดทางจนถึงบ้านเลยพยามหยุดร้อง รีบวิ่งเข้าห้องไปร้องต่อ ข้าวก็กินไม่ลง นอนไม่หลับเราปิดเครื่องไปเลยไม่เปิดโอกาสให้ใครมาอธิบายอะไรใดๆทั้งสิ้นเป็นอย่างนั้นอยู่อาทิตย์นึงเต็มๆ มีโทรเข้าแต่เราไม่เคยรับมีส่งข้อความเราไม่ตอบกลับมาดักหน้าโรงเรียน ก็ไม่ออกจากโรงเรียนอยู่ประมาณอาทิตย์นึง เราก็เล่าให้ที่บ้านฟังแม่ก้บอกให้เรารักตัวเองมากๆ เลยตัดสินใจที่จะเคลียทุกอย่างให้จบ แล้วอี พี่เอก็โทรมาเราก็เลยรับ

พี่เอ: รีน พี่ขอโทษ
เรา: เก็บคำขอโทษไว้เหอะ
พี่เอ: เหมือนเดิมได้มั้ยรีน พี่ไม่ได้ตั้งใจ เสียดายเวลานะ ตั้ง2ปีกว่า
เรา: รีนไม่เสียดายอะ เพราะรีนให้ใจพี่ไปเต็ม100 แต่พี่ทำลายมันหมดไปละ
พี่เอ: สรุปรีนจะเลิก  (หน้าถามกูมั้ยคำนี้)
เรา: ใช่ ตามที่รีนพูดวันนั้น พี่เอคบกับรีนมาน่าจะรู้นิสัยรีน ตัดคือตัด จบคือจบ
พี่เอ: อืมแล้วแต่ถ้าคิดว่า คิดดีแล้วก็ตามนั้น
เรา: อืม
จบง่ายมาก แต่ก็ถือว่าดีประสบการณ์ความรักครั้งแรก สอนให้เราโตขึ้น สรุปมันก็ไปคบกันท่ามกลางเสียงวิพากวิจารจากคนที่เคยรู้จักตอนเลิกกันเราก็เจอมันไปด้วยกันบ่อยๆ จากเหตุการนี้เราก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคน เปิดรับใครยากขึ้น เที่ยวบ่อยขึ้นกินเหล้าเก่งขึ้นเริ่มเข้าสังคม เริ่มมีเพื่อนเที่ยวกลางคืน ช่วงนั้นจบ ปวช.แล้วก็ต่อมหาลัยพอดี เตรียมรับความฟินต่อจากนี้ไป 555