=================
ลมหายใจสุดท้าย
=================
สุดที่รัก
ภรรยาของข้าตายแล้ว
ตายอย่างน่าสยดสยองต่อหน้าข้าและลูกซึ่งกำลังเล็กๆไม่รู้เรื่องรู้ราว ศีรษะของเธอเกือบขาดออกจากร่างบี้แบนแหลกเหลวเลอะเลือนอวัยวะภายนอกภายในกระจัดกระจายกลางกองเลือด ไม่มีโอกาสล่ำลาลูกและสามี นัยน์ตาของเธอเบิกค้างเหมือนกำลังจะพยายามบอกอะไรสักอย่าง
เธอถูกฆ่าโดยเครื่องจักรกลชั้นต่ำ อันสร้างมาจากพวกชนชั้นต่ำ ที่พยายามยึดครองโลก เพื่อกลบเกลื่อนความอ่อนแอของพวกมัน
เธอไม่ใช่คนสวยที่สุดในโลก ไม่ใช่คนดีที่สุดในโลก หน้าตาธรรมดาอย่างที่สามารถพบเห็นทั่วไปในสังคม บางทีความดีความเลว ความสวยไม่สวย ไม่ใช่ตัวเชื่อมโยงสะพานรักให้บรรจบสองฟากฝั่งของหัวใจเสมอไป หรือบางครั้ง ความดีความชั่วไม่ใช่คำตอบของความรัก สิ่งเหล่านี้คนพวกนั้นไม่เคยรับรู้ ว่าความรักจริงๆ คืออะไร พวกเขาเพียงใช้ความรักเป็นเครื่องมือในการสนองตัณหาของตัวเองและวิ่งอยู่บนความเห็นแก่ตัวในการปรับโลกให้เข้ากับตัวเอง แทนที่จะปรับตัวเองให้เข้ากับโลก ...ข้าเกลียดชังอะไรก็ตาม ที่พรากเธอไปแบบไม่มีวันหวนกลับ ถ้านั้นเป็นฝีมือของพระเจ้าหรือซาตาน ข้าก็พร้อมจะเกลียดชังทั้งสองฝ่าย ไม่มีพระเจ้าหรือซาตาน ถ้าทั้งสองฝ่ายแน่จริงข้าควรจะได้รับคำตอบที่เหมาะสม แต่ตอนนี้ข้าเกลียดพระเจ้าและเกลียดซาตาน ถ้าจะทำสงครามกันก็ทำกันไป อย่าเอาพวกข้าหรือสิ่งมีชีวิตบนโลกเป็นตัวหมากบนกระดานจักรวาล
ข้ารักเธอ
พวกเราอยู่กินกับตามประสาครอบครัวสงบสุข ตามวิถีทางของพวกเรา
นับตั้งแต่ข้ากับเธอแต่งงานกัน ข้าใช้ชีวิตที่เหลือทั้งหมดเพียงเพื่ออยู่กับเธอ นอนข้างเธอ นอนข้างลูกๆของเราหลับอย่างมีความสุขเพราะรู้ว่าอยู่ท่ามกลางไออุ่นแห่งรัก ตื่นนอนขึ้นมาเพื่อกระซิบข้างหูเธอว่า ข้ารักเจ้า... อย่างไม่มีวันเบื่อหน่าย
สองตาของข้าไม่เคยมองไม่เคยคิดมองสาวอื่น ไม่ว่าหล่อนจะเลิศเลอสวยงามปานใด ...ดีกว่า สวยกว่า เพียบพร้อมกว่า...แต่นั่นไม่ใช่ที่รักของข้า และไม่มีใครแทนที่ได้ และไม่วาอะไรจะเกิดขั้น ข้าจะไม่มีวันทำร้ายเธอ แม้ว่าเธอจะทำร้ายข้าหนักหนาสาหัสก็ตาม ความรักของข้าคือการให้อภัย
สองตาของข้ามีไว้สำหรับจ้องมองเธอดื่มด่ำคนเดียวเท่านั้น
