ต่อจากตอนที่แล้ว
มิโดริยะ อินโกะ แม่ของอิสึคุประกาศอย่างชัดแจ้งว่าด้วยสถานการณ์ในปัจจุบันที่โรงเรียนยูเอย์ในตอนนี้ ไม่สามารถทำให้เธอเชื่อมั่นพอที่จะมอบลูกชายของเธอให้กลับไปอยู่ในความดูแลของพวกเขาได้
เพราะแม้ว่าพวกเขาจะเป็นฮีโร่ที่ยอดเยี่ยมเพียงใด แต่ถ้าทางโรงเรียนยังถูกโจมตีอย่างต่อเนื่องเช่นนี้ก็คงไม่มีทางทำการเรียนการสอนอย่างเป็นงานเป็นการได้ รวมทั้งไม่สามารถป้องกันไม่ให้นักเรียนต้องได้รับบาดเจ็บร้ายแรงได้อีกด้วย!
และด้วยเหตุนั้น...เธอจึงไม่สามารถยอมให้ลูกชายของเธอเรียนในโรงเรียนเช่นนั้นต่อไปได้
ถึงตรงนี้อิสึคุก็รีบบอกแก้ให้แม่ของเขาว่าที่เขาได้รับบาดเจ็บมันเป็นความผิดของเขาเองล้วนๆ พวกอาจารย์ที่ยูเอย์ต่างก็เตือนเขาหลายต่อหลายครั้ง...
แต่แม่ของอิสึคุก็ตอบกลับไปว่าถึงอย่างนั้นผลที่ออกมาก็เป็นอย่างที่เห็นๆกันอยู่ ซึ่งนั่นก็แสดงให้เห็นว่าโรงเรียนนี้ไม่สามารถเชื่อใจให้รับผิดชอบดูแลสั่งสอนเด็กได้...
ถึงใครจะว่าเธอเป็นแม่ที่เจ้ากี้เจ้าการเรื่องของลูกจนเกินเหตุก็ช่าง...แต่เธอก็ไม่ได้ต้องการจะแย่งชิงความฝันของลูกชาย...
ต่อให้ไม่ใช่ที่ยูเอย์...ถ้าเป็นที่โรงเรียนฝึกสอนฮีโร่อื่นๆ...อิสึคุก็สามารถเป็นฮีโร่ได้เช่นกันไม่ใช่หรือ...?
ทันใดนั้นอิสึคุก็หันหลังวิ่งไปที่ห้องของตัวเอง!
All Might คิดในใจว่ามันเป็นเรื่องที่ทำร้ายจิตใจเอาการ...เพราะอิสึคุชื่นชมเขามาก และการที่ได้มาเรียนที่ยูเอย์เช่นเดียวกับเขาก็เป็นสิ่งสำคัญต่ออิสึคุอย่างยิ่ง...แล้วตอนนี้สิ่งนั้นกำลังจะถูกแย่งชิงไป...
แม่ของอิสึคุจะตามลูกชายไป แต่ยังไม่ทันจะไป อิสึคุก็กลับมาที่ห้องรับแขก และบอกว่า
อิสึคุ : ไม่เป็นไรหรอกครับ
อิสึคุ : ไม่จำเป็นต้องเป็นที่ยูเอย์ก็ได้
แล้วเขาก็ยื่นจดหมายจากโคตะออกมา
อิสึคุ : ดูนี่สิครับคุณแม่ ออลไมท์ด้วย
อิสึคุ : ดูจดหมายที่มีคนส่งมาให้ผมฉบับนี้
อิสึคุ : มันมาจากเด็กคนหนึ่งที่ผมช่วยไว้ตอนไปเข้าค่ายเก็บตัว
อิสึคุ : เด็กที่เกลียดทุกอย่างที่เกียวกับฮีโร่และอัตลักษณ์
อิสึคุ : บอกผมว่าขอบคุณ...
อิสึคุ : ผมรู้ดีว่ามันเป็นความผิดของผมเองที่ทำให้คุณแม่ต้องเป็นกังวลขนาดนี้ แต่ว่า...
