วันนี้ที่ รร.ผมมีพิธีไหว้ครูครับ ผมคิดว่าไม่ต้องซื้อพวงมาลัยมาไหว้ครูหรอก เพราะมีพานไหว้ครูของห้องแล้ว หลายๆคนก็ไม่เห็นจะซื้อพวงมาลัยกันมา แต่ก็มีคนซื้อมาอยู่บ้างน้ะ ผมเห็นอยู่ๆ แต่เมื่อเช้า มีแม่ค้ามาขายพวงมาลัย 10 บาท 5 บาท หน้าโรงเรียน ผมเลยคิดว่าซื้อไปดีกว่าเผื่อเอาไปไหว้ครูที่เราเคารพนับถือ.  ปกติผมจะซื้อไปไหว้ให้พ่อให้แม่และย่า ที่อยู่ที่บ้านในวันสำคัญต่างๆ และซื้อไปไหว้ ญาติผู้ใหญ่ที่ไม่ได้เจอกันนาน เพราะผมไม่มีตังค์จะซื้ออะไรให้พวกเค้ามาก การกราบไหว้และให้พวงมาลัยจึงเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับผม ผมจะซื้อเองทุกครั้ง
        ผม อยู่ ม.4 แล้ว ปกติผมทำผลงานทางด้าน ศิลปะ แต่ตอนนี้ผมทำงานศิลปะเก็บเป็นแกลเลอรี ผมเคยทำผลงานแข่งขันให้โรงเรียนในช่วง ม.1 ถึง ม.3เทอม1 ผมมีครูสอนศิลปะผมอยู่ท่านนึง ท่านสอนผมและให้คำแนะนำผมในทุกๆเรื่องที่เกี่ยวกับศิลปะ และยังสอนเรื่องอื่นๆที่ผมต้องใช้ในการทำงานร่วมกับคนอื่น  ........... และช่วงเทอม 2 ของ ม.3 ผมได้ทำให้ท่านเสียใจ ผมได้ผิดสัจจะ ต่อท่าน .......จากนั้นผมก็ไม่ได้เป็นลูกศิษย์ท่านอีกแล้ว
       ปัจจุบันนี้ผมก็ยังทำงานศิลปะอยู่ แต่แค่ไม่มีครู ...ทุกครั้งที่ผมจับดินสอพู่กัน ไม่มีครั้งไหนที่ผมจะไม่ลืมท่าน วันนี้ผมอยากจะไปไหว้ท่านแต่ไม่มีความกล้าพอเพราะสิ่งที่ผมได้ทำให้ครูเสียใจและผิดหวังต่อผม ผมอยากจะกราบท่านดั่งบุพการีของผมที่ผมเคารพนับถือ ผมหวังว่าแค่ได้กราบได้ไหว้. .. สิ่งที่ผมทำผิดมาคือบทเรียนที่มีค่าที่สุดที่ครูได้ให้กับผม ผมควรจะพูดยังไงดีครับ.  ?