ขึ้นชื่อว่าแม่ยายนี่ ผมแทบจะอารมณ์ขึ้นอีกรอบ
บอกก่อนนะว่าอารมณ์ตอนนี้
- เต็มไปด้วยความโกรธ
- น่ารังเกียจ
- ระดับอารมณ์ เกิน 1000 เปอเซ็น
- อยากตะโกนดังๆ เลย ว่า แต่พูดได้แค่ ครับ
เริ่มเลยละกัน .......
( ก่อนเกิดเรื่อง ) สปอยความเป็นมาคร่าวๆ
ผมกับแฟนคบกันมานาน และหลังจากตกลงแต่งงานกัน เราก็มีเป้าหมายหลายอย่างที่จะทำ ซึ่งทุกอย่างล้วนแต่ต้องใช้ทุน และเราก็มีลูกในครรห์ ได้ 3 เดือน
แต่สิ่งที่ยังค้างคาอยุ่คือ หนี้สินของพ่อแม่ฝั่งแฟน ซึ่งทั้งหมดตกอยุ่ที่แฟนผมเป็นคนจัดการให้หมดและให้เงินแม่เพื่อใช้จ่ายแทบนับไม่ถ้วนเพราะแม่จะขอทีนึง สองพันบ้าง ห้าพันบ้าง สองสามวันครั้ง ผมเองก็ทำงานด้วย เงินของเราก็คือกระเป๋าเดียวกัน ผมได้แต่บอกในใจว่า เขาก็เป็นพ่อแม่เราเหมือนกันเราก็ต้องช่วย เราจึงมาคุยกันว่าหลังจากที่สร้างบ้านและจ่ายหนี้ให้พ่อแม่เสร็จ จะเอาทุนต้องมาเปิดธุรกิจของเราบ้าง
แต่แล้วความโกรหลก็เกิด !!!!!
เมื่อเวลาเย็นบ่ายสี่โมง ผมเข้าห้องน้ำทำธุระ ได้มีเสียงดังขึ้นภายในบ้าน ผมนึกว่ามีใครมาทำอะไรก็รีบออกมาจากห้องน้ำ และวิ่งเข้าไปหยิบมีดพับ ในห้องนอน จากนั้นออกมาดูสถานะการณ์ แฟนผมวิ่งสวนเข้ามาและร้องไห้ทั่งน้ำตาเข้าไปในห้องนอน ผมจึงออกไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น ในสถานที่เห็นมี แม่ยาย น้องชายแฟน ( รูปร่างน้องชาย เป็นคนตัวใหญ่ อ้วน ผิวดำ ผมกระเซิง ) และแม่เลี้ยงเด็ก
ผมจึงสอบถามปัญหาว่ามันเกิดอะไรกัน
ทุกคนได้แต่เงียบและไม่มีใครตอบปัญหา..... ผมจึงเน้นถามที่แม่ยายว่ามันเกิดอะไร
ผม : แม่ มีอะไรกัน มีปัญหากันหรอไง
แม่ยาย : ไม่มีอะไรแค่เรื่องเล็กๆ น้อยๆ
ผม : แล้วทำไมต้องเสียงดังกัน แล้วทำไมขวัญ ( แฟนผม ) มันวิ่งริองไห้ไปอย่างนั้น
แม่ยาย : .......... ( เงียบไปพักใหญ่ ) .... ก็ไอสัญชัย ไปถีบมันล้มไปชนกับโต๊ะ
รู้แค่นั้น ผมแทบอยากเอามีดที่ติดมา กำจนแน่น หูตาเดือด แต่ก็ยังตั้งสติแล้วถามกลับไป
ผม : ทำไมต้องทำอย่างนั้นด้วย ไอขวัญมันก็ท้องอยู่
น้องชาย : .... ( เงียบ )
แม่ยาย : ก็ไอขวัญ มันมาโวยวายว่าสัญชัยไม่ยอมทำงาน ไอสัญชัยก็เลยเก็บอารมณ์ไม่ได้เลยสติแตก
ผม : ยังไงก็ไม่ควรไปทำอย่างนั้นหรือเปล่า ....
