สวัสดีค่ะ วันนี้เรามีเรื่องราวมาเล่าให้ฟัง บางทีเราคิดว่าตัวเองอาจจะเป็นคนคิดเยอะแล้วคาดหวังสูงก็เป็นได้ค่ะ
เราคบผู้ชายคนหนึ่ง ผู้ชายคนนี้หน้าตาดี ฐานะปานกลาง เราและเขาทำธุรกิจร่วมกันช่วยกันดูแลค่ะ เราเสียสละด้วยการไปอยู่กับเขาต้องห่างไกลบ้าน ห่างไกลเพื่อน แถบไม่มีสังคมเลยค่ะ ด้วยความคิดที่ว่า เรากับเขาทำธุรกิจร่วมกันเราย้ายมาอยู่มาเป็นครอบครัวกับเขาแล้ว เราคาดหวังสูงมากค่ะ มองอนาคตว่า เขาต้องเก็บเงินมาแต่งเรานะ ต้องช่วยกันทำมาหากิน จะมาเล่นๆกับชีวิตกันไม่ได้แล้วเพราะอายุไม่ใช่น้อยๆแล้ว ( เรากับเขาอายุ 25 ปี)
ด้วยความที่เราเรียนจบเร็ว(ตั้งแต่ 22 ปี) และทำธุรกิจตั้งแต่อายุ 23 ปี เราเลยมีความคิดแบบผู้ใหญ่ค่ะ ที่วางแผนและวางอนาคตไว้....แต่!!!! เราไม่ได้ก้าวคนเดียว เรามีเขาเคียงข้าง แน่นอนว่าเราก็อยากให้เขามีความรับผิดชอบ ให้เราสามารถพึ่งพิงได้ เป็นช้างเท้าหน้าที่ดี แต่มันไม่ใช่แบบนั้นค่ะ เขากินเหล้าบ่อยมาก กินทีถึงเช้าาาาาาาาา แล้วบางทีเราต้องไปนั่งกินด้วย(ที่เราไปด้วยเพราะเราค่อนข้างขี้หึงและขี้หวงค่ะ ) มันพลอยทำให้หน้าที่การงาน และการนอนของเราเปลี่ยนไป สุขภาพเราแย่ขึ้น โทรมและอ้วนง่าย เป็นแบบนี้บ่อยๆค่ะ จนมันเริ่มสับสนและคิดในใจว่า "กินทำไมหนักหนาว่ะ"
เราไม่เคยรู้ตัวเองค่ะ ว่าความคิดนี้มันฝังในใจเล็กน้อยก่อตัวจนในที่สุด เราและเขาทะเลาะกัน แค่เรื่องไม่เป็นเรื่อง แต่เราตัดสินใจเลิก แล้วบอกกับเขาว่า "ที่คบกันอยู่ เราเสียเวลามาก เรามองไม่เห็นทางที่เราจะไป มองไม่เห็นอนาคตตัวเองเลย" ตอนนี้เราแยกกันอยู่ค่ะ เราอยากให้เขาคิดถึงชีวิตครอบครัว เพราะถ้าเขาไม่พร้อมจริงๆ เขาไม่ควรมีเราและไม่ควรคบใครถ้าเขายังคิดว่าชีวิตนี้ยังดูแลใครไม่ได้ เพื่อนๆเคยเจอปันหานี้ไหมค่ะควรทำอย่างไร หรือว่าเราจะคิดมากเกินไป....
ปล.เขียนกระทู้ไม่ค่อยเก่งค่ะต้องขออภัย และขอบคุณทุกคอมเม้นนะค่ะ
เคยคบใครแล้วรู้สึกว่ามองไม่เห็นอนาคตตัวเองบ้างไหม?
เราคบผู้ชายคนหนึ่ง ผู้ชายคนนี้หน้าตาดี ฐานะปานกลาง เราและเขาทำธุรกิจร่วมกันช่วยกันดูแลค่ะ เราเสียสละด้วยการไปอยู่กับเขาต้องห่างไกลบ้าน ห่างไกลเพื่อน แถบไม่มีสังคมเลยค่ะ ด้วยความคิดที่ว่า เรากับเขาทำธุรกิจร่วมกันเราย้ายมาอยู่มาเป็นครอบครัวกับเขาแล้ว เราคาดหวังสูงมากค่ะ มองอนาคตว่า เขาต้องเก็บเงินมาแต่งเรานะ ต้องช่วยกันทำมาหากิน จะมาเล่นๆกับชีวิตกันไม่ได้แล้วเพราะอายุไม่ใช่น้อยๆแล้ว ( เรากับเขาอายุ 25 ปี)
ด้วยความที่เราเรียนจบเร็ว(ตั้งแต่ 22 ปี) และทำธุรกิจตั้งแต่อายุ 23 ปี เราเลยมีความคิดแบบผู้ใหญ่ค่ะ ที่วางแผนและวางอนาคตไว้....แต่!!!! เราไม่ได้ก้าวคนเดียว เรามีเขาเคียงข้าง แน่นอนว่าเราก็อยากให้เขามีความรับผิดชอบ ให้เราสามารถพึ่งพิงได้ เป็นช้างเท้าหน้าที่ดี แต่มันไม่ใช่แบบนั้นค่ะ เขากินเหล้าบ่อยมาก กินทีถึงเช้าาาาาาาาา แล้วบางทีเราต้องไปนั่งกินด้วย(ที่เราไปด้วยเพราะเราค่อนข้างขี้หึงและขี้หวงค่ะ ) มันพลอยทำให้หน้าที่การงาน และการนอนของเราเปลี่ยนไป สุขภาพเราแย่ขึ้น โทรมและอ้วนง่าย เป็นแบบนี้บ่อยๆค่ะ จนมันเริ่มสับสนและคิดในใจว่า "กินทำไมหนักหนาว่ะ"
เราไม่เคยรู้ตัวเองค่ะ ว่าความคิดนี้มันฝังในใจเล็กน้อยก่อตัวจนในที่สุด เราและเขาทะเลาะกัน แค่เรื่องไม่เป็นเรื่อง แต่เราตัดสินใจเลิก แล้วบอกกับเขาว่า "ที่คบกันอยู่ เราเสียเวลามาก เรามองไม่เห็นทางที่เราจะไป มองไม่เห็นอนาคตตัวเองเลย" ตอนนี้เราแยกกันอยู่ค่ะ เราอยากให้เขาคิดถึงชีวิตครอบครัว เพราะถ้าเขาไม่พร้อมจริงๆ เขาไม่ควรมีเราและไม่ควรคบใครถ้าเขายังคิดว่าชีวิตนี้ยังดูแลใครไม่ได้ เพื่อนๆเคยเจอปันหานี้ไหมค่ะควรทำอย่างไร หรือว่าเราจะคิดมากเกินไป....
ปล.เขียนกระทู้ไม่ค่อยเก่งค่ะต้องขออภัย และขอบคุณทุกคอมเม้นนะค่ะ