เรืองมันมีอยู่ว่า : ผมกับแฟนคบกันมา 2ปี ผมเป็นคน ลาว แฟนผมเป็นคน ไทย .
ผมกับแฟนของผมอยู่คนละที่ ผมอยู่จีนที่ยังเรียน แต่ แฟนผมทำงานอยู่ที่ไทย .
พอมีมาวันนึ่งผมท้อกับเรื่องเรียน เพราะเรียนสถาปัตย์ พอถึงวันที่ผมท้อนิสัยผมจะเป็นเก็บเอาไว้คนเดียวแม้แต่แฟนผม.ผมยังไม่บอกให้แฟนผมรู้เลยเพราะกลัวแฟนผมเป็นห่วง . แล้วผมจะเก็บตัวเพราะตอนนั้นผมท้อมากแทบไม่อยากคุยกับใครเลย . แฟนผมก็ถามว่าวันนี้ไปเรียนมั้ย ผมก็ตอบว่าไปทุกวันแต่จิงๆแล้วผมไม่ได้ไปเลยตลอด 2 เดือน .
แฟนผมเป็นอาจารสอนภาษาจีน . แล้วมีมาวันนึ่งแฟนได้มาส่งนักเรียนที่จีน . แต่ก่อนหน้าที่แฟนผมจะมาจีนแฟนผมบอกว่ามีคนมาจีบนะ . ผมก็ไม่สนใจเพราะผมเชื่อใจแฟนของผม . เพราะผมรู้ดีว่าผมดีกว่าใครๆในสายตาของแฟนผมอยู่แล้วผมเลยไม่คิดอะไร .
แล้วแฟนผมบอกว่าอยากให้ผมไปหา แฟนผมได้บอกให้ผมหาตั๋วเครื่องบินเพื่อบินไปหาแฟนผม แต่ผมกลับไม่ทำอะไรเลยไม่ได้สนเรื่องที่จะไปหาแฟนของผมเลย แต่ ในใจลึกๆผมก็อยากไปหาเพราะผมก็คิดถึงแฟนผมแต่ผมก็เลือกที่จะไม่ไปหาแฟนของผม . แล้วพอถึงวันที่แฟนของผมมาทถึงจีนผมก็ไม่ได้ไปหาแฟนผม แล้วแฟนก็ถามว่าทำไมไม่มาหาบ้างแฟนผมคิดถึงผมมาก ผมก็คิดถึงแฟนผมมาก . แต่ผมไม่กล้าไปเพราะผมอายที่จะเจอหน้าแฟนของผมเพราะว่าผมโกหกว่าผมไปเรียนทุกวัน แล้วบอกว่าติดเรียนแล้วไปหาไม่ได้ . ผมก้ชั่วดีเนาะโกหกเรื่องนี้กับแฟนตัวเอง . แล้วแฟนผมมาจีน 7 วันแฟนผมก็บ่นผมทุกว่าทำไมไม่มาหา .บ่นจนถืงวันสุดท้ายแล้วผมอดทนคำถามนี้ไม่ไหวเพราะยิ่งถามผมยิ่งรู้สึกผิดมากที่ทำแบบนั้นกับแฟนผม .ผมเลยพูดไปว่า " อย่าถามคำถามเดีมๆได้ไหมผมไม่ชอบ เบื่อ ที่ได้ยินคำถามเดีมๆ เราลองห่างกันสักพัก รอวันที่ผมเรียนจบไหมค่อยกับมาคุยกันอีกครั้ง " พูดด้วยใช้อารม . ผมพูดแบบนั้นออกไปผมยิ่งรู้สึกผิดมากกว่าเดีมผมรักแฟนผมมากแต่ตอนนั้นผมเครียจกับหลายๆเรื่องที่เข้ามาพร้อมๆกันมันเลยทำให้ผมขาดสติไป . ตอนนั้นผมเสียใจมากผมอยากบอกกับแฟนผมว่า " ผมขอโทษ "แต่ผมก็เลือกที่จะเงียบไปเพราะคิดแค่ว่าแฟนมารักผมมากยังไงก็ให้อถัยผมตลอด . พอผ่านไป 2อาทิศ ผมก็ตัดสินใจไปง้อแฟนผมแต่สิ่งที่แฟนผมบอกเลีกผม . ผมก็ช๊อกไปผมก็ตอบไปว่า " ก็ได้ " ทั้งที่ผมไม่อยากเลีกแต่ผมไม่คิดว่าแฟนผมพูดคำนี้ออกมาผมเลยทำอะไรไม่ถูก . ตอนนั้นความรู้สึกผมเหมือนอยู่ใจกล่องมืดๆ .