จากนั้นผมก็เข้ามาดูแลแฟนที่กำลังท้องและถามว่าทำไมเรื่องมันเป็นยังไง
ผม : ตัว เรื่องราวมันเป็นยังไงเล่ามาได้ไหม
แฟน : ( เล่าพร้อมน้ำตา ) ตอนแรกแม่โทรเข้ามาบอกว่า มีคนอยากเจอหน้า ให้ออกมาเจอที่ห้องรับแขกด่วน พอไปไม่ทันได้พูดสักคำ แม่บอกให้เอาเงินมาจ่ายหนี้ที่แม่ยื่มมา และบอกว่าให้จ่ายหใ้หมดเลยนะจะได้ไม่ค้างคาอีก
...แค่นั้นแฟนผมก็วีนแตกเลยเพราะหนี้ทั้งหมดที่จ่ายมาก็ยังไม่พอ รวมทั้ง แม่ไปยื่มใครมาอีก ทำไมแฟนวีนถึงน้องชายที่ไม่ค่อยได้ช่วยงาน มั่วแต่เล่นเกมส์ไปวันๆ
ทำให้น้องชายเกิดอาละวาดมีปากเสียง และทำร้ายร่างกาย ด้วยการ ถีบเข้าไปที่หน้าท้อง กระเด็นไปชนโต๊ะแล้วล้มลง แฟนผมรับไม่ได้กับการกระทำ เลยวิ่งเข้าห้องไปร้องไห้
ผมเองได้แต่บอกว่า เจ็บตรงไหนปวดตรงไหนบ้าง และตัดสินใจจะพาไปตรวจอาการที่โรงพยาบาล หลังจากจัดเตรียมข้าวของเพื่อออกไปตรวจ ทำให้รู้ว่าไม่ไหวกับคนในครอบครัวนี้ทั้ง พ่อแม่น้องชาย เพราะไม่มีใครเลยที่ถามว่า "อาการเป็นยังไง" มีแต่ห่วงเรื่องตัวเองทำแต่เรื่องตัวเอง
พอตกเข้า 1 ทุ่มในวันเดียวกัน ผมกำลังจะออกจากบ้านนั้งรอแฟนอยู่ห้องรับแขกกับแม่เลี้ยง แม่ยายเดินเข้าเดินออกและทำหน้าฉุนเฉียวอยู่ ผมเลยไม่คิดจะคุยด้วยเพราะปัญหาที่ทำให้แฟนเจ็บตัวก็เพราะมาจาก แม่ยาย เนี่ยแหละ ถ้าไม่โยนปัญหาหนี้สินมาที่แฟน ก็คงไม่มีเรื่องต้องเจ็บตัวอย่างนี้
" เริ่มประเด็น แม่ยายตัวแสบ "
แม่ยาย : เห้ยยย ไอสัญชัยอยุ่ไหน
ผม,แม่เลี้ยง : ...... ( เงียบ เพราะไม่มีใครอยากยุ่ง )
แม่ยาย : (เดินเข้ามานั้ง และใช้น้ำเสียงดังแบบ ตะคอกกึ่งไม่พอใจที่ไม่ตอบ ) เห้ยย ไอสัญชัยใันไปไหน
ผมทนแทบไม่ไหวแล้วจริงๆ มาอยุ่เหมือนเป็นคนใช้ทำไมต้องตะคอกไม่เข้าใจ แต่ก็เก็บอารมณ์ได้อยู่แล้วตอบไป
ผม : ไม่รุแม่ ใครจะไปรู้ละว่ามันไปอยุ่ไหน ไม่ได้ติดตามมันตลอด
แม่ยาย : อ้าว ไอนี่
ผม : แม่ หัดดูหน่อยว่าตอนนี้สถานการณ์เขาทำอะไรกันอยู่ แม่จะมานั้งถามๆ สั่งๆ ให้ได้เลยแล้วมาใช้เสียงตะคอกใส่ มันใช้ไม่ได้
แม่ยาย : กุถามว่า สัญชัยมันไปไหน แล้วจะทำไม
ผม : ไม่เอาละ แม่คุยกับคนไม่รู้เรื่องละ
แม่ยาย : ( ขึ้นเลย )