หัวใจดวงนี้คงข้าก็มีเพียงสำหรับเธอหนึ่งเดียว ข้าไม่เว้นแม้แต่วินาทีเดียวในการแอบแนบประคองเธอถ้าโอกาส ที่รัก..ได้โปรดอยู่กับข้า ไม่ว่ายามหลับหรือตื่น
ที่รัก..ข้าเกิดมาเพื่อเจ้าเท่านั้น
และเจ้าก็เกิดมาเพื่อข้าเช่นกัน
“คุณพ่อขา...เราไปเถอะค่ะ” เสียงลูกสาวคนโตบอกข้างหู เธอดูเข้มแข็งมากกวาตัวข้าเสียอีกในเวลานี้...ใช่แล้ว..ชีวิตยังไม่สิ้นก็ต้องดิ้นต่อไป ลาก่อนที่รัก...เจ้าจะอยู่ในหัวใจของข้าตลอดไป
ข้าจะจัดการกับครอบครัวอย่างไรต่อไปเมื่อลูกไร้แม่ ลูกยามหิวโหยจะวิ่งร่ำร้องหาใคร การตายของเธอเหมือนผลักช้าและลูกๆลงในหล่มโพรงลึกล้ำดำมืดไม่เห็นหนทางปีนป่ายขึ้นมาแม้แต่น้อย หัวใจของข้าร้าวรานรอยปริแยกแตกสลายวิ่งแตกแขนงไปตามความรู้สึกอ่อนไหว และกลั่นตัวเป็นความเจ็บปวดในที่สุด
พวกเราเพียงต้องการอาหาร... หัวใจแหลกสลายลงอย่างไม่มีชิ้นดี..บนทะเลน้ำตาและเสียงสะอื้น
เครื่องจักรกลที่คร่าเธอไป ข้าไม่อยากเชื่อว่าเป็นอุบัติเหตุ
มันน่าจะเป็นการจงใจฆาตกรรม
"คุณคะ มีหนูตัวหนึ่งตายติดกับดักอยู่ วานเอาไปทิ้งทีนะคะ...ยี้ขยะแขยง...สงสัยยังเหลืออีกหลายตัวนะ "
"อ้อ..ครับ เดี๋ยวเย็นนี้ผมจะวางกับดักอีก"
ผมมองเข้าไปในสายตาของเหยื่อกับดัก และเริ่มคิดว่าผมกำลังทำอะไรลงไป แล้วก็ทำให้รู้สึกผิดไม่กล้าแม้แต่จะสบตากับหนูในกับดัก ก่อนตายเจ้าหนูคิดอะไรอยู่นะ...ดวงตาที่จ้องมองจากความตายกำลังพยายามบอกอะไร...ก่อนตายคิดอะไรอยู่นะ...ในสมองก้อน้อยๆ...ผมอยากรู้จริงๆ แม้ว่ารู้แล้วจะไม่สบายใจก็ตาม
เรากำลังทำอะไรอยู่บนโลกใบนี้
ถ้าวันหนึ่ง เราจำเป็นต้องวางกับดักหนู ด้วยเหตุผลบางอย่าง และถ้าเราถูกกำจัดด้วยเหตุผลบางอย่างล่ะ จะเป็นอย่างไร
“อย่าลืมปิดประตูหน้าบ้านนะคะที่รัก”
เสียงของภรรยาสาวแว่วมาจากห้องนอน ผมยิ้มกับคำพูดของเธอ ที่รักของผม...ผมไม่เคยลืมหรอกว่าผมรักคุณแค่ไหน เราจะอยู่ด้วยกันจนลมหายใจสุดท้าย
ผมไม่ได้ปิดประตูหน้าบ้าน
เพราะผมไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้จะมีหรือไม่.. ข่าวแผ่นเปลือกโลกจะมีการเลื่อนตัวอย่างรุนแรงในคืนนี้ ผมไม่ได้บอกเธอว่าโลกกำลังวางกับดักเช่นกัน หายนะของโลกเหมือนถูกวางรูปแบบไว้แล้ว และผมรู้.....
ที่รัก...ไม่ว่าวันพรุ่งนี้ จะมีหรือไม่มี ผมจะรักคุณจนลมหายใจสุดท้าย
แล้วผมกีเริ่มเข้าใจว่าสายตาของหนูในกับดัก บอกผมเรื่องอะไร............
............
