สวัสดีทุกๆคน นี่คือกระทู้เเรกของเรา
ตอนนี้เรากำลังเรียนอยู่ ชั้นม.6
ก่อนอื่นเลย พ่อเเม่เรา ส่งเราเข้าเรียนตั้งเเต่เรา 2ขวบกว่าๆ
เรามักจะเป็นคนที่อายุน้อยที่สุดในห้องตั้งเเต่เด็กๆ จนถึงตอนนี้
เเต่ก่อนตอน ประถมเเละก็ม.ต้น เราก็เรียนดีนะ เเต่บางทีก็ล้านะ เพราะมันเหนื่อยๆบ้าง (เเต่เราก็พยุงเกรดของเราได้นะ จำได้ว่า ตอนประถมได้ 4.00 เเละก็ตอน ม.ต้น ได้ประมาณ 3.7)
เเต่พอขึ้น ม.3 เราเริ่มเหนื่อย เเละเบลอมากๆ เราต้องขยันคูณสอง เพื่อให้ทันเพื่อน เราไม่ใช่คนหัวดี ไม่ใช่คนเก่ง เลยต้องขยันขึ้นไปอีก เราไม่ค่อยได้เรียนพิเศษเลยตอนม.ต้น เรียนก็เเค่ converอังกฤษ
เราก็เลยตั้งใจอ่านหนังสือ ติวกับพ่อ จนเราสอบติดโรงเรียนประจำจังหวัด ที่เค้าเลื่องชื่อกันว่าจะมีเเต่คนเก่งไปเรียน เข้ายาก ส่วนมากเด็กจะติดมหาลัยดังๆ
พ่อกับเเม่ เราอยากให้เข้าที่นี่เพราะว่าเป็นโรงเรียนรัฐ ที่มีชื่อเสียง ( ตอนประถมเราเรียน โรงเรียนเอกชน ) เราก็คิดว่าคุณครูจะสอนดี มีเทคนิค หรือทริคดีกว่าที่อื่นๆ ที่สำคัญเดินเรียน การเดินเรียนไปหาห้องที่ครูอยู่ เราวาดไว้ว่า ห้องเคมี: ก็จะมีอุปกรณ์ทดลอง เหมือนกับว่านั่นคือห้องเคมี เเต่ไม่เลยเราคิดผิดมาก
มันคือห้องเหมือนๆกันทุกๆห้อง คำถามในใจเราก็คือ ถ้าห้องมันจะเหมือนกันทุกห้องขนาดนี้ มีห้องประจำเลยก็ได้นะ
ตอนเราเข้า ม.4 ที่นี่ เราโคตรantiโรงเรียนเลยอ่ะ เดินก็ไกล ร้อนก็ร้อน คงเป็นเพราะเราเรียนเอกชนมาด้วยมั้ง
เเต่เรียนไปเรียนมาเราก็ปรับตัวเข้ากับมันได้
เเต่ที่เราคิดไม่ถึงกับการที่มาเรียนคือ "เราโง่ หรือครูสอนไม่เข้าใจ"
เราจึงได้รู้ว่า ที่เด็กที่นี่ติดมหาลัยดังๆ ก็เป็นเพราะครูสอนดี(เเค่บางคน) กับการไปเรียนพิเศษ (ที่หนักมากกกกกก) เพราะโรงเรียนกับที่เรียนพิเศษก็ไม่ได้ไกลกัน
เราไม่ได้จะว่าโรงเรียนที่เราเรียนอยู่หรอกนะ เรากำลังจะโยงมาสู่เรื่องเรียนพิเศษ
เเต่ก่อนที่เราอยู่โรงเรียนเดิม ก็จะมีทั้งเก่งเเละไม่เก่ง เราจะอยู่กลางๆอ่ะ
เเต่พอย้ายมาที่นี่ ห้องเรามีเเต่คนเก่งๆ รวมทั้งคนที่โคตรจะเก่งเเต่ ไม่ยอมไปเรียน gifted (นั่นสินะ)
เพื่อนคนนี้เรียนเก่งมาก เเต่ไม่ใช่เพราะโรงเรียนหรอก เเต่เป็นเพราะกวดวิชา ( เพื่อนเรียนของม.ปลายจบตั้งเเต่ม.ต้น ) ช็อกมาก
ในขณะที่ตอนม.ต้น เรายังเที่ยวเล่นอยู่ ใช้ชีวิตมัธยมให้คุ้มค่า ทำกิจกรรมต่างๆ
" เข้าสู่ประเด็นละนะ "
เราคิดว่า เด็กสมัยนี้เรียนเยอะเกินไป เพราะการเเข่งขันสูง เพราะข้อสอบยาก รวมทั้ง ครูสอนไม่รู้เรื่อง
พอเราเรียนไม่รู้เรื่องเราก็จะต้องหันไปพึ่งสถาบันกวดวิชา ที่สอนสนุกเเละก็ตอบโจทย์มากกว่า
เรายังเคยคิดเลยว่า ถ้าเอาตังที่จ่ายค่าเทอม ไปเรียนพิเศษน่าจะคุ้มกว่า
เเต่มันก็มีบางสิ่งที่กวดวิชาให้ไม่ได้ คือมิตรภาพ เรามาโรงเรียนเราได้เจอเพื่อน ได้คุยกัน เล่นกัน
นี่คือความสุขที่เราได้มาโรงเรียน มาเจอเพื่อน มาเจอครู ที่น่ารักก

