ผมมกับแฟนเรารักกันมากครับมีทะเลาะกันบ้าง งอนกันบ้างตตามประสาคนเป็นแฟนกัน เรายู่ด้วยกันมาสี่เดือน อยู่ด้วยกันทุกวันทำไรด้วยกัน เขาเทคเเคร์เราดีมาก เรื่องมันเกินขึ้นวันที่เรากลับบ้านกันปกติเขาไม่เคยหายไปโดยไม่บอกแต่วันนั้นคือหายเงียบแต่เราก็รูแหละว่าเขาไปไหนเราอยากให้เขายอมรับว่าเขาผิดนะที่ไม่บอกเราแต่เขาก็เป็นคนที่ไม่ยอมคนเราอยากให้เขาเลือกนิสัยนี้เรามั่นใจมากว่าเขาจะไม่เลิกกับเรา เราเลยถามเขาไปว่าจะเลิกหรือจะคบต่อ เขาก็บอกว่าตัวจะเอายังไงก็บอก เราเลยตอกกลับว่าถามไม่ใช่ให้ย้อนเขาก็ร้องไห้เเเล้วบอกว่าเราจะเสียใจและบอกเลิกเรา ทั้งน้ำตาแล้วถามกลับว่าสมใจเรารึยัง
ตอนนั้นเราช๊อคมากแต่เราก็บอกว่าไม่เลิกขอโทษที่พูดไม่คิดแล้วก็ง้อเขา แต่เขาบอกว่าเลิกสำหรับเขามันสำคัญเลิกก็คือเลิกไม่ต้องยุ่งเกี่ยวไม่ร็จักกัน คือเราแบบเสียใจมากอ่ะคับทำไมเขาถึงปล่อยให้คำว่าเลิกมันสำคัญกว่าคำว่ารักตอนนี้ผมกินไม่ได้นอนไม่หลับผมลองง้อทุกทางแล้วแต่ว่ามันไม่มีประโยชน์เลยเขาเฉยชาและะออกรำคาญเรา ควรทำไงดีครับ ผมทำใจไม่ได้กับเรื่องที่เกิดขึ้น