หาว่ากุคุยกับคนไม่รู้เรื่องหรือยังไง นี่
คิดว่ากุไม่ใช่คนหรอ หาว่ากุเป็นสัตว์ไง
แค่นั้นแหละผมกับแม่ยายก็เถียงได้สักพักขึ้นกุๆ
ๆ แล้วแฟนก็ออกมาและให้ผมไปเอาของในห้องให้หน่อย ผมกำลังเดินจากไป
แม่ยาย : ไอ
ถ้ากรุเป็นสัตว์ พ่อแม่ก็สัตว์เหมือนกัน
เอาละครับประโยคนี้แหละที่กุหรอ เห้ยๆ.. - - ไม่ใช่
ผมเป็นคนที่เซ้นซิทีคครับ กับการที่ใครจะมาว่าพ่อว่าแม่แทบไม่ได้ แม้แต่แฟนผมก็ยังรู้เพราะก่อนที่ผมจะคบ ผมบอกแฟนไว้อย่างเดียวเลยว่าเรื่องอะไรก็ทำใจได้แต่ถ้าเรื่อง พ่อแม่ ขึ้นมาผมไม่ยอมใครเด็ดขาด
ผมเดินกรูเข้าไปหาแม่ยาย พร้อมบอกว่า "มาว่าพ่อแม่กุหรอ ไอห่าลาก " แม่ยายก็ไม่ยอมพร้อมยกเก้าอี้จะฟาด ผมยิ่งขึ้นเลย ตอนนั้น แฟน ผม แม่ยาย แม่เลี้ยง แม่บ้าน อยุ่ในสถานการณ์
ผมเอามือปัดเก้าอี้ที่แม่ยายจะฟาดเข้ามาและเอามือจับไปที่ต้นคอ (เน้นว่า ไม่ได้บีบอะไรเลย ) พร้อมกดลงกับพื้นและหัวก็โขกกับพื้น ผมกระโดดขึ้นค่อมเลยและบอกว่า " พ่อแม่กุ คนอย่างไม่มีสิทธ์ จะมาว่า "
จากนั้นแฟน แม่บ้าน ก็เข้ามาห้าม
เรื่องราวนี่ก็เลวร้ายมากขึ้น เมื่อหลังจากที่ผมพาแฟนไป โรงพยาบาล น้องชายมารับรู้จากแม่ยาย ก็เกิดโทสะ หาว่า ผมไปด่าแม่ยายก่อน และทำร้ายร่างกาย
โดยที่เจ้าตัวไม่ได้ฟังความอีกข้าง พร้อมตัว พ่อตามาทีหลัง ทำให้เรื่องราวตอนนี้ ผมเข้าไปที่บ้านแฟนไม่ได้ และน้องชายขู่จะฆ่ากันเลย เพราะโทษฐานไปทำร้ายแม่
ผมเลยอยากถามว่า
1. ตั้งแต่เกิดเรื่อง ใครเป็นต้นเหตุของเรื่อง
2. ใครที่กำลังรับผิดชอบความทุกข์ของในบ้าน
3. ใครที่ควรระงับอารมณ์
4. ใครมาดูถูก และสิทธิของคนความเห็นใจมันอยุ่ไหน
5. ไม่มีเลยสักคนที่เป็นห่วงเด็กในท้อง บอกจากตัวเอง
เรื่องนี้แชร์ได้นะครับ เผื่อให้คนที่มีปัญหาแบบเดียวกับผมมาช่วยแก้ไขปัญหา
ตอนนี้ผมได้แต่จ่ายบอดี้การ์ด มาคุ้มกันแล้วครับ บอกเลยว่าผมไม่ได้ครอบครัวใหญ่โตนะครับ
--------------------------------------
แม่ยายตัวแสบ... ใครรับได้บ้าง
บอกก่อนนะว่าอารมณ์ตอนนี้
- เต็มไปด้วยความโกรธ
- น่ารังเกียจ
- ระดับอารมณ์ เกิน 1000 เปอเซ็น
- อยากตะโกนดังๆ เลย ว่า แต่พูดได้แค่ ครับ
เริ่มเลยละกัน .......