ลมหายใจสุดท้าย
ลมหายใจสุดท้าย
=================
สุดที่รัก
ภรรยาของข้าตายแล้ว
ตายอย่างน่าสยดสยองต่อหน้าข้าและลูกซึ่งกำลังเล็กๆไม่รู้เรื่องรู้ราว ศีรษะของเธอเกือบขาดออกจากร่างบี้แบนแหลกเหลวเลอะเลือนอวัยวะภายนอกภายในกระจัดกระจายกลางกองเลือด ไม่มีโอกาสล่ำลาลูกและสามี นัยน์ตาของเธอเบิกค้างเหมือนกำลังจะพยายามบอกอะไรสักอย่าง
เธอถูกฆ่าโดยเครื่องจักรกลชั้นต่ำ อันสร้างมาจากพวกชนชั้นต่ำ ที่พยายามยึดครองโลก เพื่อกลบเกลื่อนความอ่อนแอของพวกมัน
เธอไม่ใช่คนสวยที่สุดในโลก ไม่ใช่คนดีที่สุดในโลก หน้าตาธรรมดาอย่างที่สามารถพบเห็นทั่วไปในสังคม บางทีความดีความเลว ความสวยไม่สวย ไม่ใช่ตัวเชื่อมโยงสะพานรักให้บรรจบสองฟากฝั่งของหัวใจเสมอไป หรือบางครั้ง ความดีความชั่วไม่ใช่คำตอบของความรัก สิ่งเหล่านี้คนพวกนั้นไม่เคยรับรู้ ว่าความรักจริงๆ คืออะไร พวกเขาเพียงใช้ความรักเป็นเครื่องมือในการสนองตัณหาของตัวเองและวิ่งอยู่บนความเห็นแก่ตัวในการปรับโลกให้เข้ากับตัวเอง แทนที่จะปรับตัวเองให้เข้ากับโลก ...ข้าเกลียดชังอะไรก็ตาม ที่พรากเธอไปแบบไม่มีวันหวนกลับ ถ้านั้นเป็นฝีมือของพระเจ้าหรือซาตาน ข้าก็พร้อมจะเกลียดชังทั้งสองฝ่าย ไม่มีพระเจ้าหรือซาตาน ถ้าทั้งสองฝ่ายแน่จริงข้าควรจะได้รับคำตอบที่เหมาะสม แต่ตอนนี้ข้าเกลียดพระเจ้าและเกลียดซาตาน ถ้าจะทำสงครามกันก็ทำกันไป อย่าเอาพวกข้าหรือสิ่งมีชีวิตบนโลกเป็นตัวหมากบนกระดานจักรวาล
ข้ารักเธอ
พวกเราอยู่กินกับตามประสาครอบครัวสงบสุข ตามวิถีทางของพวกเรา
นับตั้งแต่ข้ากับเธอแต่งงานกัน ข้าใช้ชีวิตที่เหลือทั้งหมดเพียงเพื่ออยู่กับเธอ นอนข้างเธอ นอนข้างลูกๆของเราหลับอย่างมีความสุขเพราะรู้ว่าอยู่ท่ามกลางไออุ่นแห่งรัก ตื่นนอนขึ้นมาเพื่อกระซิบข้างหูเธอว่า ข้ารักเจ้า... อย่างไม่มีวันเบื่อหน่าย
สองตาของข้าไม่เคยมองไม่เคยคิดมองสาวอื่น ไม่ว่าหล่อนจะเลิศเลอสวยงามปานใด ...ดีกว่า สวยกว่า เพียบพร้อมกว่า...แต่นั่นไม่ใช่ที่รักของข้า และไม่มีใครแทนที่ได้ และไม่วาอะไรจะเกิดขั้น ข้าจะไม่มีวันทำร้ายเธอ แม้ว่าเธอจะทำร้ายข้าหนักหนาสาหัสก็ตาม ความรักของข้าคือการให้อภัย
สองตาของข้ามีไว้สำหรับจ้องมองเธอดื่มด่ำคนเดียวเท่านั้น
