.................................เหมือนดวงใจแตกยับดับลงแล้ว
                                 เหมือนดวงแก้วสิ้นสูญไปไม่เห็นค่า
                                 ความเจ็บช้ำย้ำเตือนในอุรา...
                                 เมื่อเวลา..เราใกล้ดับ..ลาลับไป

  อยู่เหมือนคนไร้หัวใจ..ช่างเจ็บนัก
  มีความรัก..ต้องขื่นขมตรมหมองไหม้..
  คำสัญญา..เหมือนลมพัดสะบัดไกว
  เลือนหายไปพร้อมกับ..คำรักลวง

                                   มีแค่เพียงลมหายใจ..แต่ไร้รัก
                                   สุดจะหักใจระทม...จมในบ่วง
                                   ความเจ็บปวดเกาะกุมสุมในทรวง
                                   อยู่ในห้วงแห่งทุกข์...รุกเข้ามา...

  เมื่อสุดท้ายรักขม..ตรมเศร้าหมอง
  เมื่อเค้ามอง...รักเราไม่มีค่า...
  เราแค่เพียง..หมากขั้นกั้นเวลา
  ที่เค้ามา..หลอกให้รัก..แล้วผลักไป..

                                     ต่อไปนี้คงมีแค่ชีวิต....
                                     ที่ตามติดตัวตนทนหมองไหม้..
                                     เหลือแค่เพียงเศษเสี้ยว..ลมหายใจ
                                     ที่สูญไปคือหัวใจ..เมื่อไร้เธอ  

                                                       "  เพ็ญพิชญา "