อิสึคุ : ถึงอย่างนั้น...แม้เป็นเพียงแค่ชั่วขณะเดียวก็ตาม...ในจดหมายฉบับนี้ เด็กคนนี้...เขาบอกว่าผมคือฮีโร่ของเขา
อิสึคุ : และนั่นก็ทำให้ทุกอย่างนั้นมันคุ้มค่า
อิสึคุ : ต่อให้ไม่ใช่ที่ยูเอย์ก็ได้…!
อิสึคุ : แต่ไม่ว่าอย่างไรผมก็จะเป็นฮีโร่ให้ได้!
ตอนนั้นเอง All Might ก็ได้รับรู้...
"อา...อย่างนี้นี่เอง..."
"เธอ...เธอนั้น..."
"เธอไม่ใช่...เป็นเพียงคนที่ตามหลังฉัน ที่เพียงแค่เดินตามรอยเท้าของฉันอีกต่อไป…!
ว่าแล้ว All Might ก็แปลงร่างเป็น Muscle Form?!
"ถ้าเช่นนั้น งั้นฉันเองในฐานะอาจารย์ของเธอ...ฉันก็ต้องสนับสนุนเธอ…!
แล้ว All Might ก็คุกเข่าลงกับพื้น แล้วก้มศรีษะลงจรดพื้นในท่าขอขมา!!
All Might : นี่เป็นความผิดของผมเอง ที่ผมลำดับความสำคัญของสิ่งที่ตัวเองต้องรับผิดชอบผิดพลาดไป...ผมต้องขออภัยด้วยจริงๆ
"มันมีเวลาที่คนเราต้องก้าวออกไป...และทำในสิ่งที่สมควรต้องทำ..."
All Might : ผมเชื่อ...ผมเชื่อว่าอิสึคุนั้นคือผู้ที่เหมาะสมที่จะเป็นเป็นผู้สืบทอดของผม...หรือก็คือผมเชื่อว่าเขาจะกลายเป็นสัญลักษณ์แห่งสันติภาพคนต่อไปได้
All Might : ในฐานะสัญลักษณ์แห่งสันติภาพรุ่นก่อน...นี่คือคำขอขมาของผม
All Might : ฐานที่ใช้ประโยชน์จากความชื่นชมที่เขามีให้ผม
All Might : และละเลยการอบรมสั่งสอนเขา...ผมต้อขออภัยด้วย…!
แล้ว All Might ก็กลับคืนร่างเดิม แต่ก็ยังคงอยู่ในท่าขอขมาอยู่ไม่เปลี่ยนแปลง
All Might : และในฐานะอาจารย์ของโรงเรียนยูเอย์...นี่คือคำขออุทธรณ์ของผม
All Might : มันเป็นความจริงที่ว่าเส้นทางที่ผมก้าวเดินผ่านมานั้นมันเปื้อนไปด้วยเลือด...
All Might : แต่นั่นก็เป็นเหตุผลที่ผมไม่อาจยอมให้เขาต้องเดินไปตามเส้นทางเดียวกันนั้นได้
All Might : ผมต้องการที่จะอยู่ข้างๆเขา เดินคู่กับเขาไปทีละก้าวไปให้ถึงสุดทาง
All Might : ที่คุณพูดมานั้นถูกต้อง ด้วยสถานการณ์ในตอนนี้ยูเอย์กำลังเสียความเชื่อมั่นจากผู้คน...และในตอนนี้พวกเราก็ไม่สามารถที่จะทำอะไรกับเรื่องนั้นได้เลย!
All Might :ถึงอย่างนั้น พวกเราฮีโร่ที่ยูเอย์ก็กำลังทำทุกอย่างที่เราสามารถทำได้เพื่อเปลี่ยนแปลงมัน!
All Might : แต่แทนที่จะมองถึง "สิ่งที่ยูเอย์กำลังเป็นอยู่ในตอนนี้" ผมอยากให้คุณมองดู "สิ่งที่จะเปลี่ยนแปลงต่อจากนี้ไป"…!
All Might : ดังนั้นผมขอความกรุณาให้คุณอนุญาติให้ผม...
