วันนี้อยากจะมาพูดคุยกับรักลวงป่วนใจซักหน่อยครับ ฮ่าๆๆ
ก่อนอื่นเลย ต้องบอกว่า ผมติดตามเรื่องนี้มาตั้งแต่ประมานเล่ม2เล่ม3เห็นจะได้ แต่ก็ดองๆไว้
จนเมื่อไม่กี่วันนี้ทนไม่ไหวอ่านรวดเดียวมาถึงตอนล่าสุด เพราะสปอยกันเยอะ เลยจัดซะเลย
จริงๆผมว่าไม่ผิดจากที่คาดไว้เลย เพราะชื่อเรื่องก็บอกถึงตัวตนของจิโตเกะมากกว่าใครๆ "นิเสะ" ก็แปลประมานว่า เท็จ ไม่จริง น่าจะประมานนี้
ผมรู้สึกว่าธงอันสุดท้ายที่เหลือในสนามรบนี้ต้องมีแค่จิโตเกะเพียงคนเดียวประมาน80%ได้ ก็ตั้งแต่ตอนที่ ราคุกับจิโตเกะเริ่มเป็นคู่รักปลอมๆกัน
ทุกคนอาจจะหาว่าผมโม้นะ แต่บอกเลยว่า ผมไม่ได้ประโยชน์อะไรจากการโกหกครั้งนี้เลยครับ เพราะผม #ทีมโอโนะเดระ ครับ(ฮ่าๆๆ)
คาแรกเตอร์ของโอโนะเดระนี่เป็นอะไรที่ผมชอบมากๆครับ ผมจะไปเชียร์จิโตเกะทำไม จริงไหม555
แต่ตลอดเวลาที่ติดตามมา ก็คอยหวังว่าจะมีโอกาสให้โคซากิของเราบ้าง แต่ด้วยบทบาท โอกาส ช่วงเวลา จิโตเกะได้เปรียบมาก
ยิ่งไม่ต้องสงสัยเลย ถ้าลองสังเกตุดู event ม.ปลาย(ของการ์ตูนอะนะ) จิโตเกะได้ไปแทบจะทุกอย่าง
ยิ่งตอนโรมิโอจูเลียตนี่ผมเครียดมาก คือ ทำไมต้องเป็นแบบนี้ตลอด สงสารอะ ไม่ไหวๆๆ
ผมว่าช็อตที่ดีที่สุดของโอโนะเดระคือ ฝนดาวตกครับ แต่ก็ทำได้เพียงเท่านั้น นี่คือดีที่สุดแล้ว..
เรามาพูดถึงตอนล่าสุดกันดีกว่า การสารภาพรักนั้นเสร็จสิ้นไปแล้ว ผมบอกตรงๆ เมื่อคืนผมอ่านนะ นอนไม่หลับอะ ฮ่าๆๆ
เครียดอะ ตอนที่โอโนะเดระสารภาพออกไปแล้ว ตอนที่รูริเข้ามากอด ภาพทุกๆอย่าง ตลอดเวลาที่ผ่านมา มันขึ้นมาบนหัวผมอะ จริงๆ
ยิ่งตอนที่เปิดประตูบ้านร้างเข้าไปแล้วเป็นภาพเด็กๆวิ่งเข้าไปเล่นกันในบ้าน ผมขนลุกเลยอะ อยากรู้ว่าใครเป็นบ้าง5555
ตอนนี้แค่นึกถึงผมก็ยังขนลุกไม่หาย..
