ภายนอกเราเป็นคนเฮฮามากค่ะ แต่จริงๆเราเป็นคนคิดมาก คิดทุกเรื่อง แล้วมักจะเก็บไว้คนเดียวพอหนักๆเข้าก็มักจะร้องไห้ร้องหนักมากๆ เรามักจะปวดไมเกรนประจำ เมื่อเครียดจัดๆมือเท้าจะเย็น แล้วรู้สึกหนาวอยู่ข้างในจนตัวสั่นปากสั่น ท้องไส้ปั่นป่วนเป็นบางครั้ง จากนั้นก็จะร้องไห้จนหายใจไม่ทันความรู้สึกตอนนั้นทรมานมากค่ะเราควบคุมการหายใจตัวเองไม่ได้มันเหมือนเราขาดอากาศหายใจแล้วจะตาย ขณะเดียวกันตัวเราก็เกร็งบางครั้งก็มีลักษณะเหมือนเราชัก แต่หลายๆครั้งแฟนเราจะช่วยปฐมพยาบาลให้คือทำกรวยกระดาษให้หายใจซึ่งช่วยได้ในระดับนึง บางครั้งเราก็พยายามควบคุมจนหายเองได้แต่ทุกครั้งเราเจ็บลิ้นปี่มาก เรามีอาการแบบนี้มาหลายปีแล้วแต่ช่วง2ปีที่ผ่านมาเริ่มหนักขึ้น มากสุดคือเป็นลมสลบไปเลย เราหนักใจมากกับสิ่งเราเป็น เราไปปฏิบัติธรรมนั่งกรรมฐานตอนอยู่วัดก็ดีทุกอย่างสงบดี. แต่พอออกมาเจอปัญหาอีกก็เป็นเหมือนเดิม มันเหมือนปมในชีวิตอ่ะค่ะลำบากทั้งเราและคนรอบข้างเราไม่มีความสุขเราไม่ชอบเป็นภาระใคร แอบสงสัยค่ะว่าเรามีปัญหาทางจิตรึป่าว มีใครพอจะแนะนำแนวทางแก้ไข หรือ สถานที่รักษาได้บ้างคะ