สวัสดีครับทุกท่าน พอดีสงสัยเกี่ยวกับวัดในเมืองกับวัดป่าทำไมถึงสอนต่างกัน
วัดที่อยู่ในเมือง สวนใหญ่ ที่ผมเห็นกับตา
ท่านจะทำวัตรเช้า เย็น ศึกษาพระธรรม
แต่ไม่ค่อยสนใจสมาธิ มีกิจนิมนต์ ขายวัตรถุมงคล โฆษณาว่าทำบุญเยอะๆ ชาติหน้าท่านจะรวย ลาภสักการะจากการทำบุญตลอด จนชาวบ้านเขาพูดกันบ่อยๆว่าบวชพระแล้วรวย ไม่สอนให้ทำบุญให้ละแต่สอนให้โลภ

ส่วนวัดป่าที่ผมได้เห็น ท่านสอนให้ปฎิบัติลงมือทำแบบเข้มงวดมาก ทำวัตรเช้าเย็น ตื่นแต่ตี4มาฝึกสมาธิ ฉันวันละมื้อ สอนให้รักษาศีล ทำสมาธิ ทำทานเพื่อสละ
มีแต่สอนให้ละออก มุ่งเน้นปฎิบัติลงกายกับใจ มีสติรู้ระลึกได้
ไม่สอนไม่บอกว่าทำบุญแล้วจะรวย
เรื่องวัตถุ งมงายสิ่งเหล่านี้เป็นเพียงวัตถุ
ไม่ช่วยให้พ้นทุกข์

ทั้งที่พระพุทธเจ้าท่านเคยบอกว่าพระอยู่ในเมืองหรือพระป่าก็ดี ถ้าปฎิบัติตามคำสอนของพระพุทธเจ้า ย่อมไม่แบ่งแยกกัน
แต่ทุกวันนี้พระดีปฎิบัติดีปฎิบัติชอบ
หนีไปอยู่วัดป่ากันหมด

ผมอยากรู้ว่าทุกวันนี้ทำไมถึงเป็นเช่นนี้เพราะอะไร ทำไมพระถึงแบ่งแยกสายกัน
กระทู้ ผมไม่ได้มีเจตนาไม่ดี มาโจมตีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง ต้องขมาประทานอภัยทุกท่านด้วยครับ ขอบคุณครับ