All Might : ได้มอบทุกสิ่งที่ผมสามารถมอบให้ได้ให้กับอิสึคุด้วยเถอะ!
All Might : ต่อให้ต้องแลกด้วยชีวิตของผมเองก็ตาม
All Might : ผมจะปกป้องและฝึกสอนเขาให้สำเร็จให้ได้
ด้วยคำพูดของ All Might ทำให้แม่ของอิสึคุเข่าอ่อนจนทรุดลงนั่งอยู่หน้าเขา
แม่ : ไม่ค่ะ...ฉันยอมรับเรื่องนั้นไม่ได้หรอก...
แม่ : เพราะว่าถึงอย่างไร...คุณก็เป็นเป้าหมายในชีวิตของอิสึคุ
แม่ : มันไม่ใช่ว่าฉันเกลียดชังยูเอย์หรืออะไรหรอกนะคะ...
แม่ : ที่ฉันต้องการคือให้อิสึคุมีความสุข...เพราะงั้น...
แม่ : คุณจะต้องไม่ยอมละทิ้งชีวิตของคุณไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม
แม่ : ได้โปรดมีชีวิตอยู่ต่อไปเถอะค่ะ...พร้อมทั้งปกป้องและสั่งสอนเขาให้ดีที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้
แม่ : ถ้าคุณสามารถให้คำมั่นสัญญาในเรื่องนั้นกับฉันได้
แม่ : ฉันก็จะไม่ขวางทางคุณอีก
อิสึคุ : คุณแม่...
All Might : ผมขอสัญญาครับ
แม่ : แล้วก็ลูกด้วยนะอิสึคุ...
แม่ : ถ้าลูกอยากจะเรียนและอยู่อาศัยที่ยูเอย์ล่ะก็...
แม่ : ลูกเข้าใจใช่ไหม?
อิสึคุ : ผมก็ขอสัญญาครับ
อิสึคุ : ผมจะไม่ทำให้คุณแม่ต้องเป็นกังวลอีกเด็ดขาด!
แม่ : ...
"อย่าพูดแบบนั้น...ทั้งที่ทำหน้าแบบนั้นสิ..."
"พูดตามตรงแล้ว"
"ฉันไม่อยากให้เขาไปเลย"
"แต่ทว่า อิสึคุ..."
"โดยที่ฉันไม่รู้ตัว"
"เขาเติบโตจนถึงขนาดที่ฮีโร่ที่เขาชื่นชมได้กล่าวยกย่องเขาถึงขนาดนั้น"
"และพูดให้ฉันฟังต่อหน้าด้วย"
หลังจากนั้นอิสึคุมาส่ง All Might ที่หน้าบ้าน
All Might : เธอมีแม่ที่วิเศษมากๆเลยนี่นะ?
อิสึคุ : ...ใช่ครับ
แล้ว All Might ก็คิดถึงสิ่งที่แม่ของอิสึคุพูดกับเขา
"ได้โปรดมีชีวิตอยู่ต่อไปเถอะค่ะ..."
"คุณเลี้ยงดูคนที่เป็นฮีโร่โดยธรรมชาติมาได้ถึงขนาดนี้...นานแล้วนะที่ไม่มีใครพูดแบบนั้นกับผม..."
All Might : ด้วยเหตุผลบางอย่าง แม่ของเธอทำให้ฉันนึกถึงอาจารย์ของฉัน...
อิสึคุ : หา?! แม่ของผมน่ะหรือครับ…?!
All Might : ใช่ เป็นที่ทรงผมล่ะมั๊ง...
อิสึคุ : ทรงผม?!
All Might : เพราะต่างก็เป็นคนที่เข้มแข็งทั้งคู่ต่างหาก
โดยที่ทั้งสองคนไม่รู้ แม่ของอิสึคุมองดูพวกเขาด้วยใบหน้าที่น้ำตาซึมด้วยความรู้สึกที่มีต่อลูกชาย
"แล้วมันก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง"
"ที่โรงเรียนแห่งนี้"
"ที่ยูเอย์"
เรื่องราวบทใหม่เปิดฉากขึ้นแล้ว!
