ทำไมไม่ทำอย่างพระพุทธเจ้าที่ทรงสละตำเเหน่งเจ้าชายเเละทรัพสมบัติเเล้วออกบวช ทรงอยู่ป่าเป็นวัตร ฉันมื้อเดียวยังชีพด้วยการบิณฑบาต เหล่าสาวกก็ไม่สนใจลาภสักการะ เข้าป่าเข้าดงบำเพ็ญเพียรเพื่อบรรลุธรรม จะเข้ามาในเมืองก็ต่อเมื่อมีกิจนิมนต์หรือโปรดสัตว์
หรือใกล้ๆที่สุด ก็ให้เอาเเบบอย่างพระอาจารย์มั่นที่มีจริยวัตรใกล้เคียงกับพระในสมัยพุทธกาลที่สุดเเล้ว
ท่านถึงขนาดสละตำเเหน่งเจ้าอาวาสที่เชียงใหม่พร้อมพัดยศหนีความวุ่นวายเข้าป่าเลยด้วยซ้ำ
ทำไมพระเดี๋ยวนี้ถึงไม่ค่อยทำตามกัน
อันที่จริงพระเขาก็นับกันที่พรรษามิใช่หรือ ต่อให้ท่านเป็นสังฆราชเมื่อเจอพระป่าที่มีพรรษามากกว่าท่านที่เป็นสังฆราชก็ต้องกราบอยู่ดี
หรือเพราะลาภสักการะ มันมากมายยั่วยวนใจจนอดใจไม่ไหว
ถ้าผมเป็นพระที่โดนโจมตีนะ ถ้ารู้ว่าตัวเองไม่ผิด ผมจะสละตำเเหน่งทุกอย่าง หอบเอาเเต่ กลด บาตร จีวร เเละเครื่องอัฐบริขารที่จำเป็นหนีเข้าป่าบำเพ็ญภาวนาให้ได้ธรรมดีกว่า อยู่เเต่ในเมืองมีเเต่สิ่งที่ล่อกิเลสให้ระเริง ถึงจะเป็นพระมากพรรษาขนาดไหนก็เถอะ ถ้ายังสละไม่ได้ก็เหมือนคนธรรมดาไม่ได้วิเศษกว่าชาวบ้านเลย
พระพุทธเจ้าท่านสละตำเเหน่งลาภสักการะหนีเข้าป่าเเสวงหาโมกธรรม
ท่านอาจารมั่นถูกเชิญไปเป็นเจ้าอาวาสวัดดังที่เชียงใหม่ แล้วท่านก็สละตำเเหน่งเจ้าอาวาสกับพัดยศกลับเข้าป่าอีกครั้ง

แต่พระสมัยนี้กับพาตัวเข้าสู่ลาภสักการะ ตำเเหน่งอำนาจ
ท่านทั้งหลายที่สนับสนุนลองครวญดูว่าถูกต้องหรือไม่
ญาติโยมทั้งหลายเป็นผู้ที่สนับสนุนให่พระสะสมกิเลสหรือเปล่า ลองตรองดู