เราเคยมาเขียนชีวิตเราลงใน พันทิปครั้งหนึ่ง ได้รับกำลังใจที่ดีมาก
แต่ตอนนี้เราแย่ ไม่รู้จะทำไงเลยมาเขียนอีกครั้ง เราเล่าถึงชีวิต ที่พ่อเรามีเมียน้อย แล้วทิ้งเราทั้งครอบครัว
ไปอยู่กับเมียน้อย และแม่เราติดโทรศัพท์ ถ้าย้อนกลับไปกระทู้นี้ http://ppantip.com/topic/35314890 จะเข้าใจค่ะ
เมื่อความอดทนของเราสิ้นสุด แม่เราเอาแต่แต่งตัวและลดความอ้วน กดไลน์ เสียบหูฟัง เราเลยหมดความอดทนค่ะ
ถามแม่ว่าเมื่อไรจะได้งานทำ เราไม่ไหว เราเหนื่อย พอเปิดปุ๊บ เรื่องราวแย่ๆ ในอดีตที่เราเคยเป็น แม่ก็ขุดเอามาด่าเรามากมาย แม่บอกว่าแม่ก็หางานแต่ไม่มีใครเรียก เราเลยบอกแม่ว่าถึงไปทำที่อื่น ถ้าแม่ยังไม่เปลี่ยน แม่ก็ต้องเจอแบบเดิม เราอยากได้กำลังใจถึงแม่ไม่ทำงานก็ให้คำปรึกษาบ้าง ทำกับข้าวบ้าง ระเบิดทุกสิ่งของความอึดอัด หลังจากนั้น เราพยายามจะเดินเข้าห้อง แม่ก็ตามมาค่ะ ด่าเรามากมายเละเทะ เสียงดัง ทำร้ายเรา เรา 2 คนลงไม้ลงมือกัน จขกท พูดทุกสิ่งที่อัดอั้น แต่แม่ไม่ฟังเลยค่ะ โทรหาเพื่อนแม่ พิมพ์เฟสด่าเรามากมาย พิมพ์ไลน์ด่าเรากับเพื่อนแม่ เล่าแต่ว่าเราไม่ดี เราเสียใจ เราหมดแรง แม่พูดแต่ว่าเราทำร้ายแม่ แต่แม่ไม่เล่าว่า เราทะเลาะกันเพราะแม่ไม่มีงานทำ เราหนักรับภาระค่าใช้จ่าย แม่แช่งเราให้เราหากินไม่ขึ้น บอกกับเรา ว่าเราเรียนที่ไหนก็ไม่จบ ชีวิตเรามันไม่เคยมีความสำเร็จ แม่บอกว่างานที่เราทำเป็นแค่งานเสริม กระจอกๆ เราร้องไห้หนักมาก เราเสียใจที่สุด เสียใจที่แม่ไม่เคยรู้สึกถึงเจตนาของเราเลย ไม่รู้ว่างานเสริมที่แม่ว่า รายได้ที่เราคิดและรวมแล้ว ตกเดือนล่ะหมื่นต้นๆ เราแย่จริงๆ เราอยากคุยกับใครสักคน คนๆนั้นคือพ่อ
เราตัดสินใจโทรหาพ่อ แต่พ่อก็ต่อว่าเราซ้ำ ไม่มีแม้กระทั่งกำลังใจให้เรา เราเลยทักแชทเพื่อนเราไป เพื่อนเราช่วยไรเราไม่ได้ แต่เขาให้กำลังใจเราได้มาก
จนวันนั้นเราไม่คุยกับแม่เราเลย เราเสียใจที่เรามารู้ตอนหลังว่าพ่อเรามาติดต่อกับเราช่วงหลังๆ เพื่อที่หวังให้เราเซ็นกู้เงินให้ เพราะเรากำลังจะ อายุ 20 ปี พ่อไม่ได้รักเรา พ่อจะให้เรากู้เงิน และเอาเงินไป เหมือนที่ทำกับแม่ของเรา และทิ้งให้เราเป็นหนี้ พ่อบอกว่า พ่อไม่มีทางเอาเราไปอยู่กับพ่อ พ่อบอกว่า อย่าหวังจะมาทำร้ายเมียใหม่ของพ่อ เราเจ็บเหลือเกิน เจ็บมาก เรามีแม่ที่ขอแต่ เงิน