กลับมาที่จิโตเกะดีกว่า ถามว่าเป็นการสารภาพที่โรแมนติกมั้ย ซึ้งมั้ย ผมว่ากลางๆ ออกจะธรรมดาด้วยซ้ำ
แต่ทำไม ดูแล้วมันมีความหมายมาก แค่เพียงคำพูดไม่กี่คำ แต่แบบ ทุกคำพูดอะ ผมอ่านแล้วมันมีความหมายมาก
สื่อไปถึงอดีตนู่นนี่ + ภาพประกอบ กินใจจริงๆครับ
ที่ผมบอกว่าความหวังเล็กๆของโคซากินี่ผมหวังจริงๆนะ ตอนที่กำลังจะรู้ว่าใครเป็นคนในสัญญา ผมหวังให้เป็นจิโตเกะมาก
รู้ไหมว่าทำไม เพราะคนเขียนคงจะไม่ใจร้ายถึงขนาดว่า ไม่เป็นคนในสัญญาแล้วก็ไม่เป็นคนที่ราคุเลือกไว้อีก มันคงจะ.... เกินไปมากๆ
แต่พอโอโนะเดระเป็นคนในสัญญา คือจิโตเกะเหยียบย่ำชัยชนะไปเป็นที่เรียบร้อยเลย แล้วก็เป็นแบบที่คิดไว้จริงๆT^T
ตอนนนี้คือทำไรไม่ได้แล้วใช่ไหมครับ หมดสิทแล้วสินะ ความหวังสุดท้ายคือ ให้จิโตเกะบอกให้ลองคิดดีดีว่าเลือกใคร แล้วให้ไอ้ราคุไปเลือกโอโนะเดระ55555 (ผมล้อเล่นนะ ผมขอโทด)
ผมว่าโอโนะเดระหรือใครๆก็ตามในเรื่องนี้ไม่มีใครน่าสงสารเท่าฮารุแล้วผมพูดจริงๆ ไม่รู้จะอธิบายว่ายังไงดี
แต่ผมว่าเธอคือที่สุดแล้วอะ คือเป็นรักที่ไม่ได้เริ่มด้วยซ้ำ คำพูดที่ว่า
"ฤดูแห่งการเริ่มต้น อะไรบางอย่างต้องจบลง เพื่อให้บางอย่างได้เริ่มต้นขึ้น" ประโยคนี้แหละ โอ้ววฮารุTT
เนื้อเรื่องนิเสะโค่ยนี่ผมว่าดีนะ แต่ยืดเยื้อไปหน่อย ช่วงกลางเรื่องอื้อมากครับ เหมือนตันๆ แต่อยากยืดไปก่อน
แต่รวมๆแล้วเป็นอะไรที่สนุกมาก.. (หลังๆผมแอบติดตามคู่ไมโกะกับรูริ ฮ่าๆๆ) แต่ไม่นึกว่าจะสารภาพตรงๆขนาดนั้น
ไม่รู้จะระบายอะไรต่อแล้วครับ555
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านมาพูดคุยกันนะครับ^^
นิเสะโค่ยยย -3-
ก่อนอื่นเลย ต้องบอกว่า ผมติดตามเรื่องนี้มาตั้งแต่ประมานเล่ม2เล่ม3เห็นจะได้ แต่ก็ดองๆไว้
จนเมื่อไม่กี่วันนี้ทนไม่ไหวอ่านรวดเดียวมาถึงตอนล่าสุด เพราะสปอยกันเยอะ เลยจัดซะเลย
จริงๆผมว่าไม่ผิดจากที่คาดไว้เลย เพราะชื่อเรื่องก็บอกถึงตัวตนของจิโตเกะมากกว่าใครๆ "นิเสะ" ก็แปลประมานว่า เท็จ ไม่จริง น่าจะประมานนี้
ผมรู้สึกว่าธงอันสุดท้ายที่เหลือในสนามรบนี้ต้องมีแค่จิโตเกะเพียงคนเดียวประมาน80%ได้ ก็ตั้งแต่ตอนที่ ราคุกับจิโตเกะเริ่มเป็นคู่รักปลอมๆกัน
ทุกคนอาจจะหาว่าผมโม้นะ แต่บอกเลยว่า ผมไม่ได้ประโยชน์อะไรจากการโกหกครั้งนี้เลยครับ เพราะผม #ทีมโอโนะเดระ ครับ(ฮ่าๆๆ)
คาแรกเตอร์ของโอโนะเดระนี่เป็นอะไรที่ผมชอบมากๆครับ ผมจะไปเชียร์จิโตเกะทำไม จริงไหม555
แต่ตลอดเวลาที่ติดตามมา ก็คอยหวังว่าจะมีโอกาสให้โคซากิของเราบ้าง แต่ด้วยบทบาท โอกาส ช่วงเวลา จิโตเกะได้เปรียบมาก
ยิ่งไม่ต้องสงสัยเลย ถ้าลองสังเกตุดู event ม.ปลาย(ของการ์ตูนอะนะ) จิโตเกะได้ไปแทบจะทุกอย่าง
ยิ่งตอนโรมิโอจูเลียตนี่ผมเครียดมาก คือ ทำไมต้องเป็นแบบนี้ตลอด สงสารอะ ไม่ไหวๆๆ
ผมว่าช็อตที่ดีที่สุดของโอโนะเดระคือ ฝนดาวตกครับ แต่ก็ทำได้เพียงเท่านั้น นี่คือดีที่สุดแล้ว..