Spoil Boku no Hero Academia 97 : คำพูดของแม่
มิโดริยะ อินโกะ แม่ของอิสึคุประกาศอย่างชัดแจ้งว่าด้วยสถานการณ์ในปัจจุบันที่โรงเรียนยูเอย์ในตอนนี้ ไม่สามารถทำให้เธอเชื่อมั่นพอที่จะมอบลูกชายของเธอให้กลับไปอยู่ในความดูแลของพวกเขาได้
เพราะแม้ว่าพวกเขาจะเป็นฮีโร่ที่ยอดเยี่ยมเพียงใด แต่ถ้าทางโรงเรียนยังถูกโจมตีอย่างต่อเนื่องเช่นนี้ก็คงไม่มีทางทำการเรียนการสอนอย่างเป็นงานเป็นการได้ รวมทั้งไม่สามารถป้องกันไม่ให้นักเรียนต้องได้รับบาดเจ็บร้ายแรงได้อีกด้วย!
และด้วยเหตุนั้น...เธอจึงไม่สามารถยอมให้ลูกชายของเธอเรียนในโรงเรียนเช่นนั้นต่อไปได้
ถึงตรงนี้อิสึคุก็รีบบอกแก้ให้แม่ของเขาว่าที่เขาได้รับบาดเจ็บมันเป็นความผิดของเขาเองล้วนๆ พวกอาจารย์ที่ยูเอย์ต่างก็เตือนเขาหลายต่อหลายครั้ง...
แต่แม่ของอิสึคุก็ตอบกลับไปว่าถึงอย่างนั้นผลที่ออกมาก็เป็นอย่างที่เห็นๆกันอยู่ ซึ่งนั่นก็แสดงให้เห็นว่าโรงเรียนนี้ไม่สามารถเชื่อใจให้รับผิดชอบดูแลสั่งสอนเด็กได้...
ถึงใครจะว่าเธอเป็นแม่ที่เจ้ากี้เจ้าการเรื่องของลูกจนเกินเหตุก็ช่าง...แต่เธอก็ไม่ได้ต้องการจะแย่งชิงความฝันของลูกชาย...
ต่อให้ไม่ใช่ที่ยูเอย์...ถ้าเป็นที่โรงเรียนฝึกสอนฮีโร่อื่นๆ...อิสึคุก็สามารถเป็นฮีโร่ได้เช่นกันไม่ใช่หรือ...?
ทันใดนั้นอิสึคุก็หันหลังวิ่งไปที่ห้องของตัวเอง!
All Might คิดในใจว่ามันเป็นเรื่องที่ทำร้ายจิตใจเอาการ...เพราะอิสึคุชื่นชมเขามาก และการที่ได้มาเรียนที่ยูเอย์เช่นเดียวกับเขาก็เป็นสิ่งสำคัญต่ออิสึคุอย่างยิ่ง...แล้วตอนนี้สิ่งนั้นกำลังจะถูกแย่งชิงไป...
แม่ของอิสึคุจะตามลูกชายไป แต่ยังไม่ทันจะไป อิสึคุก็กลับมาที่ห้องรับแขก และบอกว่า
อิสึคุ : ไม่เป็นไรหรอกครับ
อิสึคุ : ไม่จำเป็นต้องเป็นที่ยูเอย์ก็ได้
แล้วเขาก็ยื่นจดหมายจากโคตะออกมา
อิสึคุ : ดูนี่สิครับคุณแม่ ออลไมท์ด้วย
อิสึคุ : ดูจดหมายที่มีคนส่งมาให้ผมฉบับนี้
อิสึคุ : มันมาจากเด็กคนหนึ่งที่ผมช่วยไว้ตอนไปเข้าค่ายเก็บตัว
อิสึคุ : เด็กที่เกลียดทุกอย่างที่เกียวกับฮีโร่และอัตลักษณ์
อิสึคุ : บอกผมว่าขอบคุณ...
อิสึคุ : ผมรู้ดีว่ามันเป็นความผิดของผมเองที่ทำให้คุณแม่ต้องเป็นกังวลขนาดนี้ แต่ว่า...
