ลูกชายอายุ3ขวบกว่าๆแล้วค่ะ นิสัยดื้อด้าน งี่เง้ามาก ขี้โมโหก็ที่หนึ่ง ใครทำอะไรให้ไม่ถูกใจก็กรี๊ด ทั้งหวงของ ทั้งเกเร เถียงก็เก่ง
เคยเลี้ยงทั้งน้องทั้งหลานมายังไม่เคยเป็นแบบนี้เลยค่ะ พูดง่ายคุยรู้เรื่องทั้งคู่ แต่พอมาเลี้ยงลูกตัวเองนี่คอนโทรลอะไรไม่ได้เลยค่ะ

-พอให้ทานข้าวก็ไม่ยอมทานเมื่อก่อนป้อนถึงปากก็อมไว้ พอไม่ป้อนก็ไม่ยอมทานนั่งเขี่ยไปมา ทั้งเปลี่ยนอาหารให้หลากหลาย ทั้งทำเป็นรูปต่างๆก็ไม่ยอมทาน แล้วถ้ามีอาหารที่เป็นพวกนักเก็ต ไข่ต้ม หรือข้าวปั้น อะไรที่มันเป็นชิ้นๆเค้าก็จะโยนไปทั่วบ้านเลยค่ะ บางทีเป็นพวกซุปนี่ก็ราดทั่วโต๊ะเลยค่ะ เราอุสาาห์ตั้งใจทำเป็นชั่วโมง แถมยังต้องมาเหนื่อยเก็บบ้านอีก ทั้งน้อยใจทั้งเหนื่อยค่ะ

-ถ้าอะไรไม่ได้ดั่งใจก็โมโหค่ะ เราจะคั้นน้ำส้มให้เค้าดื่มตลอด ส้มแต่ละลูกรสชาติก็ไม่ได้ดีเหมือนกันหมด ถ้าครั้งไหนรสชาติไม่ถูกใจก็บ้วนทิ้งตรงนั้นเลยไม่สนใจว่าเปื้อนอะไรบ้าง บางทีก็ขว้างแก้วทิ้งดีนะที่มันเป็นแก้วพลาสติก

-เวลาพาออกไปข้างนอกเจอของเล่นอะไรที่อยากได้ก็จะเอาให้ได้พอเราไม่ซื้อให้ก็ไม่ยอมเดินไปไหนบางทีมีกรี๊ดใส่ด้วยแล้วชอบตะโกนใส่เราว่า"ไม่รักคุณแม่แล้ว, ไม่อยากกลับบ้านแล้ว, ไม่อยากเป็นลูกคุณแม่" เราก็ไม่สนใจเดินหนีเลยค่ะ ครั้งล่าสุดพอเราเดินหนีเค้าเอาของที่อยากได้ปาใส่เราเลยค่ะแล้วก็ปาของเล่นที่อยู่บนชั้นอีกหลายชิ้นลงพื้น วันนั้นต้องเสียเงินโดยใช่เหตุไปหลายบาทเลยค่ะ

-ให้อาบน้ำก็บ่ายเบี่ยงตลอด ให้นอนก็ไม่ยอมนอน พอตื่นก็ไม่อยากจะตื่น เสื้อผ้าก็จะชอบแอบขึ้นไปเปลี่ยนวันละสามสี่ชุดแต่ไม่ยอมอาบน้ำ บางทีทำอะไรชักช้ามากทั้งที่รู้เรื่องทุกอย่าง เข้าใจที่เราพูดหมดแต่ไม่ยอมทำตาม

-พาไปเล่นกับญาติๆ หรือไปเล่นที่สวนสาธารณะก็ไปทำร้ายเด็กคนอื่น มีทั้งผลัก ดึงผม กัด จนไม่อยากพาไปเล่นกับใครแล้ว บางทีก็ไปตีน้องเค้าแล้วแย่งของจากมือเลยค่ะ เราเหนื่อยมาก ไม่อยากจะเค้าพาออกไปไหนไล่จับไม่ทันต้องไปเกเรใส่คนอื่นตลอด เราก็จะโดนพ่อแม่ของน้องที่โดนแกล้งว่าตลอด ทั้งอายคนอื่นทั้งโกรธลูกตัวเอง ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ไม่ใช่ว่าไม่สอนไม่ใช่ว่าไม่ทำโทษ เค้าทำอะไรผิดเราก็ทำโทษตลอด มีทั้งตี ทั้งทำเป็นไม่สนใจไม่พูดด้วย ก็ไม่กลัวสักอย่าง แต่ถ้าเป็นพ่อเค้านะแค่ดุคำเดียวก็กลัวหัวหดแล้ว