เรามาพูดถึงตอนล่าสุดกันดีกว่า การสารภาพรักนั้นเสร็จสิ้นไปแล้ว ผมบอกตรงๆ เมื่อคืนผมอ่านนะ นอนไม่หลับอะ ฮ่าๆๆ
เครียดอะ ตอนที่โอโนะเดระสารภาพออกไปแล้ว ตอนที่รูริเข้ามากอด ภาพทุกๆอย่าง ตลอดเวลาที่ผ่านมา มันขึ้นมาบนหัวผมอะ จริงๆ
ยิ่งตอนที่เปิดประตูบ้านร้างเข้าไปแล้วเป็นภาพเด็กๆวิ่งเข้าไปเล่นกันในบ้าน ผมขนลุกเลยอะ อยากรู้ว่าใครเป็นบ้าง5555
ตอนนี้แค่นึกถึงผมก็ยังขนลุกไม่หาย..
กลับมาที่จิโตเกะดีกว่า ถามว่าเป็นการสารภาพที่โรแมนติกมั้ย ซึ้งมั้ย ผมว่ากลางๆ ออกจะธรรมดาด้วยซ้ำ
แต่ทำไม ดูแล้วมันมีความหมายมาก แค่เพียงคำพูดไม่กี่คำ แต่แบบ ทุกคำพูดอะ ผมอ่านแล้วมันมีความหมายมาก
สื่อไปถึงอดีตนู่นนี่ + ภาพประกอบ กินใจจริงๆครับ
ที่ผมบอกว่าความหวังเล็กๆของโคซากินี่ผมหวังจริงๆนะ ตอนที่กำลังจะรู้ว่าใครเป็นคนในสัญญา ผมหวังให้เป็นจิโตเกะมาก
รู้ไหมว่าทำไม เพราะคนเขียนคงจะไม่ใจร้ายถึงขนาดว่า ไม่เป็นคนในสัญญาแล้วก็ไม่เป็นคนที่ราคุเลือกไว้อีก มันคงจะ.... เกินไปมากๆ
แต่พอโอโนะเดระเป็นคนในสัญญา คือจิโตเกะเหยียบย่ำชัยชนะไปเป็นที่เรียบร้อยเลย แล้วก็เป็นแบบที่คิดไว้จริงๆT^T
ตอนนนี้คือทำไรไม่ได้แล้วใช่ไหมครับ หมดสิทแล้วสินะ ความหวังสุดท้ายคือ ให้จิโตเกะบอกให้ลองคิดดีดีว่าเลือกใคร แล้วให้ไอ้ราคุไปเลือกโอโนะเดระ55555 (ผมล้อเล่นนะ ผมขอโทด)
ผมว่าโอโนะเดระหรือใครๆก็ตามในเรื่องนี้ไม่มีใครน่าสงสารเท่าฮารุแล้วผมพูดจริงๆ ไม่รู้จะอธิบายว่ายังไงดี
แต่ผมว่าเธอคือที่สุดแล้วอะ คือเป็นรักที่ไม่ได้เริ่มด้วยซ้ำ คำพูดที่ว่า
"ฤดูแห่งการเริ่มต้น อะไรบางอย่างต้องจบลง เพื่อให้บางอย่างได้เริ่มต้นขึ้น" ประโยคนี้แหละ โอ้ววฮารุTT
เนื้อเรื่องนิเสะโค่ยนี่ผมว่าดีนะ แต่ยืดเยื้อไปหน่อย ช่วงกลางเรื่องอื้อมากครับ เหมือนตันๆ แต่อยากยืดไปก่อน
แต่รวมๆแล้วเป็นอะไรที่สนุกมาก.. (หลังๆผมแอบติดตามคู่ไมโกะกับรูริ ฮ่าๆๆ) แต่ไม่นึกว่าจะสารภาพตรงๆขนาดนั้น
ไม่รู้จะระบายอะไรต่อแล้วครับ555
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านมาพูดคุยกันนะครับ^^