ผลงานใหม่ของอาจารย์หน้าใหม่ ที่ผมเพิ่งจะเคยได้ยินชื่อ Hiiragi Takumi ส่วนอันนี้ก็เป็นผลงานแรกเลย (เท่าที่หาข้อมูลมา)

สำหรับเรื่องนี้ จะเป็นแนวแฟนตาซี สายหลัก ฮาเร็ม (น่าจะ) ที่มีจุดเด่นคือพระเอกเป็นสายป้องกัน

สำหรับจำนวนเล่ม ปัจจุบันก็เห็นมีอยู่ 3 เล่มแล้ว

ยังไงสนใจสายหลัก ผมว่าเรื่องนี้ก็ไม่เลวนะ



เนื้อเรื่องย่อ

<<เปลวเพลิง>> --- อาวุธที่ก่อร่างวัตถุจากวิญญาณด้วยพลังแห่งแห่งจิตใจ ผม โคโคโนเอะ โทโอรุ ได้รับพลังนั้นซึ่งกล่าวกันว่ามีทุกพันคน จะมีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น เพราะฉะนั้นผมจึงได้ตัดสินใจที่จะเข้าเรียนยังวิทยาลัยโคเรียวซึ่งเด่นในเรื่องของ <<เปลวเพลิง>> และยังเป็นโรงเรียนสอนเทคนิคการต่อสู้อีกด้วย แต่ด้วยเหตุผลบางประการ <<เปลวเพลิง>> ของผมไม่ได้ปรากฏรูปออกมาเป็นอาวุธ แต่เป็นเครื่องป้องกัน นั่นก็คือ <<โล่>>



[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

คาดว่าจะเป็นนางเอก เพราะโป๊ตั้งแต่เล่มแรก

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้Prologue

<<Absolute Duo>> ------.
ผมไม่มีแม้แต่เวลาที่จะมาถามถึงความหมายของคำๆ นี้
“-------อั๊ก!!”
ตราประทับที่เรียกว่า <<Astar (รอยสลักแห่งดวงดาว)>>  ปรากฏบนแผ่นอกของผม พร้อมกับปลดปล่อยไอร้อนที่รุนแรงออกมา
ด้วยไอร้อนที่รุนแรงส่งผ่านไปทั่วร่างกาย ทำให้ผมหายใจติดขัดเอามากๆ
ประสาทสัมผัสทั่วร่างกายบิดงอไปมา เหมือนกับถูกเปลวเพลิงจากนรกแผดเผา
ยังก็แล้วแต่ นี่คือพิธรกรรม
พลังที่ยิ่งใหญ่เหนือมนุษย์ ----- ขั้นตอนที่จะรับเอาพลังงานบริสุทธิ์ของ <<Luciful (แสงพิสุทธิ์)>> เข้ามาสู่ร่าง
“อุ๊ก...อ่า...อ๊ากกกก!”
ผมได้กรีดร้องออกมา แสดงถึงความเจ็บปวดที่เนื้อหนังและกระดูกได้ถูกแผดเผา
เรียกได้ว่า ทั่วทั้งร่างกายนั้นถูกปกคลุมไปด้วย <<เปลวเพลิง>>
แต่ผมจะยอมหยุดแค่นี้ไม่ได้
เพราะว่าผมจะไม่ได้รับในพลังที่ต้องการหากไม่สามารถอดทนต่อ <<เปลวเพลิง>> นี้ได้
(ผม...ผมมีเป้าหมายที่ต้องทำให้สำเร็จ!!)
ใช่แล้ว ผมจะไม่ยอมหยุดจนกว่ามันจะสำเร็จ
และด้วยเหตุผลนี้ ผมจะต้องควบคุม <<เปลวเพลิง>> ที่บ้าคลั่งนี้ให้จงได้
ไม่สิ ผมต้องทำได้แน่
เพราะว่า <<เปลวเพลิง>> นี้ ------- คือ <<วิญญาณ>> ของผม
“โอ้วววววววว!!”
ผมตะโกนออกไปด้วยแรงทั้งหมดที่มี แล้วยกกำปั้นที่ห่อหุ้มไปด้วย <<เปลวเพลิง>> ของผม
“<<จงลุกโชน>>!!”
สิ่งนั้นตอบสนองต่อ <<วจนะจำเพาะ>> จากนั้น <<เปลวเพลิง>> ที่ห่อหุ้มไปทั่วร่างกายของผมได้ลุกโชนยิ่งขึ้นไปอีก จนเหมือนกับจะแผดเผาตัวผมให้เหลือเพียงธุลี ล้อมรัดรอบแขนของผมเหมือนกับงู แล้วสาดแสงสว่างจ้าออกมา
“อึก...!”
ด้วยแสงสว่างนั้น ดวงตาของผมไม่อาจที่จะทนรับแสงไว้ได้และ------
ในที่สุดแสงนั้นก็ดับลง ผมจึงลืมตาขึ้นสังเกตที่แขนของตัวเอง แล้วก็ต้องตกใจกับสิ่งที่เห็น
<<เปลวเพลิง>> ของผมเปลี่ยนไปกลายเป็น <<โล่>>
“นี่คือ <<เปลวเพลิง>> ของผม...?”
“<<Irregular (สิ่งซึ่งผิดเพี้ยน)>> นั่นคือชื่อที่ฉันนิยาม”
บุคคลซึ่งคอยดูตัวผมอย่างเงียบๆ มาตลอดจนกระทั่งคำพูดสุดท้ายที่ผมพูดออกมา
ทั้งชั่วร้าย และอัปมงคล
เป็นคำที่ผมนึกได้เมื่อมองดูเด็กสาวตัวเล็กในชุดโกธิคนี้
<<Irregular>> ------ มีเพียงเหตุผลเดียวเบื้องหลังคำกล่าวของเด็กหญิง
โดยตามปกติแล้ว <<เปลวเพลิง>> เคยถูกนิยามว่าเป็น <<วิญญาณ>> ซึ่งก่อร่างขึ้นเป็นอาวุธ
เพียงแต่ว่า สิ่งซึ่งก่อร่างวัตถุขึ้นมาที่แขนขวาของผม กลับกลายเป็นเครื่องป้องกันไม่ผิดแน่
เนื้อเหล็กซึ่งทั้งหนัก หนา และแข็งแรงนี้ ให้ความรู้สึกแข็งแกร่งจนไม่สามารถที่จะแตกหักหรือทะลุผ่านไปได้เป็นแน่
(-ดันกันจริงๆ)
สำหรับตัวผมซึ่งไม่สามารถที่จะปกป้องอะไรได้เลย กลับได้รับ <<โล่>> อันเป็นสัญลักษณ์แห่งการป้องกัน
ทำให้พาลนึกถึงเรื่องในอดีตที่ไม่สามารถจะย้อนกลับไปได้ -----------
เด็กสาวในชุดคลุมสีดำก็ได้หยุดผมที่กำลังอยู่ในภวังค์
“ไปได้แล้ว ไปยังเส้นทางที่ <<โล่>> นั้นจะนำพาคุณไป... แล้วฉันจะคอยเชยชม”
ในระหว่างที่เสียงหัวเราะของเธอดังก้อง เด็กหญิงก็ค่อยๆ เลือนหายไปกับความมืด
หลงเหลือไว้เพียงความเงียบงัน
และนี่ก็คือจุดเริ่มต้นของผม ----- เรื่องราวของ โคโคโนเอะ โทโอรุ