เช้าวันนี้ผมใช้เวลานั่งดูภาพยนต์อวตาลหนังดังเมื่อ6ปีที่แล้วในทรูวิชั่น....
แม้จะดูมาหลายครั้งแล้ว แต่เนื้อเรื่องและการถ่ายทำก็ยังชวนตื่นเต้นและติดตาม...
เห็นชาวนาวีช่วยกันปกป้องผืนป่าเพราะเชื่อว่าป่าให้ชีวิต...
ทำให้ผมนึกถึงที่เร็วๆนี้เราคนไทยกลุ่มหนึ่งตัดต้นไม้อายุกว่า100ปีมาทำเฟอร์นิเจอร์ที่คิดว่าเป็นศิลปะ..?????
อะไรคือศิลป์กันแน่....อะไรคือชีวิต..เราโง่หรือฉลาดกันแน่....ที่ทำลายธรรมชาติเพียงเพราะกับสิ่งที่ตนเองคิดว่า..สวยงาม
เรโง่หรือฉลาดกันแน่ที่....ทำลายความสวยงามตามธรรมชาติด้วยคืดว่าตนเองสร้างได้สวยงามกว่า....
เรโง่หรือฉลาดกันแน่ที่...คิดว่าสิ่งที่ตนเองคิดนั้นสามารถทำให้สร้างความสุขกับคนอื่นๆได้ทั้งๆที่เค้าไม่ต้องการ...
เราจึงเห็นคนบ้านเราชอบคิดแทนคนอื่นชอบดูถูกความคิดคนอื่นว่าไม่ฉลาดเหมือนตน...
หนังเรื่องนี้สะท้อนความจริงหลายๆอย่างโดยเฉพาะการเอาเปรียบจากผู้มีอำนาจต่อคนที่ก้อยกว่า....
ที่มักจะยึดเอาสิ่งที่ไม่ใช่ของตนเองด้วยกำลัง...
ดูกี่ทีกี่ทีก็รู้สึกว่าเหมือนบ้านเราเหลือเกินที่ถูกยึดอำนาจเพื่อผลประโยชน์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า.....
กลุ่มนาวีต่อสู้ทั้งๆที่รู้ว่สู้ไม่ได้แต่เพราะความรักในสิ่งที่เค้าอยู่อาศัยมาตั้งแต่บรรพบุรุษเค้าก็สู้...
เราคนไทยด้วยกันไม่รู้จะสู้กันไปอีกนานแค่ไหนระหว่าง"เสรีภาพกับผลประโยชน์..."
ระหว่าง"ประชาธิปไตยกับเผด็จการ"...คงต้องสู้กันไปอีกนานแสนนาน.......
น่าเสียดาย......และน่าสมเพชที่เราต้องมาต่อสู้กันเองฆ่าฟันกันเองเพียงเพราะ...ผลประโยชน์..เท่านั้น...
เราต่างประกาศว่าเรารักชาติรักเผ่าพันธุและแผ่นดินนี้แต่วันนี้ที่เรากำลังทำอยู่...
คือคนกลุ่มหนึ่งพยายามออกกฏระเบียบเพื่อให้อำนาจกลุ่มตนเพื่อปกครองคนส่วนใหญ่และฉกฉวยเอาทรัพยากรที่มีอยู่ไปเป็นของกลุ่นตน....
นี่คือการสร้างรอยร้าวในแผ่นดินนี้....
นี่คือการสร้างความแตกแยกในแผ่นดินนี้....
ที่เป็นลูกระเบิดลูกใหญ่ที่จะระเบิดในแผ่นดินนี้ในอนาคตอันใกล้...
แล้วใครจะหยุดความรุนแรงนี้ในแผ่นดินพุทธภูมิแห่งนี้...
หรือจะปล่อยให้เป็นเช่นนั้นซ้ำแล้วซ้ำอีก......
เพราะระหว่าง"ความอยาก"และ"ความหวงแหน"นั้นไม่สามารถออมชอมกันได้อย่างแน่นอน...
ความอยากทำลายทุกสิ่งยิ่งมีอำนาจก็ยิ่งอยากมากขึ้น...
บ้านเมืองจึงเดือดร้อนลุกเป็นไๆเพราะความอยากที่มีอย่างไม่สิ้นสุดของคน..
จึงต้องผจญกับความหวงแหนของคนที่เป็นเจ้าของเดิมที่ลุกขึ้นมาต่อสู้เพื่รักษาของๆตน..
นี่คือสิ่งที่หนังอวตาลสะท้อนออกมาช่างเสียดสีสังคมไทยยิ่งนัก.....
ผมคงจะอินกับหนังมากไปจนมองเห็นสังคมเราเป็นเช่นนั้น....
วันนี้ขอออกนอกเรื่องการเมืองไปพูดเรื่องหนังอวตาล
ท่านใดที่พลาดโอกาศดูหนังดีๆดช่นนี้ควรหาโอหาศดูนะครับ...
รับรองประทับใจครับว่าเนื้อหาช่างเหมือนบ้านเรายิ่งนัก....