( ก่อนเกิดเรื่อง ) สปอยความเป็นมาคร่าวๆ
ผมกับแฟนคบกันมานาน และหลังจากตกลงแต่งงานกัน เราก็มีเป้าหมายหลายอย่างที่จะทำ ซึ่งทุกอย่างล้วนแต่ต้องใช้ทุน และเราก็มีลูกในครรห์ ได้ 3 เดือน
แต่สิ่งที่ยังค้างคาอยุ่คือ หนี้สินของพ่อแม่ฝั่งแฟน ซึ่งทั้งหมดตกอยุ่ที่แฟนผมเป็นคนจัดการให้หมดและให้เงินแม่เพื่อใช้จ่ายแทบนับไม่ถ้วนเพราะแม่จะขอทีนึง สองพันบ้าง ห้าพันบ้าง สองสามวันครั้ง ผมเองก็ทำงานด้วย เงินของเราก็คือกระเป๋าเดียวกัน ผมได้แต่บอกในใจว่า เขาก็เป็นพ่อแม่เราเหมือนกันเราก็ต้องช่วย เราจึงมาคุยกันว่าหลังจากที่สร้างบ้านและจ่ายหนี้ให้พ่อแม่เสร็จ จะเอาทุนต้องมาเปิดธุรกิจของเราบ้าง
แต่แล้วความโกรหลก็เกิด !!!!!
เมื่อเวลาเย็นบ่ายสี่โมง ผมเข้าห้องน้ำทำธุระ ได้มีเสียงดังขึ้นภายในบ้าน ผมนึกว่ามีใครมาทำอะไรก็รีบออกมาจากห้องน้ำ และวิ่งเข้าไปหยิบมีดพับ ในห้องนอน จากนั้นออกมาดูสถานะการณ์ แฟนผมวิ่งสวนเข้ามาและร้องไห้ทั่งน้ำตาเข้าไปในห้องนอน ผมจึงออกไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น ในสถานที่เห็นมี แม่ยาย น้องชายแฟน ( รูปร่างน้องชาย เป็นคนตัวใหญ่ อ้วน ผิวดำ ผมกระเซิง ) และแม่เลี้ยงเด็ก
ผมจึงสอบถามปัญหาว่ามันเกิดอะไรกัน
ทุกคนได้แต่เงียบและไม่มีใครตอบปัญหา..... ผมจึงเน้นถามที่แม่ยายว่ามันเกิดอะไร
ผม : แม่ มีอะไรกัน มีปัญหากันหรอไง
แม่ยาย : ไม่มีอะไรแค่เรื่องเล็กๆ น้อยๆ
ผม : แล้วทำไมต้องเสียงดังกัน แล้วทำไมขวัญ ( แฟนผม ) มันวิ่งริองไห้ไปอย่างนั้น
แม่ยาย : .......... ( เงียบไปพักใหญ่ ) .... ก็ไอสัญชัย ไปถีบมันล้มไปชนกับโต๊ะ
รู้แค่นั้น ผมแทบอยากเอามีดที่ติดมา กำจนแน่น หูตาเดือด แต่ก็ยังตั้งสติแล้วถามกลับไป
ผม : ทำไมต้องทำอย่างนั้นด้วย ไอขวัญมันก็ท้องอยู่
น้องชาย : .... ( เงียบ )
แม่ยาย : ก็ไอขวัญ มันมาโวยวายว่าสัญชัยไม่ยอมทำงาน ไอสัญชัยก็เลยเก็บอารมณ์ไม่ได้เลยสติแตก
ผม : ยังไงก็ไม่ควรไปทำอย่างนั้นหรือเปล่า ....
