สวัสดีคะ เจ้าของกระทู้เป็นสองโรคนี้ตั้งแต่ตอนทำทีสิธแล้วคะ เพราะเครียดจัด จนเทงานทิ้งเลย แทบจะโกยของออกจากห้อง นั่งร้องไห้ เก็บตัว ไม่คุยกะไครเลย(กับพ่อแม่พี่น้องในบ้านนี่ไม่คุยเลยคะ เทการไปเรียนเลยคะ) เป็นอยู่เกือบสองอาทิตย์คะตอนเป็นอาการเดวดี เดวแย่ ถึงขนาดผูกคอตาย(ดิ้นจนเชือกหลุด เพราะมันคืออาการตอบสนองทางร่างกาย)และกินยาฆ่าตัวตาย (ซัดยาแก้แพ้กะพารามั้งไปอย่างละ10เม็ด) และเหตุการณ์ปัจจุบันที่เจอ คือแฟนบอกเลิกคะ คบกันไม่นานหรอกคะ แต่เราจริงจังมาก เพราะไม่รู้ว่าจะตายวันไหน แบบเลือกแล้วและอยากมีความสุขกับคนนี้ ลำบากเราก็โอเคนะ ถ้าให้พูดตรงๆไม่อยากเปลี่ยนคนใหม่แล้ว ศึกษากัน กว่าจะปรับ กว่าเปลี่ยน กว่าจะเข้ากันได้ แต่เขาปล่อยมือเราดื้อๆ เหมือนคนที่เซลงไปแล้วไม่มีที่พิงอะคะแล้วมีเหวลึกๆเหมือนโดนถีบทางอ้อม อาการเราแรกๆยอมรับว่าโครตแย่ สภาพจิตใจ ติดลบสุดๆ แต่ต้องฝืนร่างกายในการทำงานเพราะต้องกินต้องใช้  ส่วนตอนนี้ผ่านมาได้สักพัก(ไม่กี่วันหรอกคะ) อาการบทจะดีก็ดีใจหาย แต่พอแย่นี่ดิ่งเลยคะ ดิ่งแบบ ไม่ไหว รับไม่ได้ ทำไมๆๆๆ ไม่เคยทำกับไครแบบนี้ ทำไมต้องมาเจอ เพราะก่อนหน้านี้มีแฟนคะ แต่เลิกไปตอนนั้นช่วงทีสิธพอดี (ไอสองโรคนี้มาตอนนั้นแหละคะ) พอเลิกเราปิดตัวเองไปเลยคะ กลัวความรัก ไม่อยากมี กลัวการนอกใจ พอมีคนเขาคนล่าสุดพูดเลยคะระแวง รู้นะว่ามันไม่ดี แต่มันคือปมเรา +เพื่อนยุ เลยทะเลาะกันแรงมาก เรายื้อแล้วก็เหมือนเดิม เขาเริ่มเบื่อเรา บอกว่าคิดถึงแฟนเก่าอยากกลับไปคบแฟนเก่า (เดียวๆคะ กูละ ใจพังมาก)กว่าเราจะเริ่มต้นใหม่เปิดใจได้ต้องใช้เวลา2-3ปี แต่นี้ไปดื้อๆเลย (ไม่ได้ปิดกั้นตัวเองเพื่อมาเจออะไรที่แย่นะคะ)และตอนนี้ก็ดีๆแย่ๆ พอเริ่มเครียด อาการโรคซึกเศร้าจะตามมา ไม่อยากขยับ อยากร้องไห้ อยากตาย เบื่อโลก พยายามฟังเข็มทิศชีวิตคะ หาเพื่อนคุย และมันก็ปลอบเรามาหลายวันมาก มันบอกบทจะอาการดีก็ดีแบบเฮฮาไปเลย บทจะแย่ก็นั่งร้องไห้ (สงสารมันคะ ที่ต้องมานั่งฟังคนบ้าแบบเรา) มันคอยพูดเตือนสติเรา ก็คิดตามมันให้ตัวเองไม่แย่ มีคนแนะนำให้สวดมนต์ก่อนนอน เมื่อคืนลองทำคะ ตอนเช้าก็โอเคคะ แล้วก็เข้าโหมดแย่นิดๆ เลยไม่รู้จะทำไงแล้วคะ ไครมีวิธีรับมือทั้งหมดข้างต้นเล็กๆน้อยก็ยินดีนำไปปฏิบัตินะคะ