คนอุบล
คุณว่า....สิ่งที่เราทำกันอยู่นี้..โง่หรือฉลาด..????? คนอุบล
แม้จะดูมาหลายครั้งแล้ว แต่เนื้อเรื่องและการถ่ายทำก็ยังชวนตื่นเต้นและติดตาม...
เห็นชาวนาวีช่วยกันปกป้องผืนป่าเพราะเชื่อว่าป่าให้ชีวิต...
ทำให้ผมนึกถึงที่เร็วๆนี้เราคนไทยกลุ่มหนึ่งตัดต้นไม้อายุกว่า100ปีมาทำเฟอร์นิเจอร์ที่คิดว่าเป็นศิลปะ..?????
อะไรคือศิลป์กันแน่....อะไรคือชีวิต..เราโง่หรือฉลาดกันแน่....ที่ทำลายธรรมชาติเพียงเพราะกับสิ่งที่ตนเองคิดว่า..สวยงาม
เรโง่หรือฉลาดกันแน่ที่....ทำลายความสวยงามตามธรรมชาติด้วยคืดว่าตนเองสร้างได้สวยงามกว่า....
เรโง่หรือฉลาดกันแน่ที่...คิดว่าสิ่งที่ตนเองคิดนั้นสามารถทำให้สร้างความสุขกับคนอื่นๆได้ทั้งๆที่เค้าไม่ต้องการ...
เราจึงเห็นคนบ้านเราชอบคิดแทนคนอื่นชอบดูถูกความคิดคนอื่นว่าไม่ฉลาดเหมือนตน...
หนังเรื่องนี้สะท้อนความจริงหลายๆอย่างโดยเฉพาะการเอาเปรียบจากผู้มีอำนาจต่อคนที่ก้อยกว่า....
ที่มักจะยึดเอาสิ่งที่ไม่ใช่ของตนเองด้วยกำลัง...
ดูกี่ทีกี่ทีก็รู้สึกว่าเหมือนบ้านเราเหลือเกินที่ถูกยึดอำนาจเพื่อผลประโยชน์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า.....
กลุ่มนาวีต่อสู้ทั้งๆที่รู้ว่สู้ไม่ได้แต่เพราะความรักในสิ่งที่เค้าอยู่อาศัยมาตั้งแต่บรรพบุรุษเค้าก็สู้...
เราคนไทยด้วยกันไม่รู้จะสู้กันไปอีกนานแค่ไหนระหว่าง"เสรีภาพกับผลประโยชน์..."
ระหว่าง"ประชาธิปไตยกับเผด็จการ"...คงต้องสู้กันไปอีกนานแสนนาน.......
น่าเสียดาย......และน่าสมเพชที่เราต้องมาต่อสู้กันเองฆ่าฟันกันเองเพียงเพราะ...ผลประโยชน์..เท่านั้น...
เราต่างประกาศว่าเรารักชาติรักเผ่าพันธุและแผ่นดินนี้แต่วันนี้ที่เรากำลังทำอยู่...
คือคนกลุ่มหนึ่งพยายามออกกฏระเบียบเพื่อให้อำนาจกลุ่มตนเพื่อปกครองคนส่วนใหญ่และฉกฉวยเอาทรัพยากรที่มีอยู่ไปเป็นของกลุ่นตน....
นี่คือการสร้างรอยร้าวในแผ่นดินนี้....
นี่คือการสร้างความแตกแยกในแผ่นดินนี้....
ที่เป็นลูกระเบิดลูกใหญ่ที่จะระเบิดในแผ่นดินนี้ในอนาคตอันใกล้...
แล้วใครจะหยุดความรุนแรงนี้ในแผ่นดินพุทธภูมิแห่งนี้...
หรือจะปล่อยให้เป็นเช่นนั้นซ้ำแล้วซ้ำอีก......
เพราะระหว่าง"ความอยาก"และ"ความหวงแหน"นั้นไม่สามารถออมชอมกันได้อย่างแน่นอน...
ความอยากทำลายทุกสิ่งยิ่งมีอำนาจก็ยิ่งอยากมากขึ้น...
บ้านเมืองจึงเดือดร้อนลุกเป็นไๆเพราะความอยากที่มีอย่างไม่สิ้นสุดของคน..
จึงต้องผจญกับความหวงแหนของคนที่เป็นเจ้าของเดิมที่ลุกขึ้นมาต่อสู้เพื่รักษาของๆตน..
นี่คือสิ่งที่หนังอวตาลสะท้อนออกมาช่างเสียดสีสังคมไทยยิ่งนัก.....
ผมคงจะอินกับหนังมากไปจนมองเห็นสังคมเราเป็นเช่นนั้น....
วันนี้ขอออกนอกเรื่องการเมืองไปพูดเรื่องหนังอวตาล
ท่านใดที่พลาดโอกาศดูหนังดีๆดช่นนี้ควรหาโอหาศดูนะครับ...
รับรองประทับใจครับว่าเนื้อหาช่างเหมือนบ้านเรายิ่งนัก....
คนอุบล