เรามีเพื่อนคนหนึ่งที่สนิทกันระดับปานกลางค่ะ แทบจะไม่ได้เจอกันเพราะเรียนคนละมหาลัย เคยสนิทกันมากช่วง มัธยม แต่เราคุยไลน์หากันบ่อย ส่วนใหญ่เรื่องที่คุยจะเป็นเรื่องทั่วไป บ่นเรื่องชีวิตประจำวันที่เจอมา เราก็ตอบตามปกติ ไม่ได้คิดไร ทักมาก็ตอบ แต่เพื่อนเราเริ่มเยอะ...

เริ่มเอาเรื่องส่วนตัว เรื่องที่บ้านมาบ่น แรกๆ เราเห็นใจมาก ปลอบให้กำลังใจ รับฟังอย่างดี จนเพื่อนเรายังบอก "เราเป็นคนเดียวที่รับฟัง มันเล่าให้ใครฟังนะก็บอกแค่ ใจเย็น ไม่เป็นไร เหมือนฟังผ่านๆ แต่เรารับฟังจริงๆ ไม่ได้ตอบสั้นๆแบบพวกนั้น" ก็จริงค่ะ เพราะเรารับฟังจริงๆ เราใจแลกใจกับเพื่อนตลอด

หลังๆเริ่มมีโทรมาบ่น โทรครั้งนึง 1 ชม+++ สาระที่ได้จากการคุยคือบ่นเรื่องตัวเอง เข้าใจว่าอยากระบายนะ แต่เกรงใจบ้างดิ เราก็มีเรื่องต้องทำนะ ที่พีคสุดจนทำให้เราหมดความอดทนคือ ทุกครั้งที่นางชวนคุยเรื่องตัวเอง เราตอบตลอด ตอบไวด้วย แต่พอเราถามเรื่องของเราบ้าง นางหายไปเลย  บางครั้งตอบข้ามวันอะ -__- หรือไม่ก็ตอบแบบขอไปที เพื่อเล่าเรื่องตัวเองต่อ ถ้าหนักๆหน่อยก็ไม่ตอบที่เราถามค้างไว้ แต่เล่าเรื่องตัวเองต่อ

จนตอนนี้ความอดทนเราหมดจริงๆ เราไม่รับสาย ตอบแชทข้ามคืนแบบนางทำบ้าง นางก็มีทักมาบ่นยาวๆ จนไลน์สะเทือน ที่เราต้องเจอทุกวันคือคำถาม เมิงหายยุ่งยัง กุมีเรื่องจะบ่น อยากระบายมาก!! ความเกรงใจไปไหนหมดอะ นี่งงมาก เราทำผิดกับเพื่อนมั้ยอะแบบนี้ ทุกครั้งที่ทักมามีแต่เรื่องมันบ่น ไม่เคยทักมาชวนคุยเรื่องดีๆและไม่เคยฟังเรื่องเราเลย เราหรือเค้าที่เห็นแก่ตัวกันแน่ ควรทำไงดี ไม่อยากเสียเพื่อน แค่อยากให้บ่นพอประมาณ วันๆนึงไลน์เด้งเป็น 100 ข้อความมีแต่เรื่องของมัน TT