ตอนเรียนประถมแม่ไปทำงานต่างจังหวัดเพื่อที่จะส่งพี่สาว ผม. และน้องเรียนหนังสือ ด้วยที่ความเป็นคนบ้านนอกชาวนาธรรมดาอยากให้ลูกทั้งสามคนได้มีที่เรียนดีๆก็เลยส่งไปเรียนในเมืองค่าใช้จ่ายก็สูงเลยจำเป็นต้องทำงานที่มีรายได้ดีพอที่จะส่งเรียนได้
พอถึงวันที่11สิงหาหรือบางเดือนตรงวันที่10ที่ไม่ใช่วันหยุดอ่ะครับ ทางโรงเรียนก็จัดกิจกรรมวันแม่ทางโรงเรียนก็จะเชิญแม่ของนักเรียนมาช่วงบ่ายเพื่อที่จะให้นักเรียนได้แสดงความกตัญญูแต่พระคุณมารดา ตอนเช้าคุณครูจะพาไปซื้อพวงมาลัยที่ตลาดหรือใครเตรียมมาแล้วก็ไม่ต้องซื้อ ผมก็ไปซื้อกับคุณครูแหละแต่เราก็รู้อยู่แล้วว่าแม่ก็คงมาไม่ได้ ความคิดตอนนั้นคือจะไหว้คุณครูก็กลัวคุณครูไม่ไปนั่งเก้าอี้ที่โรงเรียนจัดเตรียมไว้ให้เมื่อถึงห้องเรา อีกความคิดนึงคือไหว้แม่เพื่อนข้างๆละกัน พอถึงเวลาคุณครูก็พาไปนั่งรวมที่หอประชุมขึ้นไปกราบแม่บนเวทีแต่ละชั้นเรียนเริ่มมาตั้งแต่อนุบาล มองไปทางไหนผู้ปกครองก็นั่งเต็มไปหมดรอบบริเวณหอประชุมโรงเรียนด้วยหน้าตาอันยิ้มแย้มบางคนมองเห็นลูกตัวเองก็เอาน้ำหวานมาให้บ้าง บางท่านก็เอาขนมมาให้บ้าง กิจกรรมบนเวทีก็ไล่ไปทีละชั้นๆ ความรู้สึกผมตอนนั้นคือ(จะทำยังไงดีเนี้ย) ตอนนั้นไปเรียนในเมืองครั้งแรกผมอยู่ป.3พอถึงคิวห้องผม ก็ไปต่อแถวกับเพื่อนต่างคนก็ต่างถือพวงมาลัยของตัวเอง ผมก็มีดอกมะลิดอกเล็กๆเป็นเข็มกลัด พอจะเดินขึ้นเวทีเท่านั้นแหละมองไปแม่เพื่อนก็นั่งเต็มเก้าทุกตัวที่รร.จัดให้ ผมไหวตัวแตกแถวบอกเพื่อนว่าปวดเยี่ยวว่ะไหว้เลยน่ะ เพื่อนก็บอกไหว้เสร็จก่อนค่อยไป!!แต่ผมคือไม่ไหวแล้ว ผมจะร้องไห้ด้วยความเป็นเด็กอยากมีแบบนี้เหมือนคนอื่นบ้าง ผมวิ่งขึ้นชั้นเรียนไปเอารองเท้าที่ถอดไว้หน้าห้องและกระเป๋าวิ่งออกไปนอกโรงเรียนพร้อมกับดอกมะลิดอกเล็กๆ1ดอกเก็บไว้ในกระเป๋าปล้วไปนั่งร้องไห้คนเดียวรอรถรับส่งรอกลับบ้านตอนนั้นประมานบ่ายสองบ่ายสามถ้าจำไม่ผิดแต่รถรับส่งมารับ16.30น.ก็นั่งรอหลายชั่วโมงยุน่ะ (ความรู้สึกเด็กมันเป็นอะไรที่ฝังใจจริงๆน่ะ) หลังจากนั้นขึ้นป.5 จำได้ว่าน้าสละเวลามาร่วมกิจกรรมกับทางโรงเรียน(ผมดีใจมากเลยอย่างน้อยก็มีน้าเป็นแม่เหมือนคนอื่น)^^ ป.6ผมไหว้ครู(เริ่มรู้ความนิดๆ)ครูชื่อครูนารี ครูรู้เรื่องราวชีวิตแล้วพูดปลอบใจตอนยุบนเวทีตอนไหว้ครู น้ำตาผมอาบทั้งใบหน้าผมเลย และเป็นปีสุดท้ายที่ได้ร่วมกิจกรรมวันแม่แบบนี้ขึ้นมัธยมก็ไม่มีแล้วกิจกรรมวันแม่เหมือนตอนประถม (ไม่มีอะไรแค่น้อยใจตอนเด็กๆเฉยๆครับ)แหะๆ^^
ทุกวันนี้ผมเรียนมหาลัยแล้วครับ ผมเรียนมมส.คร้าบยังไม่จบ พี่สาวจบแล้วทำงานแล้วเป็นพยาบาล น้องชายเรียนมหาลัยเหมือนกันมันเรียนจุฬา