ตอนนั้นตอนที่แฟนผมบอกเลีกผม ผมกับแฟนผมก็ร้องไห้ แล้วแฟนผมขอโทรเห็นหน้าได้มั้ยตอนนั้นผมก็เลือกที่จะบอกว่าไม่ต้องก็ได้
ด้วยความที่อยู่ไกลกันจะง้อก็ทำได้มากสุดก็ได้แต่แชทคุยกับโทรคุย แต่แฟนผมพยายามฟังคำพูดที่ผมพยายามพูดกับแฟนของผมตั้งมากมายแต่ แฟนผมก็ไม่ยอมใจอ่อนสักที . ผมพูดทุกอย่างกับความจิงที่ผมเคยทำกับแฟนผมไว้ . ผมบอกว่า : ผมขอโอกาศแก้ตัวครั้งสุดท้ายได้ไหม ผมจะไม่ทำให้เสียใจอีกแล้ว ผมจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง จะเลีกทำทุกอย่างที่แฟนผมไม่ชอบ ผมพยามทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้แฟนผมต้องมาทนกับความเห็นแก่ตัวของผม . สุดท้ายมันก็ไม่มีความหมายอะไรกับแฟนของเลย ผมกับแฟนผมได้สัญญากันว่าถ้าวันไหนเราทะเลาะกันเราจะไม่ปล่อยมือกัน แต่วันนั้นผมได้บอกห่างกับแฟนของผมไป . วันนั้นผมไม่ได้ตั้งใจใช้อารมมาตัดสิน .
สุดท้ายคนที่มาจีบแฟนผมตอนนั้นมันก็ได้ใจแฟนผมครองโดย ช่วงเวลาที่แฟนกำลังออนแอ่.
ผมตามง้อแฟนผมจนแฟนผมรำคารบล๊อกผมจนนับไม่ได้ บล๊อกผมทุกทาง แต่ผมก็พยายามทุกอย่างเพื่อจะติดกับแฟนของผมให้ได้ . เพราะเคยบอกแฟนของผมว่า ถ้าวันไหนผมเรียนจบผมจะไปขอแฟนผมแต่งงาน .
ในใจผมโคดอยากไปทำให้ 2 คนนั้นเลีกกัน แต่ ผมลูกผู้ชายจะไม่ทำเรื่องเลวๆแบบนั้นเด็ดขาดคนที่มันได้แฟนผมไปมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย พยายามแย่งแฟนผมตอนนั้น แล้ว แฟนผมไปครบได้ไงถ้ามันแย่งผมตอนผมยังคบกับแฟนผมอยู่แล้วต่อไปคิดบ้างมั้ยว่ามันก็จะแบบนี้กับคนอื่นเหมือน คนพวกเนี้ยเลวยิ่งกว่าผมอีก . แต่ผมก็ได้แต่คิดเพราะผมสู้คนแบบนั้นไม่ได้อยู่แล้ว . แฟนก็โกธรผมมากบวกกับผมอยู่ไกลแล้วมันอยู่ใกล้ ของใหม่ก็ดีหมดแหละ . ผมจะเอาอะไรไปสู้ไหว .
ตอนนี้ผมอยากบอกให้แฟนผมรู้จั่งว่า"ผมจะเปลี่ยนตัวเองให้ดี จะปลับตัวใหม่ จะเลีกเหล้า เลีกบุหรี่ จะเลีกหาขออ้าง ผมจะเปลี่ยนเพื่อแฟนผมทุกอย่าง จะเปลี่ยนในสิ่งที่แฟนผมไม่ชอบ ผมจะเปลี่ยนให้หมด ผมสัญญา ได้โปรดอย่าพึ่งไปรักใครได้มั้ยขอแค่ให้เวลาผมปลับตัว ผมจะไม่ให้เทอเสียใจอีกแล้ว ผมสัญญา "
"ใครพอจะมีวิธีขอคืนดีแบบไหนได้ผลที่สุดช่วยผมด้วยคับ"
อยากขอคืนดีกับแฟนเก่าคับ ใครมีวิธีง้อแบบได้ผลบ้างคับ?
