คนเราทุกคนมักมีเรื่องราวอยู่ในใจหรือใครบางคนที่ยังอยู่ในความทรงจำ
ย้อนไปเมื่อ5ปีที่แล้ว ตอนนั้นเราเรียนอยู่ปี1 เราเรียนสายพาณิชค่ะก็เทียบเท่าม.4 แต่ตามจริงเราดรอปเรียน
ตามจริงเราต้องอยู่ม.5 แล้ว ช่วงนั้นเป็นช่วงที่เกเรมากค่ะ ตบตีคนอื่นเขาไปทั่วไม่ค่อยเข้าเรียน พอเข้าเรียนก็
ไม่สนใจเรียน ใช้ชีวิตไปวันๆ จนมาวันนึงเราได้เจอผู้ชายคนนึงค่ะ เราจีบเค้าก่อน5555 เราคุยกับได้ระยะนึง
เราก็ตกลงเป็นแฟนกัน เค้าคนนั้นเป็นคนน่ารักค่ะ ขาว หล่อ บ้านรวย สูง เรียนโรงเรียนประจำจังหวัด
เราก็คบกันมากเรื่อยๆ จนวันเกิดเค้าเราได้ไปเที่ยวด้วยกัน (ลืมบอก!! เรากับเค้าเกิดเดือนเดียวกันปีเดียวกัน เค้าเกิดก่อนเรา3วัน)
จนวันนั้นเราได้มีอะไรกัน หลังจากนั้นเราก็คบกับเหมือนเด็กวัยรุ่นทั่วไป
เราเจอกันบ่อย จนมาวันนึง ก็มีผู้หญิงคนนึงเข้ามา เค้าบอกว่าเป็นแค่เพื่อนกัน แต่เราว่าแปลกๆ
เราเรยระแวงมาตลอด จนเราได้รู้ว่าผู้หญิงคนนี้ตามจีบแฟนเรา
แต่แฟนเราไม่เล่นด้วย เราเลยเชื่อใจแฟนเรา แต่อยู่มาไม่นานแฟนเราก็ไม่ค่อยโทหา
ไม่ค่อยมาเจอ สุดท้ายเค้าก็บอกเลิกเรา เราก็ตามง้อๆ จนได้กลับมาคบกัน สาเหตุที่เลิกกันตอนนั้น
เพราะเพื่อนเค้ายุให้เลิกกับเราเพราะเราเป็นเด็กช่าง (คือเด็กช่างกับเด็กพาณิชไม่เหมือนกันนะ)
เราไม่ได้เป็นเด็กช่าง เรากลับมาคบกันได้2เดือน เค้าก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม
ไม่โทหา ไม่มาหา ไม่สนใจ แต่ช่วงนั้นประจำเดือนเราไม่มาเค้าเคยบอกเค้าไปแล้ว
จนสุดท้ายก็เลิกกัน แต่หลังจากนั้นเรามาพบว่าเราท้อง เราไม่กล้าบอกเค้าเพราะตอนนั้นเราก็กลัว
หลังจากที่เค้าเลิกกับเราไปได้เดือนกว่าๆ ในวันปีใหม่เค้าขึ้นสถานะกับผู้หญิงคนนั้น
คนที่เค้าบอกว่าเพื่อนคนที่ตามจีบเค้านั้นแหละ แต่เพื่อนเราทนไม่ไหว เรยไปบอก
เพื่อนของเค้าว่าเราท้อง เค้าตกใจมากโทมาหาเรา เราไม่ยอมรับ ตอนนั่นที่บ้านเราไม่รู้
สุดท้ายเราก็รับสาย เค้าพูดกับเราว่า"เอาออก แล้วกูขะกลับไปหา" เราร้องไห้
แล้วพูดกับเค้าไปว่า"เค้าทนไม่ได้หรอก ที่จะไม่มีแกและลูก" แฟนเราตกลงจะกลับมา
คบกับเรา เราเรยตัดสินใจไปเอาออก วันที่เราไปเอาออก แฟนเราไม่โทมาหาเรย
จนเราโทไปแล้วเค้าถามว่า "เป็นอะไรมากไหม เจ็บไหม" หลังจากนั้นก็เหมือนจะไปได้ดี
แต่เหมือนเค้าหมดรักเราไปนานแล้ว และวันสุดท้ายก็มาถึง เราไม่ได้คุยกัน3วัน
จนเค้าส่งของความมาหาเราแล้วบอกว่า" เค้าว่าเราเลิกกันเถอะ เค้าไม่ไหวว่ะ
