ในหทัย ร้อนรุม ดังไฟเผา
คิดแค้นเฝ้า ฝังใจ ไม่จางหาย
หากปล่อยไว้  คงสุมใจ ทรมานกาย
ไฟแค้นไหม้ เผาฤทัย ตายทั้งเป็น

หากจะเย็น เช่นน้ำ คงมิได้
หากจะไหล เหมือนสายลม คงมิไหว
หากจะแพ้ โดยมิรบ คงกลัดใจ
คงมิยอม แพ้พาย หัวใจเธอ

แต่ความรัก คงยาก ที่จะฉุด
หากหยุด เหนี่ยวรั้ง คงมิไหว
เมื่อรักเธอ แล้วรักมัน ยังฝังใจ
คงก็ปล่อย ให้รักเผา หัวใจ
มอดไหม้ไปเอง