ผมกับแฟนของผมอยู่คนละที่ ผมอยู่จีนที่ยังเรียน แต่ แฟนผมทำงานอยู่ที่ไทย .
พอมีมาวันนึ่งผมท้อกับเรื่องเรียน เพราะเรียนสถาปัตย์ พอถึงวันที่ผมท้อนิสัยผมจะเป็นเก็บเอาไว้คนเดียวแม้แต่แฟนผม.ผมยังไม่บอกให้แฟนผมรู้เลยเพราะกลัวแฟนผมเป็นห่วง . แล้วผมจะเก็บตัวเพราะตอนนั้นผมท้อมากแทบไม่อยากคุยกับใครเลย . แฟนผมก็ถามว่าวันนี้ไปเรียนมั้ย ผมก็ตอบว่าไปทุกวันแต่จิงๆแล้วผมไม่ได้ไปเลยตลอด 2 เดือน .
แฟนผมเป็นอาจารสอนภาษาจีน . แล้วมีมาวันนึ่งแฟนได้มาส่งนักเรียนที่จีน . แต่ก่อนหน้าที่แฟนผมจะมาจีนแฟนผมบอกว่ามีคนมาจีบนะ . ผมก็ไม่สนใจเพราะผมเชื่อใจแฟนของผม . เพราะผมรู้ดีว่าผมดีกว่าใครๆในสายตาของแฟนผมอยู่แล้วผมเลยไม่คิดอะไร .
แล้วแฟนผมบอกว่าอยากให้ผมไปหา แฟนผมได้บอกให้ผมหาตั๋วเครื่องบินเพื่อบินไปหาแฟนผม แต่ผมกลับไม่ทำอะไรเลยไม่ได้สนเรื่องที่จะไปหาแฟนของผมเลย แต่ ในใจลึกๆผมก็อยากไปหาเพราะผมก็คิดถึงแฟนผมแต่ผมก็เลือกที่จะไม่ไปหาแฟนของผม . แล้วพอถึงวันที่แฟนของผมมาทถึงจีนผมก็ไม่ได้ไปหาแฟนผม แล้วแฟนก็ถามว่าทำไมไม่มาหาบ้างแฟนผมคิดถึงผมมาก ผมก็คิดถึงแฟนผมมาก . แต่ผมไม่กล้าไปเพราะผมอายที่จะเจอหน้าแฟนของผมเพราะว่าผมโกหกว่าผมไปเรียนทุกวัน แล้วบอกว่าติดเรียนแล้วไปหาไม่ได้ . ผมก้ชั่วดีเนาะโกหกเรื่องนี้กับแฟนตัวเอง . แล้วแฟนผมมาจีน 7 วันแฟนผมก็บ่นผมทุกว่าทำไมไม่มาหา .บ่นจนถืงวันสุดท้ายแล้วผมอดทนคำถามนี้ไม่ไหวเพราะยิ่งถามผมยิ่งรู้สึกผิดมากที่ทำแบบนั้นกับแฟนผม .ผมเลยพูดไปว่า " อย่าถามคำถามเดีมๆได้ไหมผมไม่ชอบ เบื่อ ที่ได้ยินคำถามเดีมๆ เราลองห่างกันสักพัก รอวันที่ผมเรียนจบไหมค่อยกับมาคุยกันอีกครั้ง " พูดด้วยใช้อารม . ผมพูดแบบนั้นออกไปผมยิ่งรู้สึกผิดมากกว่าเดีมผมรักแฟนผมมากแต่ตอนนั้นผมเครียจกับหลายๆเรื่องที่เข้ามาพร้อมๆกันมันเลยทำให้ผมขาดสติไป . ตอนนั้นผมเสียใจมากผมอยากบอกกับแฟนผมว่า " ผมขอโทษ "แต่ผมก็เลือกที่จะเงียบไปเพราะคิดแค่ว่าแฟนมารักผมมากยังไงก็ให้อถัยผมตลอด . พอผ่านไป 2อาทิศ ผมก็ตัดสินใจไปง้อแฟนผมแต่สิ่งที่แฟนผมบอกเลีกผม . ผมก็ช๊อกไปผมก็ตอบไปว่า " ก็ได้ " ทั้งที่ผมไม่อยากเลีกแต่ผมไม่คิดว่าแฟนผมพูดคำนี้ออกมาผมเลยทำอะไรไม่ถูก . ตอนนั้นความรู้สึกผมเหมือนอยู่ใจกล่องมืดๆ .