เค้าไม่มีความสุข เค้าเบื่อ" หลังจากได้ข้อความนั้น เราก็มานั่งคิดกับตัวเองทั้ง
คืนจนเช้า เราเลยยอมเรยกับเค้า หลังจากนั้นได้2เดือนเค้ามีแฟนใหม่ สุดท้ายเรา
ก็คิดว่าเราทำใจได้แต่ไม่เรย เรายังคงร้องไห้ทุกวัน ย้ำ!!นะค่ะว่าทุกวัน เราไม่มี
แฟนใหม่ ไม่เล่นเฟส ปิดกลั่นตัวเองทุกอย่าง เป็นปีที่เรากินเหล้าทุกวัน บ้านไม่กลับ
จนกระทั่งวันนึง เราเห็นเค้าเข้ามหาลัยที่เค้าอยากเข้า นั่นคือจุดเปลี่ยน เราทำเรื่องย้าย
โรงเรียน มาโรงเรียนที่เป็นศาสนาคริสที่เป็นสายอาชีพ ดูไฮโซ ขึ้น คือพื้นฐาน บ้านเราก็ไม่ได้จนหรอก
แต่ทำตัวเหมือนเด็กมีปัญหา เราตั้งใจเรียนขึ้น สนใจแต่เรื่องเรียน ไม่เที่ยว ไม่กินเหล้า
พอเลิกเรียนก็รอคนที่บ้านมารับกลับบ้าน เป็นลูกคุณหนูไปเรียน เราอยากทำให้พ่อเรา
ภูมิใจ ลืมบอก!! แม่ของแฟนเก่าเราเขาเคยดูถูกแค่ว่า เราเรียนสายอาชีพ เรายังจำ
คำพูดได้" ไปเอามาได้ไง" เราเรยพัฒนาตัวเองทั้งเรื่องเรียนและแฟชั่น เราอยาก
เรียนมหาลัยแต่มันติดที่ว่า สายอาชีพสอบติดทหาลัยยากมาก เพราะเราไม่ได้เรียน
สามัญมา เราเรยไม่รู้อย่างเด็กสายนั้น จบเราเรียนจบ เราไปสอบมหาลัยที่เราอยากเข้า
สุดท้ายเราสอบติด เราอยากขอบคุณผู้ชายคนนั้นที่เป็นแรงผลักดันให้เรา จนมาถึงวันนี้
คนเจ็บ"ไม่ลืม"....คนลืม"ไม่เจ็บ"
ย้อนไปเมื่อ5ปีที่แล้ว ตอนนั้นเราเรียนอยู่ปี1 เราเรียนสายพาณิชค่ะก็เทียบเท่าม.4 แต่ตามจริงเราดรอปเรียน
ตามจริงเราต้องอยู่ม.5 แล้ว ช่วงนั้นเป็นช่วงที่เกเรมากค่ะ ตบตีคนอื่นเขาไปทั่วไม่ค่อยเข้าเรียน พอเข้าเรียนก็
ไม่สนใจเรียน ใช้ชีวิตไปวันๆ จนมาวันนึงเราได้เจอผู้ชายคนนึงค่ะ เราจีบเค้าก่อน5555 เราคุยกับได้ระยะนึง
เราก็ตกลงเป็นแฟนกัน เค้าคนนั้นเป็นคนน่ารักค่ะ ขาว หล่อ บ้านรวย สูง เรียนโรงเรียนประจำจังหวัด
เราก็คบกันมากเรื่อยๆ จนวันเกิดเค้าเราได้ไปเที่ยวด้วยกัน (ลืมบอก!! เรากับเค้าเกิดเดือนเดียวกันปีเดียวกัน เค้าเกิดก่อนเรา3วัน)
จนวันนั้นเราได้มีอะไรกัน หลังจากนั้นเราก็คบกับเหมือนเด็กวัยรุ่นทั่วไป
เราเจอกันบ่อย จนมาวันนึง ก็มีผู้หญิงคนนึงเข้ามา เค้าบอกว่าเป็นแค่เพื่อนกัน แต่เราว่าแปลกๆ
เราเรยระแวงมาตลอด จนเราได้รู้ว่าผู้หญิงคนนี้ตามจีบแฟนเรา
แต่แฟนเราไม่เล่นด้วย เราเลยเชื่อใจแฟนเรา แต่อยู่มาไม่นานแฟนเราก็ไม่ค่อยโทหา
ไม่ค่อยมาเจอ สุดท้ายเค้าก็บอกเลิกเรา เราก็ตามง้อๆ จนได้กลับมาคบกัน สาเหตุที่เลิกกันตอนนั้น
เพราะเพื่อนเค้ายุให้เลิกกับเราเพราะเราเป็นเด็กช่าง (คือเด็กช่างกับเด็กพาณิชไม่เหมือนกันนะ)
