ประมาณว่าห้ามผมพูดคำไม่ได้ คำหยาบ อะไรประมาณนี้

มีอยู่ว่า ครั้งหนึ่ง ผมพาครอบครัวไปเที่ยว ก็มี แฟนผม ลูกชาย แม่ยาย น้องแม่ยาย ก็นั่งรถไปด้วยกัน อยู่ๆมีรถขับปาดหน้าผม ผมก็ตกใจ ก็เลยบ่นเชิงด่าไปว่า
ผม...."ไอ้เห้ แม้มขับรถยังไง จะรีบไปตายห่านที่ไหน!"
แม่ยาย...."ตั๋วอู้อันหยัง ลูกตั๋วก็นั่งอยู่เพ้ เด๊กมันกำลังจ๋ำ อู้บ่มีกำกึ๋ด" (แม่ยายเป็นคนเหนือครับ ไม่ต้องตกใจเดี๋ยวผมแปลให้ ก็ประมาณว่า พูดอะไร คำไม่ดีเดี๋ยวลูกจำไปใช้อะไรประมาณนี้ครับ)

โอเค้ผมผิด.....ผมเก็บความเจ็บบวดไว้แต่ในใจ ไม่กล้าว่าอะไรหรือเถียงอะไรครับ

แต่ พอตกเย็นได้เวลาตั้งโต๊ะกินข้าว ก็นั่งกินกันปกติธรรมดา มีแม่ยาย แฟน ลูก ผม กับข้าวก็มีหลายอย่าง แต่บางอย่างก็เป็นของเมื่อตอนบ่ายหรือกับข้าวเก่า แฟนผมเขาไม่ได้อุ่น แม่ยายผมก็บ่นๆ
แม่ยาย...กิ๋นบ่ใจ๊ลำ เย็นยังกะ Hee เสือ
ผม....ห๊ะ..! (ได้แต่นึกอยู่ในใจ นี่แม่เคยจับของเสือด้วยรึ ดีที่ลูกชายผมไม่ย้อนถาม ว่าไอ้ของเสือมันเป็นยังไง ผมนี่ตอบไม่ถูกเลย)


อีกเรื่อง กำลังจะนอน ผมออกมานอนตรงห้องโถง ส่วนห้องนอน ก็มี แม่ยาย แฟน ลูกชาย คือห้องนอนผมติดแอร์ก็อยากให้นอนกันสบายๆ เพราะห้องไม่กว้างมาก ผมเลยออกมานอนข้างนอกแทน พอดีไฟดับ ก็มีเสียงบ่นของแม่ยายผมอีกแล้ว

แม่ยาย...."ไฟฉายจะอี๊ บ่ได๋ซื้อมาแห๋มเน้อ ส่องบ่หัน Hee หัน Tad (สะกดอยากแท้)" (ไฟฉาบแบบนี้ ไม่ต้องซื้อมาอีกนะ ส่อง เออ..เอ่อ..เอาเป็นว่าส่วนนั่นก็แล้วกันนะครับ )

ผมนี่ตัวสั่นเลย ทำอะไรไม่ได้นอนจากนอนกัดแขนตัวเองไม่ให้ขำก๊ากออกมา


มีมนุษย์ลูกเขยที่โดนมนุษย์แม่ยายกระทำเยี่ยงนี้แบบผมหรือเปล่าครับ ผมนี่เศร้า