อิสึคุ : ถึงอย่างนั้น...แม้เป็นเพียงแค่ชั่วขณะเดียวก็ตาม...ในจดหมายฉบับนี้ เด็กคนนี้...เขาบอกว่าผมคือฮีโร่ของเขา
อิสึคุ : และนั่นก็ทำให้ทุกอย่างนั้นมันคุ้มค่า
อิสึคุ : ต่อให้ไม่ใช่ที่ยูเอย์ก็ได้…!
อิสึคุ : แต่ไม่ว่าอย่างไรผมก็จะเป็นฮีโร่ให้ได้!
ตอนนั้นเอง All Might ก็ได้รับรู้...
"อา...อย่างนี้นี่เอง..."
"เธอ...เธอนั้น..."
"เธอไม่ใช่...เป็นเพียงคนที่ตามหลังฉัน ที่เพียงแค่เดินตามรอยเท้าของฉันอีกต่อไป…!
ว่าแล้ว All Might ก็แปลงร่างเป็น Muscle Form?!
"ถ้าเช่นนั้น งั้นฉันเองในฐานะอาจารย์ของเธอ...ฉันก็ต้องสนับสนุนเธอ…!
แล้ว All Might ก็คุกเข่าลงกับพื้น แล้วก้มศรีษะลงจรดพื้นในท่าขอขมา!!
All Might : นี่เป็นความผิดของผมเอง ที่ผมลำดับความสำคัญของสิ่งที่ตัวเองต้องรับผิดชอบผิดพลาดไป...ผมต้องขออภัยด้วยจริงๆ
"มันมีเวลาที่คนเราต้องก้าวออกไป...และทำในสิ่งที่สมควรต้องทำ..."
All Might : ผมเชื่อ...ผมเชื่อว่าอิสึคุนั้นคือผู้ที่เหมาะสมที่จะเป็นเป็นผู้สืบทอดของผม...หรือก็คือผมเชื่อว่าเขาจะกลายเป็นสัญลักษณ์แห่งสันติภาพคนต่อไปได้
All Might : ในฐานะสัญลักษณ์แห่งสันติภาพรุ่นก่อน...นี่คือคำขอขมาของผม
All Might : ฐานที่ใช้ประโยชน์จากความชื่นชมที่เขามีให้ผม
All Might : และละเลยการอบรมสั่งสอนเขา...ผมต้อขออภัยด้วย…!
แล้ว All Might ก็กลับคืนร่างเดิม แต่ก็ยังคงอยู่ในท่าขอขมาอยู่ไม่เปลี่ยนแปลง
All Might : และในฐานะอาจารย์ของโรงเรียนยูเอย์...นี่คือคำขออุทธรณ์ของผม
All Might : มันเป็นความจริงที่ว่าเส้นทางที่ผมก้าวเดินผ่านมานั้นมันเปื้อนไปด้วยเลือด...
All Might : แต่นั่นก็เป็นเหตุผลที่ผมไม่อาจยอมให้เขาต้องเดินไปตามเส้นทางเดียวกันนั้นได้
All Might : ผมต้องการที่จะอยู่ข้างๆเขา เดินคู่กับเขาไปทีละก้าวไปให้ถึงสุดทาง
All Might : ที่คุณพูดมานั้นถูกต้อง ด้วยสถานการณ์ในตอนนี้ยูเอย์กำลังเสียความเชื่อมั่นจากผู้คน...และในตอนนี้พวกเราก็ไม่สามารถที่จะทำอะไรกับเรื่องนั้นได้เลย!
All Might :ถึงอย่างนั้น พวกเราฮีโร่ที่ยูเอย์ก็กำลังทำทุกอย่างที่เราสามารถทำได้เพื่อเปลี่ยนแปลงมัน!
All Might : แต่แทนที่จะมองถึง "สิ่งที่ยูเอย์กำลังเป็นอยู่ในตอนนี้" ผมอยากให้คุณมองดู "สิ่งที่จะเปลี่ยนแปลงต่อจากนี้ไป"…!
All Might : ดังนั้นผมขอความกรุณาให้คุณอนุญาติให้ผม...
