ผมเชื่อว่า..ทุกท่านต่างก็ผ่านคำๆนี้"ชีวิตต้องสู้"มาไม่มากก็น้อย...
ทั้งในชีวิตตนเองและตามเรื่องราวในสื่อต่างๆ...
ชีวิตต้องสู้ จึงมักพูดถึงเรื่องราวของคนที่ผจญความยากลำบาก...
และต่อสู้จนประสพความสำเร็จ...เป็นต้น...

แต่วันนี้ผมอยากจะให้มุมมองของ"การต่อสู้"อีกแบบ...
เป็นการต่อสู้ของทุกๆท่านจนกว่าจะหมดลมหายใจ..หรือไปจากโลกนี้...
ท่านเคยคิดไม๊ครับ..ว่าชีวิตท่านต้องต่อสู้ตลอดเวลา..และบางครั้งก็แทบจะยอมแพ้..
เพราะมองไม่เห็นทางหรือวิธีเอาชนะเลย..
นั่นคือ...การต่อสู้กับกิเลศของตัวเอง...

เราทุกคนล้วนแต่ต้องต่อสู้กับกิเลศตนเอง..
ต่อสู้กับความอยากได้อยากมีอยากเป็นไม่อยากได้ไม่อยากมีและไม่อยากเป็นของตนเอง..
และต้องต่อสู้ไปจนกว่าจะหมดลมหายใจ...

ท่านอาจารย์ผมสอนว่า..เราต้องต่อสู้จนกว่าจะรู้จักคำว่า"อิสระ"..???
อิสระจากกิเลศที่ควบคุมเราอิสระที่จะเป็นตัวของตัวเอง...
วิธีที่จะเป็นอิสระเช่นนั้นได้ก็ได้เพียงแค่..การฝึกจิต(สมาธิ)..
ต้องฝึกสมาธิจนกระทั่งเกิดปัญญารู้แจ้งว่า..ทุกอย่างมันก็แค่นั้น(อนิจจัง)..
แล้วก็สามารถปล่อยวางสรรพสิ่งที่รัดรึงรอบตัวจึงจะสามารถเป็นอิสระได้...
ไม่เช่นนั้นเราก็ต้อตกเป็นทาษของกิเลศที่สั่งให้เราต้องวิ่งทำโน่นทำนี่อยู่ตลอดเวลา...

เพื่อนๆคิดว่าไงครับ...???


ด้วยความนับถือ..
คนอุบล..

ปอลอ.เพื่อนชาวรดน.ต่างก็ต้องต่อสู่กับความคิดที่นำออกมาฟาดฟันกันไม่จบสิ้นไม่เหนื่อยหน่าย..สู้กันไปอย่างไม่รู้ว่าจะจบสิ้นเมื่อไร..???