พอเราไม่มีแม่ก็สาปแช่งเรา เราไม่เคยได้กำลังใจเลย ไม่เคยมีอ้อมกอดให้ความอบอุ่น เหมือนลูกคนอื่น แม่เราจะชมเราเฉพาะตอนที่เราให้ตัง จะดีกับเราตอนที่เราให้ตัง พอเราเปิดใจจะระบายความรู้สึกกับแม่ แม่ก็จะพูดแสมเราตลอด คำว่ารักของแม่ที่มีให้ คือหลังจากที่เราให้เงินแม่มันเป็นแบบนี้ทุกครั้งทุกครั้งจริงๆ เราเจ็บ ส่วนพ่อก็หวังให้เราสร้างผลประโยชน์ให้ พ่อจะทำเหมือนที่เค้าทำกับแม่ แต่รอบนี้เค้าจะมาทำกับเรา เราคิดฆ่าตัวตาย แต่อีกใจเราก็คิดถึงงานเรา คิดถึงลูกค้า คิดว่าถ้าเราจะฆ่าตัวตายแต่ถ้าเราเกิดไม่ตายและพิการคงจะลำบาก คิดถึงว่าถ้า ปณ เปิดถ้าเราตาย ใครจะส่งของให้ลูกค้าเรา เราไม่ได้ไปเที่ยวเลย เรากะเก็บเงินไปเที่ยว เสียใจจังที่ต้องเอามาจ่าย ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าเน็ต ค่าอะไรมากมาย เพราะถ้าเราไม่จ่ายแม่ก็จะไม่ให้ใช้รถ เราจะไม่มีรถไปส่งของให้ลูกค้า ไม่มีใครรักเราเลย แม่บอกว่าเราไม่มีทางทำอะไรสำเร็จ แม่บอกเรารับผิดชอบค่าใช้จ่ายแค่ไม่กี่เดือนยังมาทำบ่นมาถาม แล้วที่เขาเลี้ยงเรามาหลายปีล่ะ เราอยากบอกแม่ว่า เราพร้อมทดแทนบุญคุณ เสมอแต่ตอนนี้เรายังไปไม่รอด เรายังเรียนไม่จบเลย เรายังจ่ายค่าเทรมไม่หมดเลยด้วยซ้ำ เราเชื้อเรื่องเวรกรรม เรารู้สึกแย่ที่แม่สาปแช่งเราให้เราหากินไม่ขึ้น เราไม่มีทางประสบความสำเร็จ เราไม่อยากอยู่เลย เราไม่รู้จะรับมือยังไง บางคนบอกว่าต้องเที่ยว ต้องพักผ่อน แต่เราไม่มีแม้กระทั่งเงินจะเที่ยว เพราะแม่เราเอาเงินไปหมด เงินเก็บทุกเดือนของเรา โดนเอาไปหมด อยากซื้อของที่อยากได้ก็ไม่ได้ เราร้องไห้ไม่หยุด มันพังไปหมดความรู้สึก เราอยากผ่านช่วงเวลานี้ เราพยายาม ว่าเราต้องมองคนที่แย่กว่า อยากบอกวา หนูอิจฉาคนอื่นที่มีพ่อแม่ที่น่ารัก หนูโหยหามาก ตอนนี้หนูไม่รับรู้แล้ว จำไม่ได้เลยว่า ความรู้นั้นเป็นแบบไหน ความรู้สึกตอนนี้ ไม่ว่าแม่จะกอดเรา มันก็เหมือนว่าเป็นคนอื่น เราเข้าไม่ถึงคำว่ารักที่แม่มีให้เราอีกแล้ว ส่วนพ่อเรา เราไม่ได้ติดต่อ พ่อจะส่งข้อความมาในไลน์ทุกเช้าเราจะส่งสติ้กเก้อกลับ แค่นั้นไม่มีอะไรที่เราจะรู้สึกผูกผัน ความรู้สึกของเรามีแค่นี้ มันมีแค่นี้ เรารู้อย่างเดียว ถ้าเรามีครอบครัวจริงๆ เราจะไม่ทำให้ลูกเราเป็นแบบเราเลย ... แท็กห้องผิดขอโทษด้วยค่ะ


#ฝากอ่านโพสต์ต่อของเราด้วยนะคะ