น้องสาวที่หมายถ ึง เป็นลูกของน้าสาวผมครับ น้าคนนี้เป็นน้องแท้ๆของแม่ผมเลยล่ะ เรื่องมันประมาณว่า เด็กๆก็ไม่ค่อยสนิทกันกับน้องเพราะอยู่คนละจังหวัดกัน แต่ตอนนี้ผมย้ายมาเรียนในเมือง จะว่าบ้านเดียวกันก็ไม่เชิง คืออยู่ติดๆกันเดินเข้าเดินออกได้เลยล่ะ ทุกวันก็คุยกันแบบสนิทสนม มีอะไรก็บอกกันหมด แต่ผมก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าหวงน้องไปตั้งแต่เมื่อไหร่ น้องผมเคยมีแฟนเป็นผู้ชาย ผมก็กดดันจนเลิกกันไป พอไปสักพักผมเห็นน้องผมคุยเฟสกับผู้ชาย ผมนี่ออกแนวด่านิดหน่อย คือแบบไม่ให้มีแฟนไม่ให้คุยกับผู้ชาย มันยังไม่ถ ึงเวลา เพราะน้องผมเพิ่ง 15-16 เอง ผม 20 ละ เรียนสายอาชีพทั้งคู่ ยิ่งดูน่ากลัวน่าห่วงไปอีก จนมีช่วงน ึงน้องสาวบอกชอบทอมเลยคบทอมเลย ผมก็ไม่ว่านะ แต่ช่วงนั้นผมเพิ่งจับได้ว่ามันก็แอบคุยกับผู้ชายเยอะเลย ทะเลาะกับผมหลายครั้งมาก ผมบอกเลยถ้าทำแบบนี้อีกไม่ต้องเรียกกูว่าพี่ มันเอาจริงอีก ไม่คุยกันเป็นเดือน ระหว่างที่ไม่คุยกันมันก็ไม่สนใจความรู้ส ึกผมเลย ยังคุยกับใครนักหนาไม่รู้ ผมทำไงล่ะ เครียดร้องไห้สิครับ ทำอะไรก็ไม่ได้ สุดท้ายก็เป็นผมที่ต้องเข้าไปคุยก่อนละก็ดีกัน สักพักไม่นานผมก็บังคับไม่ให้มันคุยกับผู้ชายอีก ผมยอมออกจากงาน Part Time ที่ทำอยู่หลังเลิกเรียนเพื่อคอยไปรับไปส่งให้ไปวิทลัยพร้อมกันทุกวัน สุดท้ายตอนปัจุบัน มันก็ยังแอบคุยกับผู้ชายอยู่ดี ก็ทะเลาะกันตลอด ผมเวลาจับได้ว่ามันแอบคุยแอบไปหากัน ผมร้องไห้ทุกครั้ง ทั้งๆที่ฝ่ายน้องผมเค้าไม่เคยแคร์ความรู้ส ึกผมเลย พออนมันไม่คุยกับผมมันทำตัวเฉยๆมาก มีแต่ผมนี่แหละที่กระวนกระวาย ผมบอกไม่ถูกนะ มันคืออะไร หวง ห่วง ห ึง ในวิทลัยนี่ถ้าเห็นมีผู้ชายยืนคุยกับมันอยู่ ผมนี่เดินเข้าไปหาเรื่องเลย เป็นใครมาอะไรกับน้องกู พอกับบ้านผมก็ด่าน้องผมอีก ประมาณว่า อย่าทำอะไรที่พี่ไม่ชอบ
           ผมเข้าใจนะว่าผมก็เกินไป แต่พอถ ึงเวลานั้นมันก็อดไม่ได้อีก ไม่อยากให้มันไปไหนไม่อยากให้มันคุยกับผู้ชายที่ไหนทั้งนั้น มันก็ชอบคนง่ายอีก ยิ่งซื่อๆด้วย กลัวมันโดนหลอก...
           มีใครเป็นแบบผมบ้างครับ ไม่งั้นก็ช่วยให้คำปร ึกษาผมหน่อย นี่เรื่องจริงทั้งหมดนะครับ ผมควรทำตัวยังไงดี ให้ลองเลิกวุ่นวายกับมันแล้วผมก็ทำไม่ได้สักที นี่เป็นกระทู้แรกนะครับ เพิ่งสมัคร ผิดพลาดหรือยาวไปยังไงผมขอโทดนะครับ....