จากนั้นผมก็เข้ามาดูแลแฟนที่กำลังท้องและถามว่าทำไมเรื่องมันเป็นยังไง
ผม : ตัว เรื่องราวมันเป็นยังไงเล่ามาได้ไหม
แฟน : ( เล่าพร้อมน้ำตา ) ตอนแรกแม่โทรเข้ามาบอกว่า มีคนอยากเจอหน้า ให้ออกมาเจอที่ห้องรับแขกด่วน พอไปไม่ทันได้พูดสักคำ แม่บอกให้เอาเงินมาจ่ายหนี้ที่แม่ยื่มมา และบอกว่าให้จ่ายหใ้หมดเลยนะจะได้ไม่ค้างคาอีก
...แค่นั้นแฟนผมก็วีนแตกเลยเพราะหนี้ทั้งหมดที่จ่ายมาก็ยังไม่พอ รวมทั้ง แม่ไปยื่มใครมาอีก ทำไมแฟนวีนถึงน้องชายที่ไม่ค่อยได้ช่วยงาน มั่วแต่เล่นเกมส์ไปวันๆ
ทำให้น้องชายเกิดอาละวาดมีปากเสียง และทำร้ายร่างกาย ด้วยการ ถีบเข้าไปที่หน้าท้อง กระเด็นไปชนโต๊ะแล้วล้มลง แฟนผมรับไม่ได้กับการกระทำ เลยวิ่งเข้าห้องไปร้องไห้
ผมเองได้แต่บอกว่า เจ็บตรงไหนปวดตรงไหนบ้าง และตัดสินใจจะพาไปตรวจอาการที่โรงพยาบาล หลังจากจัดเตรียมข้าวของเพื่อออกไปตรวจ ทำให้รู้ว่าไม่ไหวกับคนในครอบครัวนี้ทั้ง พ่อแม่น้องชาย เพราะไม่มีใครเลยที่ถามว่า "อาการเป็นยังไง" มีแต่ห่วงเรื่องตัวเองทำแต่เรื่องตัวเอง
พอตกเข้า 1 ทุ่มในวันเดียวกัน ผมกำลังจะออกจากบ้านนั้งรอแฟนอยู่ห้องรับแขกกับแม่เลี้ยง แม่ยายเดินเข้าเดินออกและทำหน้าฉุนเฉียวอยู่ ผมเลยไม่คิดจะคุยด้วยเพราะปัญหาที่ทำให้แฟนเจ็บตัวก็เพราะมาจาก แม่ยาย เนี่ยแหละ ถ้าไม่โยนปัญหาหนี้สินมาที่แฟน ก็คงไม่มีเรื่องต้องเจ็บตัวอย่างนี้
" เริ่มประเด็น แม่ยายตัวแสบ "
แม่ยาย : เห้ยยย ไอสัญชัยอยุ่ไหน
ผม,แม่เลี้ยง : ...... ( เงียบ เพราะไม่มีใครอยากยุ่ง )
แม่ยาย : (เดินเข้ามานั้ง และใช้น้ำเสียงดังแบบ ตะคอกกึ่งไม่พอใจที่ไม่ตอบ ) เห้ยย ไอสัญชัยใันไปไหน
ผมทนแทบไม่ไหวแล้วจริงๆ มาอยุ่เหมือนเป็นคนใช้ทำไมต้องตะคอกไม่เข้าใจ แต่ก็เก็บอารมณ์ได้อยู่แล้วตอบไป
ผม : ไม่รุแม่ ใครจะไปรู้ละว่ามันไปอยุ่ไหน ไม่ได้ติดตามมันตลอด
แม่ยาย : อ้าว ไอนี่
ผม : แม่ หัดดูหน่อยว่าตอนนี้สถานการณ์เขาทำอะไรกันอยู่ แม่จะมานั้งถามๆ สั่งๆ ให้ได้เลยแล้วมาใช้เสียงตะคอกใส่ มันใช้ไม่ได้