ตั้งแต่เรียนมหาลัยวันแม่ผมจะพยายามไปหาแม่ทุกๆปีครับเพราะตอนเด็กถึงวันแม่ทีไรไม่เคยไหว้แม่เลยนอกจากน้าเลี้ยงดูตั้งแต่เด็ก 🙏🏻^__^
วันแม่ทีไร ตอนเด็กๆผมไม่เคยได้ไหว้แม่ที่แท้จริงของผมเลยครับ🙇🏻😅😔
พอถึงวันที่11สิงหาหรือบางเดือนตรงวันที่10ที่ไม่ใช่วันหยุดอ่ะครับ ทางโรงเรียนก็จัดกิจกรรมวันแม่ทางโรงเรียนก็จะเชิญแม่ของนักเรียนมาช่วงบ่ายเพื่อที่จะให้นักเรียนได้แสดงความกตัญญูแต่พระคุณมารดา ตอนเช้าคุณครูจะพาไปซื้อพวงมาลัยที่ตลาดหรือใครเตรียมมาแล้วก็ไม่ต้องซื้อ ผมก็ไปซื้อกับคุณครูแหละแต่เราก็รู้อยู่แล้วว่าแม่ก็คงมาไม่ได้ ความคิดตอนนั้นคือจะไหว้คุณครูก็กลัวคุณครูไม่ไปนั่งเก้าอี้ที่โรงเรียนจัดเตรียมไว้ให้เมื่อถึงห้องเรา อีกความคิดนึงคือไหว้แม่เพื่อนข้างๆละกัน พอถึงเวลาคุณครูก็พาไปนั่งรวมที่หอประชุมขึ้นไปกราบแม่บนเวทีแต่ละชั้นเรียนเริ่มมาตั้งแต่อนุบาล มองไปทางไหนผู้ปกครองก็นั่งเต็มไปหมดรอบบริเวณหอประชุมโรงเรียนด้วยหน้าตาอันยิ้มแย้มบางคนมองเห็นลูกตัวเองก็เอาน้ำหวานมาให้บ้าง บางท่านก็เอาขนมมาให้บ้าง กิจกรรมบนเวทีก็ไล่ไปทีละชั้นๆ ความรู้สึกผมตอนนั้นคือ(จะทำยังไงดีเนี้ย) ตอนนั้นไปเรียนในเมืองครั้งแรกผมอยู่ป.3พอถึงคิวห้องผม ก็ไปต่อแถวกับเพื่อนต่างคนก็ต่างถือพวงมาลัยของตัวเอง ผมก็มีดอกมะลิดอกเล็กๆเป็นเข็มกลัด พอจะเดินขึ้นเวทีเท่านั้นแหละมองไปแม่เพื่อนก็นั่งเต็มเก้าทุกตัวที่รร.จัดให้ ผมไหวตัวแตกแถวบอกเพื่อนว่าปวดเยี่ยวว่ะไหว้เลยน่ะ เพื่อนก็บอกไหว้เสร็จก่อนค่อยไป!!แต่ผมคือไม่ไหวแล้ว ผมจะร้องไห้ด้วยความเป็นเด็กอยากมีแบบนี้เหมือนคนอื่นบ้าง ผมวิ่งขึ้นชั้นเรียนไปเอารองเท้าที่ถอดไว้หน้าห้องและกระเป๋าวิ่งออกไปนอกโรงเรียนพร้อมกับดอกมะลิดอกเล็กๆ1ดอกเก็บไว้ในกระเป๋าปล้วไปนั่งร้องไห้คนเดียวรอรถรับส่งรอกลับบ้านตอนนั้นประมานบ่ายสองบ่ายสามถ้าจำไม่ผิดแต่รถรับส่งมารับ16.30น.ก็นั่งรอหลายชั่วโมงยุน่ะ (ความรู้สึกเด็กมันเป็นอะไรที่ฝังใจจริงๆน่ะ) หลังจากนั้นขึ้นป.5 จำได้ว่าน้าสละเวลามาร่วมกิจกรรมกับทางโรงเรียน(ผมดีใจมากเลยอย่างน้อยก็มีน้าเป็นแม่เหมือนคนอื่น)^^ ป.6ผมไหว้ครู(เริ่มรู้ความนิดๆ)ครูชื่อครูนารี ครูรู้เรื่องราวชีวิตแล้วพูดปลอบใจตอนยุบนเวทีตอนไหว้ครู น้ำตาผมอาบทั้งใบหน้าผมเลย และเป็นปีสุดท้ายที่ได้ร่วมกิจกรรมวันแม่แบบนี้ขึ้นมัธยมก็ไม่มีแล้วกิจกรรมวันแม่เหมือนตอนประถม (ไม่มีอะไรแค่น้อยใจตอนเด็กๆเฉยๆครับ)แหะๆ^^
ทุกวันนี้ผมเรียนมหาลัยแล้วครับ ผมเรียนมมส.คร้าบยังไม่จบ พี่สาวจบแล้วทำงานแล้วเป็นพยาบาล น้องชายเรียนมหาลัยเหมือนกันมันเรียนจุฬา
ตั้งแต่เรียนมหาลัยวันแม่ผมจะพยายามไปหาแม่ทุกๆปีครับเพราะตอนเด็กถึงวันแม่ทีไรไม่เคยไหว้แม่เลยนอกจากน้าเลี้ยงดูตั้งแต่เด็ก 🙏🏻^__^