ดังเพลิงลามเผาไหม้สุมในทรวง
แรงทะลวงพลุ่งพล่านลาญแหลกเหลว
ใครจะคิดเป็นน้ำมือถือคนเลว
ดุจดังเปลวไฟผลาญหาญต่อกร

ถึงจะเจ็บก็เจ็บดังพญาเสือ
เจ็บแล้วจำไม่เผื่อให้สังหรณ์
มันผู้ใดทำไว้พึงสังวร
ไฟจะย้อนเผากลืนคืนกลับกัน

ในความแค้นคู่แค้นจำแม่นจิต
ในชีวิตไม่ลืมเปลี่ยนแปรผัน
หากมีใครผล่าผลาญทำลายกัน
ต้องมีวันฝ่ายนั้นได้ปราชัย

ทำเพียงหนึ่งตอกกลับหมื่นแสนเท่า
เคยขลาดเขลาแพ้พ่ายและหวั่นไหว
โง่ครั้งเดียวเจ็บครั้งเดียวไม่อภัย
ชีพดับไปเพลิงแค้นไม่ลดรา

เจ็บนี้จำจดจารในใจ
จรดรอยแม้นไฟล้างสี่หล้า
ฟังไว้เถิดสาบานไว้ในวาจา
จะตามล้างตามล่าทุกชาติไป