เหตุเกิด ณ ชาพยอม สาขานครชัยศรี คือแบบว่าเสียความรู้สึกจริงๆ
ตั้งใจอยากกินชาพยอมสักนึงแก้ว จึงเดินเข้าไปสั่งชามะนาวด้วยความอยาก
พนักงานเหลือบตามองบน กับตอบว่า : ได้แค่แก้วเดียว ส่วนเราตอบกับว่า : ค่า
แล้วเราก็ก้มมองดูเงินในกระเป๋าเสื้อ พบว่ามีแบงค์พัน 1 ใบ และแบงค์ยี่สิบ 1 ใบ (แต่ชามะนาว ราคา 25 บาท)
จึงรีบบอกพนักงานว่า : โทษนะคะมีแบงค์พันอะคะ คุณมีทอนไหม? พร้อมควักเงินออกมาให้เค้าดู มีอยู่เท่านี้ (ซึ่งเวลาที่เกิดขึ้นก็เย็นมากแล้วทางร้านก็น่าจะมีทอน) ด้วยความอยากกินจริงๆ แล้ว...อืม! ไม่คิดว่าคำตอบที่ได้จะเป็น....
พนักงาน (มองเหยียดประมาณว่าทำไมไม่เตรียมมาให้เรียบร้อย) คำตอบที่ได้ : ไม่มีเศษเหรอ (พูดคำนี้ประมาณ 3 รอบ) ด้วยเสียงไม่พอใจ
เรารีบหันหน้าออกจากร้านเพื่อที่จะไปหาทางแลกเศษเงินมาซื้อชามะนาว ราคา 25 บาท เพราะเราสั่งเขาทำไปแล้ว (ถามว่าเราต้องไปแลกให้เค้าด้วยหรอวะ)
แล้วเพอิญสามีขับรถมารับหน้าร้านพอดีจึงเดินไปเปิดเก๊ะหน้ารถเพื่อหยิบเหรียญ 5 มาจ่าย พอเอาไปให้เขาพอเขาเห็นเงินพอดีเขาก็พูดจาดีขึ้น เขาก็ : ขอบคุณ
ปล.แต่ความคิดเราเหมือนลำบากอะ สรุปคือเราผิดใช่ไหมที่ไม่มีเงินซื้อชาพอดีกับราคาปะ? รัฐบาลต้องผลิตแบงค์ 25 บาทปะ? เรามองว่าเป็นงานบริการความพึงพอใจของลูกค้าคือประโยชน์สูงสุดปะ? แก้วต่อเราจะซื้อที่ไหนก็ได้ที่ไม่ใช่ชาพยอม
มีใครเจอแบบนี้บ้างไหมค่ะ

ปล.ยืมเพื่อนมาตั้งกระทู้