ตอนนั้นตอนที่แฟนผมบอกเลีกผม ผมกับแฟนผมก็ร้องไห้ แล้วแฟนผมขอโทรเห็นหน้าได้มั้ยตอนนั้นผมก็เลือกที่จะบอกว่าไม่ต้องก็ได้
ด้วยความที่อยู่ไกลกันจะง้อก็ทำได้มากสุดก็ได้แต่แชทคุยกับโทรคุย แต่แฟนผมพยายามฟังคำพูดที่ผมพยายามพูดกับแฟนของผมตั้งมากมายแต่ แฟนผมก็ไม่ยอมใจอ่อนสักที . ผมพูดทุกอย่างกับความจิงที่ผมเคยทำกับแฟนผมไว้ . ผมบอกว่า : ผมขอโอกาศแก้ตัวครั้งสุดท้ายได้ไหม ผมจะไม่ทำให้เสียใจอีกแล้ว ผมจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง จะเลีกทำทุกอย่างที่แฟนผมไม่ชอบ ผมพยามทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้แฟนผมต้องมาทนกับความเห็นแก่ตัวของผม . สุดท้ายมันก็ไม่มีความหมายอะไรกับแฟนของเลย ผมกับแฟนผมได้สัญญากันว่าถ้าวันไหนเราทะเลาะกันเราจะไม่ปล่อยมือกัน แต่วันนั้นผมได้บอกห่างกับแฟนของผมไป . วันนั้นผมไม่ได้ตั้งใจใช้อารมมาตัดสิน .
สุดท้ายคนที่มาจีบแฟนผมตอนนั้นมันก็ได้ใจแฟนผมครองโดย ช่วงเวลาที่แฟนกำลังออนแอ่.
ผมตามง้อแฟนผมจนแฟนผมรำคารบล๊อกผมจนนับไม่ได้ บล๊อกผมทุกทาง แต่ผมก็พยายามทุกอย่างเพื่อจะติดกับแฟนของผมให้ได้ . เพราะเคยบอกแฟนของผมว่า ถ้าวันไหนผมเรียนจบผมจะไปขอแฟนผมแต่งงาน .
ในใจผมโคดอยากไปทำให้ 2 คนนั้นเลีกกัน แต่ ผมลูกผู้ชายจะไม่ทำเรื่องเลวๆแบบนั้นเด็ดขาดคนที่มันได้แฟนผมไปมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย พยายามแย่งแฟนผมตอนนั้น แล้ว แฟนผมไปครบได้ไงถ้ามันแย่งผมตอนผมยังคบกับแฟนผมอยู่แล้วต่อไปคิดบ้างมั้ยว่ามันก็จะแบบนี้กับคนอื่นเหมือน คนพวกเนี้ยเลวยิ่งกว่าผมอีก . แต่ผมก็ได้แต่คิดเพราะผมสู้คนแบบนั้นไม่ได้อยู่แล้ว . แฟนก็โกธรผมมากบวกกับผมอยู่ไกลแล้วมันอยู่ใกล้ ของใหม่ก็ดีหมดแหละ . ผมจะเอาอะไรไปสู้ไหว .
ตอนนี้ผมอยากบอกให้แฟนผมรู้จั่งว่า"ผมจะเปลี่ยนตัวเองให้ดี จะปลับตัวใหม่ จะเลีกเหล้า เลีกบุหรี่ จะเลีกหาขออ้าง ผมจะเปลี่ยนเพื่อแฟนผมทุกอย่าง จะเปลี่ยนในสิ่งที่แฟนผมไม่ชอบ ผมจะเปลี่ยนให้หมด ผมสัญญา ได้โปรดอย่าพึ่งไปรักใครได้มั้ยขอแค่ให้เวลาผมปลับตัว ผมจะไม่ให้เทอเสียใจอีกแล้ว ผมสัญญา "
"ใครพอจะมีวิธีขอคืนดีแบบไหนได้ผลที่สุดช่วยผมด้วยคับ"