-ข้าวของในบ้านนี่เสียหายหมดค่ะ เค้าขีดเขียนไปทั่วบ้านเลย พอตีก็เลิกทำสักพักพอนึกได้ก็ไปรื้อของทั่วบ้านหาสีมาเขียนผนังบ้านอีก
เวลาโกธรของอะไรอยู่ใกล้มือก็จับขว้างหมดเลยค่ะ เราเคยทำโทษโดยขังเค้าไว้ในห้องของเค้าเอง ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงค่ะ พอเปิดประตูเข้าไปนี่เสื้อผ้าก็ไปรื้อออกมาจากตู้ หมอนตุ๊กตา ผ้าห่มก็เอามากองบนพื้นหมด ของเล่นก็เทกระจัดกระจายไปหมด พอเราให้เก็บเองก็ไม่เก็บ เราก็ไม่เก็บให้เค้าก็ปล่อยให้ห้องรกอย่างนั้นแหละค่ะ จนเราทนไม่ไหวต้องเก็บเอง

-พูดอะไรก็เถียง พอเราหมดความอดทนไม่คุยไม่พูดด้วย เลยปล่อยอยากจะทำอะไรก็ทำไปเลย เราเดินหนีก็จะเดินตามเราทุกที่เราเดินไปส่วนไหนของบ้านก็ตามติด พอนั่งก็จะมาเบียดมาอยู่ใกล้ จนเราหงุดหงิดไม่รู้ตกลงเค้าจะเอายังไง พอคุยกับเราแล้วเราไม่พูดด้วยสักทีก็จะยกเท้าเตะเรา ให้เราว่าเค้าให้เราตีเค้า มันเป็นการเรียกร้องความสนใจแบบที่ผิดมากๆ เราก็สอนตลอดแต่เค้าก็ยังทำ

นี้แค่ตัวอย่างนะคะ เหนื่อยมากค่ะที่ต้องเจอแบบนี้ตลอด พ่อเค้าเป็นวิศวปิโตเลี่ยมจะต้องไปทำงานกลางทะเล15วัน หยุด15วัน พอพ่อกลับมานี่กลายเป็นคนล่ะคน รู้เรื่องทุกอย่าง  พ่อให้ทำอะไรก็รีบทำไม่มีเดี่ยว ข้าวนี่นั่งกินอย่างสงบเสงี่ยม เราจะบอกสามีตลอดว่าเค้าเป็นยัง พ่อก็จะบอกตลอดว่าห้ามทำแบบนี้อีกเค้าก็สัญญาตลอดว่าจะไม่ทำแล้ว พอคุณพ่อจะไปทำงานก็สั่งไว้ตลอดว่าห้ามดื้อกับเรา เค้าก็จะรับปากดิบดี พอพ่อไปเท่านั้นแหละทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิมเราก็บอกจะฟ้องคุณพ่อเค้าก็บอกว่าไม่กลัวแถมยังมาหยิกมาตีเราตลอดถ้าเราบอกจะฟ้องพ่อเค้า

ทำไมเวลามีพ่ออยู่เค้ารู้เรื่องเป็นเด็กดีได้ ทีทำไมกับเราต้องทำให้เราเหนื่อยใจตลอดทั้งที่เราเลี้ยงเค้าอยู่กับเค้ามากกว่าพ่อเค้าอีก ทำไมไม่เชื่อฟังเราเลย แอบนอนร้องไห้ตลอดค่ะอดน้อยใจไม่ได้สักที

คุณแม่ท่านไหนเจอลูกๆทำให้เหนื่อยใจแบบนี้บ้างไหมค่ะ แล้วจัดการยังไงกัน และนิสัยแบบนี้จะแก้หายมั้ยค่ะ โตไปจะเป็นเด็กนิสัยไม่ดีหรือป่าวค่ะ