ผมนั่งสมาธิแล้วเห็นอะไรแปลกๆไปเรื่อยครับ(จิตใจน่าจะวอกแวก แบบทันไปเรื่อยๆมาก พยามอยู่กับลมแล้วแต่บางครั้งก็มีอะไรขึ้นมาแทรก อยู่เรื่อยๆ เหมือนกับคลื่นทะเลอะครับ บางครั้งก็สงบไม่มีอะไรบางครั้ง ก็มีอะไร

"วิธีหาจิตผู้รู้...  การจับจิต ถ้าผู้ภาวนาอานาปานสติ  เอาลมเป็นคำบริกรรมว่า...อานาปานสติๆๆ  กลั้นลมหายใจ... แล้วค่อยๆ ระบายลมนั้นออกมา   แล้วกลั้นลมหายใจนั้นใหม

กำหนด สภาวะของสัญญาที่ปรากฏเด้งมาเรื่อยๆ เป็น ธัมมุทธัจจะ กับ กุกกุจจะ จิตก็ว่างจากสัญญา สมาธิก็พุ่งคันเร่งขึ้นเหนือ อรูปฌานไปแล้ว แต่ว่า มันก็ว่าง ก็นั่งเพ่งไปมาอยู่แบบนั้น จนอายตนะดับสนิท แต่แล้ว ทำ

สวัสดีครับ เข้าเรื่องเลยนะครับ ผมรู้สีกว่าตัวเองสมาธิสั้น ทำอะไรไม่จบ ไม่เสร็จมักจะไปทำอันอื่นต่อ ไม่จดจ่ออยู่กับอะไรนานๆ เช่นอ่านหนังสือก็อ่านได้แบบเด่วก็หันไปทำอย่างอื่น คือทำอะไรไม่สำเร็จสักอย่างเล

เราจะแยกบุคลิกแปลกๆ  ที่เป็นลักษณะเฉพาะตัว ไม่เหมือนใคร กับ บุคลิกแปลกๆที่มาจากอาการทางสมอง มีหลักเกณฑ์อะไรในการแยกแยะครับ

คำกล่าว​นี้​มีหลักฐานอ้างอิง ทั้งพุทธวจนะ​และ​คำสอนพระพุทธทาส ในคอมเม้นต์13และข้อความ​ข้างล่าง​ " ประโยคที่ว่า... สิ่งทั้งหลาย ทั้งปวง  ไม่ควรยึดมั่น ถือมั่น  (สัพเพ

ตอนนี้ผมรู้สึกว่าผมนั่งสมาธิแล้วมีปัญหาครับ การนั่งสมาธิรอบ ล่าสุดของผม 1.ช่วงต้นจิตจะคิดอะไรไปเรื่อยๆและพอซักระยะมันก็จะน้อยลง(ผมไม่ภาวนาน่ะครับผมดูลมอย่างเดียวบางทีก็กำหนดลมเข้าออก)    &nb

ในแง่ การปฏิบัติธรรมนะ เราเชื่อไตรลักษณ์ เพราะเราปฏิบัติธรรม แล้วเราสามารถเห็นจริงได้ "เลยเชื่อ" นำไปสู่กับ เกิดปัญญาเห็นธรรม พาไปสู่กับบรรลุธรรม แต่เราไม่เห็นบาปกรรม เราไม่สามารถเชื่อแบบเห็