เราไม่ได้เป็นเด็กช่าง เรากลับมาคบกันได้2เดือน เค้าก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม
ไม่โทหา ไม่มาหา ไม่สนใจ แต่ช่วงนั้นประจำเดือนเราไม่มาเค้าเคยบอกเค้าไปแล้ว
จนสุดท้ายก็เลิกกัน แต่หลังจากนั้นเรามาพบว่าเราท้อง เราไม่กล้าบอกเค้าเพราะตอนนั้นเราก็กลัว
หลังจากที่เค้าเลิกกับเราไปได้เดือนกว่าๆ ในวันปีใหม่เค้าขึ้นสถานะกับผู้หญิงคนนั้น
คนที่เค้าบอกว่าเพื่อนคนที่ตามจีบเค้านั้นแหละ แต่เพื่อนเราทนไม่ไหว เรยไปบอก
เพื่อนของเค้าว่าเราท้อง เค้าตกใจมากโทมาหาเรา เราไม่ยอมรับ ตอนนั่นที่บ้านเราไม่รู้
สุดท้ายเราก็รับสาย เค้าพูดกับเราว่า"เอาออก แล้วกูขะกลับไปหา" เราร้องไห้
แล้วพูดกับเค้าไปว่า"เค้าทนไม่ได้หรอก ที่จะไม่มีแกและลูก" แฟนเราตกลงจะกลับมา
คบกับเรา เราเรยตัดสินใจไปเอาออก วันที่เราไปเอาออก แฟนเราไม่โทมาหาเรย
จนเราโทไปแล้วเค้าถามว่า "เป็นอะไรมากไหม เจ็บไหม" หลังจากนั้นก็เหมือนจะไปได้ดี
แต่เหมือนเค้าหมดรักเราไปนานแล้ว และวันสุดท้ายก็มาถึง เราไม่ได้คุยกัน3วัน
จนเค้าส่งของความมาหาเราแล้วบอกว่า" เค้าว่าเราเลิกกันเถอะ เค้าไม่ไหวว่ะ
เค้าไม่มีความสุข เค้าเบื่อ" หลังจากได้ข้อความนั้น เราก็มานั่งคิดกับตัวเองทั้ง
คืนจนเช้า เราเลยยอมเรยกับเค้า หลังจากนั้นได้2เดือนเค้ามีแฟนใหม่ สุดท้ายเรา
ก็คิดว่าเราทำใจได้แต่ไม่เรย เรายังคงร้องไห้ทุกวัน ย้ำ!!นะค่ะว่าทุกวัน เราไม่มี
แฟนใหม่ ไม่เล่นเฟส ปิดกลั่นตัวเองทุกอย่าง เป็นปีที่เรากินเหล้าทุกวัน บ้านไม่กลับ
จนกระทั่งวันนึง เราเห็นเค้าเข้ามหาลัยที่เค้าอยากเข้า นั่นคือจุดเปลี่ยน เราทำเรื่องย้าย
โรงเรียน มาโรงเรียนที่เป็นศาสนาคริสที่เป็นสายอาชีพ ดูไฮโซ ขึ้น คือพื้นฐาน บ้านเราก็ไม่ได้จนหรอก
แต่ทำตัวเหมือนเด็กมีปัญหา เราตั้งใจเรียนขึ้น สนใจแต่เรื่องเรียน ไม่เที่ยว ไม่กินเหล้า
พอเลิกเรียนก็รอคนที่บ้านมารับกลับบ้าน เป็นลูกคุณหนูไปเรียน เราอยากทำให้พ่อเรา
ภูมิใจ ลืมบอก!! แม่ของแฟนเก่าเราเขาเคยดูถูกแค่ว่า เราเรียนสายอาชีพ เรายังจำ
คำพูดได้" ไปเอามาได้ไง" เราเรยพัฒนาตัวเองทั้งเรื่องเรียนและแฟชั่น เราอยาก
เรียนมหาลัยแต่มันติดที่ว่า สายอาชีพสอบติดทหาลัยยากมาก เพราะเราไม่ได้เรียน
สามัญมา เราเรยไม่รู้อย่างเด็กสายนั้น จบเราเรียนจบ เราไปสอบมหาลัยที่เราอยากเข้า
สุดท้ายเราสอบติด เราอยากขอบคุณผู้ชายคนนั้นที่เป็นแรงผลักดันให้เรา จนมาถึงวันนี้