EP.1 น้องเพิ่งเข้ามา..ผมทำงานปีกว่าครั้งแรกที่เห็นจะชนกันในห้องน้ำ น้องมันก้อยิ้มให้ ครั้ง 2 น้องมันเปิดประตูจะชนผมในห้องน้ำ มันก้อยิ้มให้แรกๆผมก้อทำคิ้วขมวดใส่ตลอดประมาณว่าอะไรของ แล้วหลายครั้งเจอกันในห้องน้ำที่ออฟฟิศตลอด (มันกะผมอยู่คนละแผนกไม่ได้ดิวงานกัน..เลยไม่รู้จักและอยู่คนละชั้นเลยไม่ค่อยเจอยกเว้นพักเทียงหรือเจอในห้องน้ำ..ชั้นที่มันทำงานไม่มีห้องน้ำต้องลงมาเข้าที่ชั้นผม) จนมีวันหนึ่งพักเที่ยง..ตรงทางเดินที่แคบของฝ่ายบุคคลผมต้องเดินออกไปกินข้าวทางนั้นเป็นทางเดียวที่ต้องเข้ามห้องน้ำมันมาเข้าห้องน้ำอีกละ..แต่ที่นี้เดินสวนในที่แคบหลบกันไปมาเกือบจะชนกัน --" เกือบจะโดนแก้มกันอยู่ละ ไอ้นี่นิ แล้วมองหน้ามัน..มันยิ้มให้...เฮ้ยยยยไกล้ๆมองผ่านแว่นตาของมันขนตาล่างดำๆ ฟันเรียงสวยด้วยรอยยิ้มที่ใส เหยดดดดด!!!! ไอ้นี่น่ารักวะ อาทิตย์ต่อมาเลยพยายามเดินทางแถวๆ เครื่องปริ้นบ่อยๆ (Printer Zone ไกล้ฝ่ายบุคคลพนักงานชายจะเข้าห้องน้ำต้องเดินมาทางนั้น) แล้วก้อไม่ผิดหวังผมเจอมันบ่อยขึ้นโดยเฉพาะในห้องน้ำ..ว่าแต่เป็นไรมากปะทำไมเดินมาเข้าห้องน้ำบ่อยจัง..หาไรกินเหรอ 555 แต่ก้อช่างเหอะได้เจอมัน แล้วหลังๆมาผมมาสังเกตุทุกครั้งเวลามันเจอผม เช่นวัน 1 ลูกค้ามาหาผมแล้วต้องไปนั่งคุยที่หน้ารีเชพชั่น มันเห็นผม (ไม่รู้คิดไปเองหรือเป่า) มันก้อจะเดินมาวนเวียนแถวนั้นวันหนึ่งช่วงเที่ยงพอดี รีเชพชั่นไปกินข้าวมันเห็น มันเดินมาหันไปหันมาเหมือนจะเอาอะไรสักอย่าง ตอนนั้นคุยกะลูกค้าเสดพอดี (ทำท่าขอความช่วยเหลือ..แต่ผมไม่ได้คิดไปเองหรอกมั่ง) เป็นครั้งแรกที่ผมจะได้คุยกันมันอย่างเป็นทางการ "จะเอาอะไรครับ" พร้อมกับวางหนังสือพิมพ์แล้วเดินเข้าไปหา "ผมอยากได้กระดาษ A4 สักดรีมครับ" คิดในใจก้อหยิบดิสมุดเบิกก้อวางอยู่ตรงกระดาษ A4 ทำไมต้องทำแบ๋วไม่รู้ว่า แต่ ผมพูดว่า "ออ เราก้อเขียนชื่อและจำนวนตรงนี้นะครับ" ระหว่างที่ชี้บอกหยิบสมุดเบิกให้น้องตอนชี้ให้เขียนตรงไหนมือเราผมโดนมัน..(กูนิแรดวะ) น้องมันตอบ "ออ ครับ ไม่รู้จริงๆ ขอบคุณมากนะครับพี่" ผมเลยตบหลังมันเบาๆ แล้วเดินกลับแผนกไป ตอนนั้นแบบว่า เยสสสส ได้คุยนี้ตรูเป็น เฮียอะไรเนี่ยยยย..แล้วมาต่อนะครัฟฟ 5555