ชอบพระองค์หนึ่งค่ะ บวชหลายพรรษาแล้ว น่าจะเป็นรุ่นพี่ ก็เลยเรียกหลวงพี่ หน้าตาไม่หล่อ ก็ธรรมดาๆ คือเราเป็นคนชอบไปวัดใส่บาตรที่วัดทุกวัน  ทุกๆวันพระเราก็ตั้งใจจะถือศีลอุโบสทด้วย เราเคยคิดว่าเราอยากได้แฟนคนที่ศีลเสมอกันกับเรา ชอบสวดมนต์ไหว้พระ  หรืออะไรก็ได้ที่คล้ายๆเรา เพราะเราเจอแต่คนใจร้ายมาอ่ะ
จนมาเจอหลวงพี่องค์นี้  คือ... ไม่ค่อยได้เห็นหน้ากันหรอกนะ บางครั้งบังเอิญเจอก็คือเจอ ถ้าไม่เจอก็ไม่ได้พยายามจะต้องให้เห็นหน้า แอบมองอยู่ไกลๆ เลี่ยงได้ก็เลี่ยงไป กลัวบาปน่ะ  ใจลึกๆเราแค่รู้สึกดี คือชอบพระองค์นี้อ่าค่ะ เหมือนมีอะไรบางอย่างที่เป็นตัวเหนี่ยวนำจิตใจดึงดูดมาให้ชอบพระองค์นี้  บอกไม่ถูกเหมือนกัน มันเป็นความรู้สึกดีทางใจ ชอบแบบปรารถนาดี ไม่ได้คิดว่าชอบแล้วต้องได้ครอบครอง ต้องสึกมาคบกะเรา ไม่ได้คิดแบบนั้นนะ ปรารถนาอยากให้หลวงพี่ไปถึงนิพพาน จะได้ไม่ต้องมาเวียนว่ายตายเกิดอีก
บางครั้งหลวงพี่ก็ทักทายเราบ้าง ถามนู่นนี่ ถามคำเราก็ตอบคำ ไม่กล้ามองหน้า ไม่กล้าสบตาค่ะ กลัวบาป เราเป็นคนเก็บอาการเก่ง ใจลึกๆก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเราคิดไปเองหรือเปล่า เราก็คิดว่าหลวงพี่ก็มีความสนใจเราอยู่บ้างอ่าค่ะ (หรือเราขี้ตู่ตัวเอง) - -*
อยากรู้ว่าการที่เรารู้สึกดีกับพระรูปหนึ่ง เราบาปไหม เราคิดว่าหลวงพี่องค์นี้ใจดี ใจเย็น มีเมตตา ผิดไหมถ้าใจของเราชอบพระ = =*