ช่วงนี้ก็เหลือไม่กี่เดือนที่จะสอบเเล้ว
เครียดมาก ถึงภายนอกเราเป็นคนไม่เครียนด ยิ้มเเย้ม ตลก เฮฮา
เราคิดว่าการสอบเข้าของไทยระบบมันยุ่งยาก เเละก็ผลาญตังมากๆเลยอ่ะ เห็นใจพ่อเเม่มากๆ สอบครั้งนึงก็ตั้งหลายร้อย หลายพัน
ทำไมไม่ให้สอบรอบเดียว ทั้งประเทศ จบๆไปเลย ติดก็ติด ไม่ติดก็ไม่ติด
อย่างนี้คนที่เค้าไม่มีเงินเยอะ ก็ไม่มีโอกาสนะหรอ

รวมถึงการที่อยู่ม.6 เเล้วก็ควรจะได้งานน้อยๆ
เพราะจะได้เอาเวลาไปทบทวนหนังสือสอบเข้า
เเต่ว่าได้เยอะมากๆ ไหนจะกีฬาสีอีก (ผลาญตังมากๆ)

เเต่เราว่านะข้อดีของการที่เราย้ายมาโรงเรียนนี้ก็ได้เจอเพื่อนที่เรียนเก่งนี่เเหละ มันเป็นเเรงผลักดัน ให้เราสู้ เพื่อนยังทำได้เลย เเล้วทำไมเราจะทำไม่ได้
ถึงเราจะต้องเหนื่อยมากกว่าเพื่อนก็ตาม เเละอีกอย่างการมาเรียนที่นี่ ทำให้เราได้โอกาสมากขึ้น ได้ไปเเข่ง ได้ทุนไปตปท. ได้ทำกิจกรรมมากมาย เเถมเรายังได้ช่วยเหลือตัวเองมากขึ้นอีกด้วย
ถ้าเราไม่ได้ย้ายมาเรียนที่นี่ เราคงเป็นเเค่ลูกคุณหนูที่ทำอะไรไม่เป็น อย่างที่คนอื่นเค้าว่ากัน

การที่เราเรียนเร็วก็มีทั้ข้อดี เเละข้อเสียนะ เเต่เราก็รู้สึกเเฮปปี้กับมันนะ ดีใจซะอีกที่อายุน้อย อิอิ
ท้ายสุด ทุกอย่างมีข้อดีเเละข้อเสีย อยู่ที่เรานี่เเหละที่จะปรับตัวเข้าหามัน