แม่ยาย : กุถามว่า สัญชัยมันไปไหน แล้วจะทำไม
ผม : ไม่เอาละ แม่คุยกับคนไม่รู้เรื่องละ
แม่ยาย : ( ขึ้นเลย ) หาว่ากุคุยกับคนไม่รู้เรื่องหรือยังไง นี่คิดว่ากุไม่ใช่คนหรอ หาว่ากุเป็นสัตว์ไง
แค่นั้นแหละผมกับแม่ยายก็เถียงได้สักพักขึ้นกุๆ ๆ แล้วแฟนก็ออกมาและให้ผมไปเอาของในห้องให้หน่อย ผมกำลังเดินจากไป
แม่ยาย : ไอ ถ้ากรุเป็นสัตว์ พ่อแม่ก็สัตว์เหมือนกัน
เอาละครับประโยคนี้แหละที่กุหรอ เห้ยๆ.. - - ไม่ใช่
ผมเป็นคนที่เซ้นซิทีคครับ กับการที่ใครจะมาว่าพ่อว่าแม่แทบไม่ได้ แม้แต่แฟนผมก็ยังรู้เพราะก่อนที่ผมจะคบ ผมบอกแฟนไว้อย่างเดียวเลยว่าเรื่องอะไรก็ทำใจได้แต่ถ้าเรื่อง พ่อแม่ ขึ้นมาผมไม่ยอมใครเด็ดขาด
ผมเดินกรูเข้าไปหาแม่ยาย พร้อมบอกว่า "มาว่าพ่อแม่กุหรอ ไอห่าลาก " แม่ยายก็ไม่ยอมพร้อมยกเก้าอี้จะฟาด ผมยิ่งขึ้นเลย ตอนนั้น แฟน ผม แม่ยาย แม่เลี้ยง แม่บ้าน อยุ่ในสถานการณ์
ผมเอามือปัดเก้าอี้ที่แม่ยายจะฟาดเข้ามาและเอามือจับไปที่ต้นคอ (เน้นว่า ไม่ได้บีบอะไรเลย ) พร้อมกดลงกับพื้นและหัวก็โขกกับพื้น ผมกระโดดขึ้นค่อมเลยและบอกว่า " พ่อแม่กุ คนอย่างไม่มีสิทธ์ จะมาว่า "
จากนั้นแฟน แม่บ้าน ก็เข้ามาห้าม
เรื่องราวนี่ก็เลวร้ายมากขึ้น เมื่อหลังจากที่ผมพาแฟนไป โรงพยาบาล น้องชายมารับรู้จากแม่ยาย ก็เกิดโทสะ หาว่า ผมไปด่าแม่ยายก่อน และทำร้ายร่างกาย
โดยที่เจ้าตัวไม่ได้ฟังความอีกข้าง พร้อมตัว พ่อตามาทีหลัง ทำให้เรื่องราวตอนนี้ ผมเข้าไปที่บ้านแฟนไม่ได้ และน้องชายขู่จะฆ่ากันเลย เพราะโทษฐานไปทำร้ายแม่
ผมเลยอยากถามว่า
1. ตั้งแต่เกิดเรื่อง ใครเป็นต้นเหตุของเรื่อง
2. ใครที่กำลังรับผิดชอบความทุกข์ของในบ้าน
3. ใครที่ควรระงับอารมณ์
4. ใครมาดูถูก และสิทธิของคนความเห็นใจมันอยุ่ไหน
5. ไม่มีเลยสักคนที่เป็นห่วงเด็กในท้อง บอกจากตัวเอง
เรื่องนี้แชร์ได้นะครับ เผื่อให้คนที่มีปัญหาแบบเดียวกับผมมาช่วยแก้ไขปัญหา
ตอนนี้ผมได้แต่จ่ายบอดี้การ์ด มาคุ้มกันแล้วครับ บอกเลยว่าผมไม่ได้ครอบครัวใหญ่โตนะครับ
--------------------------------------