หัวใจดวงนี้คงข้าก็มีเพียงสำหรับเธอหนึ่งเดียว ข้าไม่เว้นแม้แต่วินาทีเดียวในการแอบแนบประคองเธอถ้าโอกาส ที่รัก..ได้โปรดอยู่กับข้า ไม่ว่ายามหลับหรือตื่น
ที่รัก..ข้าเกิดมาเพื่อเจ้าเท่านั้น
และเจ้าก็เกิดมาเพื่อข้าเช่นกัน
“คุณพ่อขา...เราไปเถอะค่ะ” เสียงลูกสาวคนโตบอกข้างหู เธอดูเข้มแข็งมากกวาตัวข้าเสียอีกในเวลานี้...ใช่แล้ว..ชีวิตยังไม่สิ้นก็ต้องดิ้นต่อไป ลาก่อนที่รัก...เจ้าจะอยู่ในหัวใจของข้าตลอดไป
ข้าจะจัดการกับครอบครัวอย่างไรต่อไปเมื่อลูกไร้แม่ ลูกยามหิวโหยจะวิ่งร่ำร้องหาใคร การตายของเธอเหมือนผลักช้าและลูกๆลงในหล่มโพรงลึกล้ำดำมืดไม่เห็นหนทางปีนป่ายขึ้นมาแม้แต่น้อย หัวใจของข้าร้าวรานรอยปริแยกแตกสลายวิ่งแตกแขนงไปตามความรู้สึกอ่อนไหว และกลั่นตัวเป็นความเจ็บปวดในที่สุด
พวกเราเพียงต้องการอาหาร... หัวใจแหลกสลายลงอย่างไม่มีชิ้นดี..บนทะเลน้ำตาและเสียงสะอื้น
เครื่องจักรกลที่คร่าเธอไป ข้าไม่อยากเชื่อว่าเป็นอุบัติเหตุ
มันน่าจะเป็นการจงใจฆาตกรรม
"คุณคะ มีหนูตัวหนึ่งตายติดกับดักอยู่ วานเอาไปทิ้งทีนะคะ...ยี้ขยะแขยง...สงสัยยังเหลืออีกหลายตัวนะ "
"อ้อ..ครับ เดี๋ยวเย็นนี้ผมจะวางกับดักอีก"
ผมมองเข้าไปในสายตาของเหยื่อกับดัก และเริ่มคิดว่าผมกำลังทำอะไรลงไป แล้วก็ทำให้รู้สึกผิดไม่กล้าแม้แต่จะสบตากับหนูในกับดัก ก่อนตายเจ้าหนูคิดอะไรอยู่นะ...ดวงตาที่จ้องมองจากความตายกำลังพยายามบอกอะไร...ก่อนตายคิดอะไรอยู่นะ...ในสมองก้อน้อยๆ...ผมอยากรู้จริงๆ แม้ว่ารู้แล้วจะไม่สบายใจก็ตาม
เรากำลังทำอะไรอยู่บนโลกใบนี้
ถ้าวันหนึ่ง เราจำเป็นต้องวางกับดักหนู ด้วยเหตุผลบางอย่าง และถ้าเราถูกกำจัดด้วยเหตุผลบางอย่างล่ะ จะเป็นอย่างไร
“อย่าลืมปิดประตูหน้าบ้านนะคะที่รัก”
เสียงของภรรยาสาวแว่วมาจากห้องนอน ผมยิ้มกับคำพูดของเธอ ที่รักของผม...ผมไม่เคยลืมหรอกว่าผมรักคุณแค่ไหน เราจะอยู่ด้วยกันจนลมหายใจสุดท้าย
ผมไม่ได้ปิดประตูหน้าบ้าน
เพราะผมไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้จะมีหรือไม่.. ข่าวแผ่นเปลือกโลกจะมีการเลื่อนตัวอย่างรุนแรงในคืนนี้ ผมไม่ได้บอกเธอว่าโลกกำลังวางกับดักเช่นกัน หายนะของโลกเหมือนถูกวางรูปแบบไว้แล้ว และผมรู้.....
ที่รัก...ไม่ว่าวันพรุ่งนี้ จะมีหรือไม่มี ผมจะรักคุณจนลมหายใจสุดท้าย
แล้วผมกีเริ่มเข้าใจว่าสายตาของหนูในกับดัก บอกผมเรื่องอะไร............
............