All Might : ได้มอบทุกสิ่งที่ผมสามารถมอบให้ได้ให้กับอิสึคุด้วยเถอะ!
All Might : ต่อให้ต้องแลกด้วยชีวิตของผมเองก็ตาม
All Might : ผมจะปกป้องและฝึกสอนเขาให้สำเร็จให้ได้
ด้วยคำพูดของ All Might ทำให้แม่ของอิสึคุเข่าอ่อนจนทรุดลงนั่งอยู่หน้าเขา
แม่ : ไม่ค่ะ...ฉันยอมรับเรื่องนั้นไม่ได้หรอก...
แม่ : เพราะว่าถึงอย่างไร...คุณก็เป็นเป้าหมายในชีวิตของอิสึคุ
แม่ : มันไม่ใช่ว่าฉันเกลียดชังยูเอย์หรืออะไรหรอกนะคะ...
แม่ : ที่ฉันต้องการคือให้อิสึคุมีความสุข...เพราะงั้น...
แม่ : คุณจะต้องไม่ยอมละทิ้งชีวิตของคุณไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม
แม่ : ได้โปรดมีชีวิตอยู่ต่อไปเถอะค่ะ...พร้อมทั้งปกป้องและสั่งสอนเขาให้ดีที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้
แม่ : ถ้าคุณสามารถให้คำมั่นสัญญาในเรื่องนั้นกับฉันได้
แม่ : ฉันก็จะไม่ขวางทางคุณอีก
อิสึคุ : คุณแม่...
All Might : ผมขอสัญญาครับ
แม่ : แล้วก็ลูกด้วยนะอิสึคุ...
แม่ : ถ้าลูกอยากจะเรียนและอยู่อาศัยที่ยูเอย์ล่ะก็...
แม่ : ลูกเข้าใจใช่ไหม?
อิสึคุ : ผมก็ขอสัญญาครับ
อิสึคุ : ผมจะไม่ทำให้คุณแม่ต้องเป็นกังวลอีกเด็ดขาด!
แม่ : ...
"อย่าพูดแบบนั้น...ทั้งที่ทำหน้าแบบนั้นสิ..."
"พูดตามตรงแล้ว"
"ฉันไม่อยากให้เขาไปเลย"
"แต่ทว่า อิสึคุ..."
"โดยที่ฉันไม่รู้ตัว"
"เขาเติบโตจนถึงขนาดที่ฮีโร่ที่เขาชื่นชมได้กล่าวยกย่องเขาถึงขนาดนั้น"
"และพูดให้ฉันฟังต่อหน้าด้วย"
หลังจากนั้นอิสึคุมาส่ง All Might ที่หน้าบ้าน
All Might : เธอมีแม่ที่วิเศษมากๆเลยนี่นะ?
อิสึคุ : ...ใช่ครับ
แล้ว All Might ก็คิดถึงสิ่งที่แม่ของอิสึคุพูดกับเขา
"ได้โปรดมีชีวิตอยู่ต่อไปเถอะค่ะ..."
"คุณเลี้ยงดูคนที่เป็นฮีโร่โดยธรรมชาติมาได้ถึงขนาดนี้...นานแล้วนะที่ไม่มีใครพูดแบบนั้นกับผม..."
All Might : ด้วยเหตุผลบางอย่าง แม่ของเธอทำให้ฉันนึกถึงอาจารย์ของฉัน...
อิสึคุ : หา?! แม่ของผมน่ะหรือครับ…?!
All Might : ใช่ เป็นที่ทรงผมล่ะมั๊ง...
อิสึคุ : ทรงผม?!
All Might : เพราะต่างก็เป็นคนที่เข้มแข็งทั้งคู่ต่างหาก
โดยที่ทั้งสองคนไม่รู้ แม่ของอิสึคุมองดูพวกเขาด้วยใบหน้าที่น้ำตาซึมด้วยความรู้สึกที่มีต่อลูกชาย
"แล้วมันก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง"
"ที่โรงเรียนแห่งนี้"
"ที่ยูเอย์"
เรื่องราวบทใหม่เปิดฉากขึ้นแล้ว!