เรื่องมีอยู่ว่า ที่ทำงานมีลูกน้องคนนึง ผมสังเกตุพฤติกรรมเขามานานแล้ว และล่าสุดมีโอกาสได้คุยกัน
ผมก็เลยถามไปว่า "มีปัญหาอะไรกับเพื่อนร่วมงานหรือเปล่า ทำไมเวลาเพื่อนๆไปกินข้าวข้างนอก ไม่เห็นไปกับเพื่อนๆเลย"
ตอนแรกก็อ้ำๆอึ้งๆ แต่ผมก็บอกไปว่าพูดมาเหอะ คนกันเอง
ก็เลยได้ความมาว่า "ทุกวันนี้ผมต้องประหยัดเงิน เก็บเงินเพื่อ เป็นค่าสินสอดแฟน"
ผมเลยถามกลับไปว่า "มันขนาดนั้นเลยหรอ"
ลูกน้องตอบมาว่า "ใช่ครับ ทุกวันนี้ผมต้องเก็บทุกบาททุกสตางค์ เพราะที่บ้านแฟนเรียกสินสอดมาเยอะ"
ผมเลยถามว่า "เท่าไหร่ล่ะ"
ลูกน้องตอบมาว่า "เงินสดห้าแสน ทองคำอีกสองบาทครับ"
ผมอึ้งไปซักพัก เลยปลอบใจลูกน้องว่า "เอาน่า เราไปขอลูกสาวเขาเขาก็ต้องคิดค่าเลี้ยงดูลูกสาวตั้งแต่เล็กจนโต ถ้าดีหน่อยพ่อแม่ฝ่ายหญิงอาจจะให้เงินสินสอดเรากลับมาเพื่อเป็นเงินตั้งตัวชีวิตคู่ของเราด้วย"
ลูกน้องพูดต่อ "ถ้าเป็นแบบนั้นก็ดีครับ แต่ทุกวันนี้ตั้งแต่ผมเรียนจบมา ผมยังไม่ได้ส่งเงินให้พ่อกับแม่ผมใช้เลย เรียนจบมาก็หาเงินเพื่อเป็นค่าสินสอดอย่างเดียว"
ผมปลอบต่อ "ถ้ารักลูกสาวเขาจริงเราก็ต้องสู้ แต่เราก็ไม่ควรที่จะใช้ชีวิตแบบนี้ มันกดดันเกินไป เครียด ไม่มีอะไรดีหรอก อย่างน้อยก็ควรจะแบ่งเงินเป็นส่วนๆไป ส่วนที่ใช้จ่ายบ้าง เก็บบ้าง แล้วก็ส่งให้พ่อกับแม่บ้างก็ดี สินสอดก็ค่อยๆเก็บไป"
สุดท้ายก็ได้แต่บอกว่า "มีอะไรก็คุยกันได้ อย่าเครียด สู้ต่อไป"
ผมสังเกตุว่า แต่ก่อนสิบปีที่แล้วคนในหมู่บ้านแต่งงาน สินสอดสองแสนบาท ลือกันทั้งหมู่บ้าน แต่ทุกวันนี้ไม่ได้ครับ ต้องมากกว่านั้น
ผมก็เลยสงสัยว่า สินสอดมากน้อย ขึ้นอยู่กับปัจจัยอะไรบ้าง แล้วเวลาเราให้ผู้ใหญ่ไปสู่ขอ ใครเป็นคนกำหนดสินสอด??
ประหยัดเงิน เพื่อสินสอด
ผมก็เลยถามไปว่า "มีปัญหาอะไรกับเพื่อนร่วมงานหรือเปล่า ทำไมเวลาเพื่อนๆไปกินข้าวข้างนอก ไม่เห็นไปกับเพื่อนๆเลย"
ตอนแรกก็อ้ำๆอึ้งๆ แต่ผมก็บอกไปว่าพูดมาเหอะ คนกันเอง
ก็เลยได้ความมาว่า "ทุกวันนี้ผมต้องประหยัดเงิน เก็บเงินเพื่อ เป็นค่าสินสอดแฟน"
ผมเลยถามกลับไปว่า "มันขนาดนั้นเลยหรอ"
ลูกน้องตอบมาว่า "ใช่ครับ ทุกวันนี้ผมต้องเก็บทุกบาททุกสตางค์ เพราะที่บ้านแฟนเรียกสินสอดมาเยอะ"
ผมเลยถามว่า "เท่าไหร่ล่ะ"
ลูกน้องตอบมาว่า "เงินสดห้าแสน ทองคำอีกสองบาทครับ"
ผมอึ้งไปซักพัก เลยปลอบใจลูกน้องว่า "เอาน่า เราไปขอลูกสาวเขาเขาก็ต้องคิดค่าเลี้ยงดูลูกสาวตั้งแต่เล็กจนโต ถ้าดีหน่อยพ่อแม่ฝ่ายหญิงอาจจะให้เงินสินสอดเรากลับมาเพื่อเป็นเงินตั้งตัวชีวิตคู่ของเราด้วย"
ลูกน้องพูดต่อ "ถ้าเป็นแบบนั้นก็ดีครับ แต่ทุกวันนี้ตั้งแต่ผมเรียนจบมา ผมยังไม่ได้ส่งเงินให้พ่อกับแม่ผมใช้เลย เรียนจบมาก็หาเงินเพื่อเป็นค่าสินสอดอย่างเดียว"
ผมปลอบต่อ "ถ้ารักลูกสาวเขาจริงเราก็ต้องสู้ แต่เราก็ไม่ควรที่จะใช้ชีวิตแบบนี้ มันกดดันเกินไป เครียด ไม่มีอะไรดีหรอก อย่างน้อยก็ควรจะแบ่งเงินเป็นส่วนๆไป ส่วนที่ใช้จ่ายบ้าง เก็บบ้าง แล้วก็ส่งให้พ่อกับแม่บ้างก็ดี สินสอดก็ค่อยๆเก็บไป"
สุดท้ายก็ได้แต่บอกว่า "มีอะไรก็คุยกันได้ อย่าเครียด สู้ต่อไป"
ผมสังเกตุว่า แต่ก่อนสิบปีที่แล้วคนในหมู่บ้านแต่งงาน สินสอดสองแสนบาท ลือกันทั้งหมู่บ้าน แต่ทุกวันนี้ไม่ได้ครับ ต้องมากกว่านั้น
ผมก็เลยสงสัยว่า สินสอดมากน้อย ขึ้นอยู่กับปัจจัยอะไรบ้าง แล้วเวลาเราให้ผู้ใหญ่ไปสู่ขอ ใครเป็นคนกำหนดสินสอด??